-Sana kaç kere dedim değil mi ? benim sözümden çıkma , hanımefendi kuma olduğunu unutmuş galiba ama ben hatırlatmasını çok iyi bilirim!!, demiş kapıyı konağı inletecek şekilde kapayıp çıkmıştı. Efra işte şimdi yerin dibine girmek istedi.Afran 'nın şimdiye kadar yaptığı herşey ya da yapmadığı herşey den ağırdı bu cümleler.
Afran da sıkılmıştı artık bu durumdan önceden bir kadınla yaşamak azapken şimdi iki tanesi tam bir kabustu, biliyordu ki ...Efra da suçsuzdu tam ona merhamet gösterecekken içinden bir dürtü engel oluyordu kendine, Esra ise tam bir muammaydı zaten Esra ne zaman sessiz kalmıştı ki Efra ya sürekli uğraşyordu ama Efra sesini bile çıkarmıyordu.
Afran bu düşüncelerle uğraşırken , evin çalışanlarından Ahmet'te boş durmuyordu. Efra ilk eve geldiğinden beri gözlerini ondan alamıyordu. Afranın odadan çıkmasını fırsat bilerek Efra 'nın odasının kapısının önünde buluvermişti kendini kapıyı çalmadan aniden odaya girmesiyle Efra çığlık atmıştı ama Ahmet te hiç bir değişim yoktu üzerine doğru yürümesi dışında içine kaçan sesini zorlayarak
-Ahmet odamda ne işin var dışarı çık !! diyebilmişti dili.
-Efra ben yapamıyorum seni gördükçe uzak duramıyorum , gel he de gidelim buralardan.
-AHMET NELER DİYORSUN SEN BEN EVLİYİM HEM ..HEM SEN EKMEĞİNİ YEDİĞİN KAPIYA NASIL BÖYLE BİR ŞEY YAPARSIN NE SEN BÖYLE BİR ŞEY DEDİN NEDE BEN BUNLARI DUYDUM ŞİMDİ ÇIK ODADAN!!! diyerek sesini ilk defa bu kadar yüksek çıkmıştı. Ahmet bir an gelen nefsiyle;
-Sen yeterki gel ben ekmeğni yediğim, bu evden bile vazgeçerim diyerek bir anda Efra'nın kollarından tutup kafasıyla boynuna doğru eğilirken ikisini de yerine mıhlayan o ses duyuldu.
-EFRA!!!
Acaba bu ses kime ait ?
Eğer Afransa Efra ya inanacak mı??
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EFRA
Ficción Generalİnsan sevmediğiyle evlenir ama ? ikinci kez sevmediği değil tanımadığı, kardeşinin en yakın arkadaşıyla evlen...
