Rozdział.16.

14.9K 806 88
                                    

          *Nicolas*

Moje maleństwo straciło przytomność. Przeze mnie. To moja wina. Groziłem zabójstwem jej przyjaciela. Prawie ją zgwałciłem. Doprowadziłem do tego, że zemdlała napędzana strachem do mnie. Kocham ją, a tak bardzo ją zraniłem. Do pokoju wchodź właśnie lekarz, którego wezwałem w myślach. Warczę groźnie bo moja kruszynka jest w samej bieliźnie.

- Przepraszam Alfo.- starszy mężczyzna kłania się nisko

Zdejmuje szybko koszulkę i nakładam na moje maleństwo.

- Ma bardzo dużą ranę na głowie zbadaj to.

Doktor skinął głową i zabrał się do roboty. Za każdym razem kiedy dotykał ciała Clair z mojego gardła wydobywało się ostrzegawcze warczenie. Po chwili lekarz wyciągnął z torby igłę i nici lekarską.

- Co ty kurwa robisz?!- wydarłem się na niego

- Rana jest dość obszerna trzeba ją zaszyć.- tłumaczy przestraszony

- Dobrze.- odpowiadam surowym tonem

Po 20 minutach Clair leży w naszym łóżku z zawiniętą głową bandażem uciskowym. Lekarz już wyszedł a ja siedzę i patrzę na mój skarb. Tak się boję ją stracić.

- Nie pozwolę ci odejść.- mówię głaszcząc blady policzek mojej ukochanej- Zostaniesz ze mną na zawsze.

Położyłem się obok niej i wtuliłem w jej miękkie ciało. Zasnąłem mając obok siebie anioła.

               *Clarissa*

Życie to gówno, które każdy z nas musi przeżyć, chodź nie każdy chce. Z każdym dniem, każdą godziną, każdą minutą, każdą sekundą pragnę coraz bardziej śmierć. Chwili kiedy moje ciało stanie się zimnie, kiedy odetchnę ostatni raz. Nareszcie przestanę się męczyć. Dusza uleci z mojego ciała i zawędruje do podziemia gdzie odnajdzie spokój.

Ból głowy nasila się z każdą chwilą. Staram się otworzyć oczy lecz nie mogę. Po chwili udaję mi się uchylić powieki. Obok mnie leży Nico. Śpi. Nawet przez sen trzyma mnie w stalowym uścisku. Próbuje się wyrwać ale ból głowy tylko się nasila. Łapię się za nią i jęczę. Budzę tym samym Nicolasa.

- Clair...

Wypowiada moje imię delikatnie i ostrożnie jakby bał się mnie wystraszyć. Chcę coś odpowiedzieć ale znów ogarnia mnie ciemność.

************************

Hej cukiereczki!

Koniec maratonu :)

Mam nadzieje, że się podobał ;)

Czekam na wasze opinie ;*

Pozdrawiam Daga <3

Soulmate - pierwsze spotkanieOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz