ESKİ SEVGİLİMİN KUZENİ

15- Gitme !

Az önce koşarak kaçtığım merdivenlerden teker teker, Louis'e seslenerek aşağıya indiğim de beni görmeleriyle fısıltı şeklinde olan sesleri tamamen kesilmişti. Soru soran gözlerle onlara baktım.
Riley anlamış olacak ki konuyu değiştiricesine gülümsedi.

"Ne oldu Lydia?"

"Şeyy.. ben çok huzursuz hissediyorum."

"Hı. Tamam sen odaya çık, geleceğiz."

Onaylayarak Louis'in odasına çıktım ve kapıyı çarparak kendimi yatağa attım. Odanın kapısına sırtımı dönerek yatağa yattım. Gözlerimi kapadığım gibi hızla geri açtım. Daha doğrusu Rick denen adinin vücuduma dokunuşlarını hissedince gözlerimi açmış ve yatakta oturur pozisyona geçtim.Lanet olsun.. lanet..lan.. kendi kendime söylenip duruyordum.
Yatakta, yanımda oluşan çöküntüyle irkilerek kim olduğuna baktım.
Riley'di. Kendime gelmeye çalıştım ben Lydia hiçbir zaman çaresiz olmazdı en azından belli etmezdi.

"Evet hanımefendi başla."

Soru soran gözlerle ona bakınca tekrar cümle kurdu.

"Iyi olmadığını biliyorum, aptal değilim."

Hafifçe beni kendine çekti ve ellerimi avuçlarına aldı. Zar zor gülümsedim.

"Cidden bir şeyim yok."

"Lydiaa" hafifçe sesini yükseltmişti.

"Bilmiyorum tamam mı ? Gözlerimi kapadığım anda dokunuşları aklıma geliyor ve siz gelmesey.."

"Bunları düşünme Lydia kurtuldun."

"Keş şunu Riley anlamıyor musun ? Bana dokundu istemediğim halde bana dokundu anlıyor musun ? Anla artık ben istemeden bana dokundu."

Ağlamaya başladım ve kendimi durduramıyordum. Fazla bağırmış olmalıyım ki Louis gelmişti.

"Ne oluyor?"

Riley ise ona cevap vermemiş Taylor'u sordu.

"Gitti, Amy'e gidecek."

"Tamam" deyip bana döndü.

Louis gelince konuşmayı kesip tekrar yatağa yattım ve onlara arkamı döndüm.

"Lydia" cevap vermedim.

"Kime diyorum, Lydia"

"Ne var ?" Sinirle onlara döndüm.

Riley donuk gözlerle bana bakıyordu. Gözyaşlarımı sildim.

Yavaşça kafamı yana çevirdim.

"Beni anlamıyorsunuz ? Dokunmadan bulmadınız beni tamam mı ? Bana dokundu diyorum Riley. Tiksinç dudakları vücudumda gezdi" duraksadım. Tekrar akan gözyaşlarımı sildim ve konuşmaya devam ettim.

"Ve ben onun dudaklarını adeta üzerimde hissediyorum ve siz anlayamazsınız ,tamam abartılacak bir şey yok ama ben istemeden vücuduma dokundu, bilmiyorum kendimi berbat hissediyorum."

"Cevap versenize "

"Lydia.. ben.. "

"Riley bir şey de diye söylemiyorum. Huzursuzum bunu anlasanız yeter."

"Özür dilerim Lydia"

"Özür dileme Riley istemiyorum dileme, sadece beni psikolojik olarak rahatlat lütfen, gözümü kapadığım anda onu görmek istemiyorum."

"Pekala Lydia, devam et. İçindekileri dök ve rahatla"

"Kalbinizi kırıyorum"

Louis şaşkınca bana bakıyordu. Yani Riley'de tekrar donuk bakışlarına geri döndü.