Τα Καλοκαίρια της καρδιάς μου...

Κεφάλαιο 10

Ξύπνησε σαν μικρό παιδί που, ξένοιαστο από κάθε έννοια, έσφυζε από ενέργεια και απίστευτη αισιοδοξία για την όμορφη καινούρια μέρα που ξεκινούσε. Τεντώθηκε νωχελικά, θέλοντας να ξεμουδιάσει το -για κάποιον άγνωστο λόγο- πιασμένο κορμί της και ένιωσε το απαλό σεντόνι να γλιστράει σαν χέλι πάνω της πέφτοντας κάτω και αποκαλύπτοντας τα γυμνά της στήθη. Μα δεν την ένοιαζε.

Ένιωθε πιο ζωντανή από ποτέ, με μια μοναδική ευεξία να την τυλίγει λες και είχε μόλις γυρίσει από ένα αναζωογονητικό ταξίδι, που την είχε ζωντανέψει από τον παλιό, τυραννικό λήθαργό της. Έμεινε έτσι για μερικά δευτερόλεπτα, να ρουφάει με ευχαρίστηση τον καθαρό αέρα, μα δυστυχώς αυτή η ευτυχία δεν κράτησε πολύ, καθώς ένας υπόκωφος ήχος την ανάγκασε να επιστρέψει βίαια στην πραγματικότητα.

Άνοιξε τα μάτια της ξαφνιασμένη και τότε, εικόνες και αναμνήσεις από την χθεσινή βραδιά λες και τρύπωσαν άξαφνα στο νυσταγμένο μυαλό της αποκαλύπτοντας με κάθε λεπτομέρεια τα υπέροχα, μοναδικά συναισθήματα που την είχαν κυριεύσει μόλις την προηγούμενη νύχτα.....Θεέ μου τί νύχτα! αναλογίστηκε φλογισμένη ενώ τέντωνε όλο νάζι το σώμα της και κοκκίνιζε σαν μικρό παιδί στη θύμισή της...



Μα τότε, τον είδε απέναντί της να στέκεται ντυμένος, έτοιμος για έξοδο θαρρείς, κοιτάζοντάς την με ένα βλέμμα που την προσγείωσε, την ανησύχησε, την έκανε και πάλι να βουλιάξει στις παλιές ανασφάλειές της...

«Καλημέρα..... Κοιμήθηκες καλά βλέπω.....» παρατήρησε απλά, ενώ το βλέμμα του έτρεχε αβίαστα πάνω στο γυμνό κορμί της που δεν είχε προλάβει ακόμη να σκεπάσει...

«Ναι.... Μα εσύ όχι;» τον ρώτησε αμήχανα, ανήσυχα, μην ξέροντας πώς έπρεπε πια ν' αντιδράσει μετά από μια τέτοια νύχτα, μετά από την μοναδική αποκάλυψη της έλξης του για εκείνη.

Μα εκείνος απέφυγε το βλέμμα της, της γύρισε την πλάτη και οι κυρτοί του ώμοι φανέρωναν πως κάτι δεν είχε πάει καθόλου καλά... Θεέ μου! Κάνε να μην με απορρίψει για άλλη μια φορά! Κάνε να μην το έχει μετανιώσει! Χριστέ μου δεν θα το αντέξω!.... σκεφτόταν καθώς η τωρινή του στάση ήταν τόσο διαμετρικά αντίθετη από εκείνη της χθεσινής νύχτας, τη γεμάτη πάθος, φλόγα και έρωτα.....

«Νεφέλη.... Σήμερα το πρωί έλαβα ένα μήνυμα.....» γύρισε και την κοίταξε μ' ένα βλέμμα ταραγμένο, φουρτουνιασμένο μα και απολογητικό την ίδια στιγμή.