EFRA

11.BÖLÜM

- Afran!

Biraz önce korkusuzca ve pervasızca konusan Esra gitmiş yerine korkudan titreyen bir kadın gelmişti.

Ne kadar Esraya haddini bildirmek istesemde bana sinirle bakan babamın önünde yapamayacağım için Esranın kollarını bıraktım.

- Peşimden gelesin Afran !
Başka birsey demeden odadan cıkan babamın ardından bende Esraya bakmadan hızla çıktım.

Toplantı odasina girmemle babam eliyle oturmami işaret etti.

-Afran ! Bilirsinki sana ağalığı bırakırken içim rahattı, ama görüyorum ki hata etmişim.

Tam birşey demek için ağzımı açmıstım elini kaldırıp susmamı sağladı.

- Gelinin dedikleri doğrumudur ?

-Eger Esra haklı olsaydı ben burda olmazdım baba sende bilirsin ..

-Maden doğru değil karını sustur oğul daha fazla dillendirmesin.

Baska söz etmeden yerine oturan babamla hışımla odadan çıktım.

Artık fazla oluyordu Esranın halleri yarası var diyip yaptığı herşeye göz yummuştum.

Merdivenler yönelip tam yukari çıkacakken mutfaktan çıkan anam başını yapma der gibi sağa sola salladı.

Çalışma odasına yönlenirdim adımlarımı girer girmez kapıyı bütün sinirimi çıkarmak ister gibi hışımla çarptım kendimi koltuga atıp ellerimle yüzümü bir kaç kez sertçe sıvazladım.

Herşey gittikçe sarpa sarıyordu. Esranın hareketleri , Efranın zorunlu kabullenişi..

Hastaneden çıktıgımızda arabada ölum sessizliği vardı. Ne kadar arkama bakmasamda abimin sürekli aynadan arkasına bakmasıyla arkama dönüp baktığımda Afran'ın bizi takip ettiğini gördüm .

Ya o gelmeseydi, nasıl bakardım abimin babamın annemin yüzüne..

Konaga geldigimizde arabadan yorgun adimlarla indim.

-Bacım sen yukarı çık ben anamgili hallederim.

Başımı sallamakla yetindim. Avluda kimsenin olmamasi işime yaramıştı.

Odama girer girmez gözyaşlarım birer birer akmaya başladı.

Hızla banyoya gidip suyu son ayara getirip üzerimdekileri çıkarıp suyun altına girdim.

Elime aldığım lifi derimi kazırcasına tenime sürtüyordum .

Banyodan çıktığımda derim tahriş olmuş sızlıyordu.

Umursamadan canım acısada elimden geldigince hızlı giyinmeye çalıştım.

Zira kendimden igreniyor kimsenin yüzüne bakacak cesareti bulamıyordum . Sanki birin gözüne baksam anlayacak gibi geliyordu.

Aklıma geldikçe tekrar tekrar ürküyordu bedenim ..

Yatağa uyuyamayacağımı bile bile yatıyorum karşımdaki boş duvara bakmaya basmıştır sessiz ama içimden çığlık çığlığa bağırıken.

Odamın kapısı sessizce açılıyor yumuyorum gözlerimi hiç
uyanmak istemezcesine yatağımın kenarı hafifçe çöküveriyor. Daha sonra saçlarıma bir el değiyor usulca kendimi biraz daha sıkıyorum hareket etmemek için..

Dayemin sesi dolduruyor kulaklarımı;

"Efram evimin tek goncası ben istermiyim seni kuma gönderim ben istermiyim sevmediğine vereyim.
Ama töre kızım ben hamile kaldığımda hep korktum kuzum hele sen doğduğunda ben önce sevinçten sonra senin kaderine ağladım.
Bende senin yaşlarındaydım gelin geldiğimde babam bu akşam seni istemeye gelecekler dedi bana zaten söz hakkı düşmedi. Zorlandım çok zorlandım kızım ..

Baban çok zor bir adamdı ilk gelin geldiğimde yapmadığı eziyet kalmadı bana anamgil görmeye geldi buraya beni  , anam halimi anlamasın diye gözünün içine bakmadım sonra gitmelerine yakın anam çekti beni bir odaya çenemden tutup kaldırdı eğdiğim başımı önce gözlerime baktı gözleri dolu dolu beni hiç sorma odaya girdigimiz anda başlamıştım zaten ağlamaya sonra o özlediğim yumuşacık sesiyle konuştu benle ; Dayan kuzum sen dayandıkça sen sabrettikçe elbet iyi şeyler olacak..

Ben sabrettikçe size sığınmadıkça babanda bana size sığındı .
Demem o ki kızım ölümden başka herbişeyim çaresi var yeterki toprak atılmasın üstüne.

Alnıma koyulan bir öpücükten sonra odamın kapısı yavaşça kapandı.
Kendimi sıkmaktan kaskatı kesilen çenemi serbest bıraktım ..

Artık ağlayamıyorum gözyaşlarım kurudu  sanki hayallerim mahvoldu bile diyemiyorum  hayatım bittikten sonra hayallerimin ne  önemi kaldı ki..

Yatağımdan doğrulup ayaklarımı yerin soğuk betonuna koyup bir süre odamda gezdirdim gözlerimi artık odam olmayan misafir olduğum odaya eve.

Yavaşça dengemi sağlamak adına yataktan destek alırcasına ulaşırdım hareketten aciz bedenimi sürükleyerek hareket ettim prangalara bağlı ayaklarımı kapı koluna yavaşça uzattım elimi hemen açamadım kapıyı dönüp tekrar baktim odama yavaşça açtım kapımı ;
 
Herzaman yeğenimin benim sesimle inleyen konak bugün sessiz çığlıklarla inliyordu.

  Kendimi sürüyerek  attım dışarıya asagi bahceye bakan balkonun korumalrina koydum ellerini asagida ordan oraya kosturan calisanlar elleri arkasinda birlesmis bir sekilde emirler yagdiran annem vardı.

Düğünüm içindi bu hazırlıklar,   yorgun gozlerimi avluda şöyle  bir gezdirdim.

Gözlerini gözlerime dikmis annemi görene dek  yorgun ve donuk gözlerimi hızla çektim ondan.

İnmek istemesemde istemeye istemeye indim merdivenlerden  mutfagin onundeki sedire attim külçe gibi bedenimi.

Etrafımdaki karmaşanın seslerini ayırt edemiyordum artık birden bu ugultunun icinde tok bir sesle gözlerim konağın kapısını buldu. 

Ayse kapıya başındaki yazmayı düzelterek koşarken  kapı açılır açılmaz .

Elinde beyaz kırmızı kurdelelerle süslenmiş  bohçayla kemal kahya duruyordu.

   -Hanımağam  Zehra Hanımım göndermiştir müsadenle..

Gozlerim annemi buldu dusunmeden kesikes bir sesle kemal kahyayı buyur etti.

- Müsade senindir Kemal kahya buyurasın.

Kemal kahya arkasına bir bakış atip2 baş işareti vermesiyle ellerinde kutular bohçalar olan  beş adam daha kapının önünde yer aldı.

Daha fazla buna bakamayacaktım sedirden kalkabildigim kadar hizla kalkıp mutfaga girdim.

Mutfak her zamankinden daha da boştu bugün  ; çünkü düğünüme hazırlık  yapıyorlardı  düğünüme benim cenaze olarak gördüğüm  o güne..

Gozlerimi yerdeki halıya dikmiş bos bos bakıyordum taki  dışardan gelen sesle  yerimden sıçrayana dek..

O ses kim olabilir ?

Evet uzun bir aradan sonra yine bulustuk.. Destek verip oy ve yorumalrızı esirgemediginiz icin tessekkür  ederim. Sinava hazırladığım için bölüm yazamamıştım . Artık vote sınırı dolar dolmaz  bölüm gelecektir.  Şimdiden iyi kötü yorumlarınız icin tesekkür ederim.  Attığınız her mesaja cevap verecegimide belirtmek isterim .
Hatam var ise Affola..
Allaha Emanet.

VOTE SINIRI: 100