Ukryty Heros

Jana

-Nico!? Gdzie jesteś?-zawołała Jana.
-Już idę.
Chłopak wyszedł z łazienki. Był w czarnej koszuli i czarnych jeansach. Dla Jany wyglądał cudownie.
-Choć. Dziś są Twoje urodziny. Wszystkiego najlepszego.
Nico zdobył się na uśmiech. Jana nie wiedziała, że syn Hadesa miał kiedyś dziewczynę, a właściwie nadal ma tylko, że martwą.
-Nie dąsaj się tak-uśmiechnęła się.
-Ja już dawno nie obchodzilem urodzin...
- Oh...czasami zapominam, że znam Cię parę miesięcy, a nie lat. Choć.
Weszli do domku Posejdona, w którym było organizowane przyjęcie.
-STO LAT-krzykneli chórem.
Solenizant się zarumienił.
Zaczęło się rozpakowywanie skromnych prezentów.
-Ładnie wyglądasz-stwierdził syn Hadesa.
-Dzięki-odparła zarumieniona Jana.
Nico próbował być miły dla ludzi.
Jana była szczupłą brunetką. Miała zielone oczy i kręcone włosy. Tego dnia była w malachitowej sukience.
-Może zatańczymy?-spytała, chociaż to chłopak powinien o to spytać.
-Jasne.
Tańczyli na uboczu pokoju. Trwało to krótko, ponieważ Percy, który specialnie z Ann przyjechał na urodziny przyjaciela, wzniósł toast.
-Za Nika! Najtwardszego gościa jakiego znam!
Jana nie do końca wiedziała o co chodzi. Ale uśmiechnęła się.

                               ☆☆☆

Przez następne tygodnie Jana bardzo zbliżyła się do Nika, ale nadal nie tak blisko jak Jana by tego chciała... Spedzali czas razem, rozmawiali, pomagali sobie.