Η Νεφέλη, μετά από χρόνια μακριά του, συναντά και πάλι τον Αλέξη, τον εφηβικό και ανεκπλήρωτό της έρωτα. Ενήλικη πια, με τις πληγές του βαθιά ριζωμένες στην καρδιά της, πρέπει να προσποιηθεί πως τίποτε από εκείνον δεν μπορεί πια να την επηρεάσει. Μα...
Υπέροχο τραγούδι, με στίχους απίθανους, ίσως να μην το ξέρετε...όμως είναι αγαπημένος μου ο Nathan Wagner....Kαλή ακρόαση...
"Αλέξη.....τί ......τί εννοείς......" ψιθύρισε ξέπνοα τώρα εκείνη, ενώ το τραγούδι έπαιζε διαρκώς ξανά και ξανά λες και κάποιος, μ'ένα μαγικό χέρι φρόντιζε να μην τελειώσει....
"Εννοώ πως χωρίς εσένα δεν ζω Νεφέλη......Δεν θέλω να ζω! Δεν θέλω να χαραμίσω ούτε μία στιγμή χωρίς το βλέμμα σου να με κοιτάζει όπως τώρα, χωρίς τα χείλη σου να μου χαμογελούν, χωρίς το κορμί σου πάνω στο δικό μου, χωρίς τα χέρια σου γύρω μου, χωρίς να είσαι εδώ για μένα.....μόνο για μένα. Θέλω να ζω μαζί σου, να σε νιώθω, να σε γεύομαι, να σου κάνω έρωτα, να σε φροντίζω όταν το έχεις ανάγκη, να σε παρηγορώ όταν τα μάτια σου γεμίζουν δάκρυα όπως τώρα, να γεμίζω όλα τα κενά σου, να είμαι τα πάντα για σένα! Και τίποτε λιγότερο......δεν μου αρκεί! Τα θέλω όλα! Το το κορμί σου, το μυαλό σου, εσένα, τα πάντα πάνω σου! Και πονάω......τόσο πολύ στην σκέψη πως σε χάνω...." σταμάτησε για λίγο βυθίζοντας το βλέμμα του στο δικό της βαθύ, έντονο, φουρτουνιασμένο, θαρρείς και όλες οι μπόρες, όλα τα βάσανα, όλες οι έγνοιες βρίσκονταν μέσα του....Μα εκείνη είχε μείνει έκπληκτη να τον κοιτάει, μ'ένα ελαφρό τρέμουλο ν'απλώνεται στο κορμί της, μια φλόγα να την κατακλύζει και την καρδιά της έτοιμη να σπάσει από την αγωνία....Ματί της έλεγε! Χριστέμου, δενμπορεί....Ταεννοούσεόλααυτά; Αλήθεια; ήθελε να στριγκλίξει μα αντί γι'αυτό, ζάρωσε πιο πολύ στη γωνία της περιμένοντας, με την καρδιά της να χτυπάει ξέφρενα σε ρυθμούς τρελούς....
Στέκονταν τώρα κοντά στην τζαμαρία, δίπλα στα κηροπήγια με τα κεριά που τρεμόπαιζαν ακόμα ανάμεσά τους και εκείνος, άπλωσε το χέρι προς τη γιρλάντα κόβοντάς της μια πανέμορφη ροζ ορχιδέα....
"Για σένα...." μουρμούρισε σιγανά μα η ένταση στα μάτια του την καθήλωσε. Πήρε το όμορφο λουλούδι να το μυρίσει ξέπνοη, νιώθοντας κάθε ίνα του κορμιού της να αναστατώνεται κάτω από το καυτό του βλέμμα και έριξε το δικό της πάνω στην ορχιδέα μην μπορώντας άλλο να αντέξει... Μα τότε, πάγωσε στη θέση της, καθώς μέσα στο λουλούδι, πάνω στους στύμονές του, απλωνόταν όμορφα ένα χρυσό δαχτυλίδι που στην άκρη του άστραφτε ένα μεγάλο, πανέμορφο διαμάντι.....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
