Son Bal Bükücü

10.Bölüm/Teklif

Merhaba!Bu bölüm başlığı bana Manga'nın şarkısını hatırlatsada alaksı yok ya cıemxos neyse okullar malum açılıyor.Bende uzun mu uzun bir bölüm yazayım dedim.Kapak ve isim değişti.Söz verdiğim gibi.Ancak 7 Temmuz hala değerini koruyor.🙋Birde karakter tanıtımı geliyoree.Haa bu arada Egemen ve kitap ismi hakkında bilgi vereceğim demiştim son satırlarda onada yer var 😏.Neeyse iyi okumalar.Ya bu arada ben kimseyle paylaşmadığım şarkıları burda paylaşıyorum nasıl ironiyse.

BÖLÜM PLAYİST;

Lp-Lost On you

"Ölürken hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçerken seni gördüğümde gülümseyeceğim."

KAYA'DAN
Özgür,Atahan,Temmuz,Didem,Deniz ve ben Sedef'in mezarına gidiyorduk bugün.Bugün onun ölüm yıl dönümüydü.Kızların elinde Sedef'in en sevdiği çiçeklerden vardı.Özgür arabayı kullanıyor biz ise karşılıklı büyük bir arabada ifadesiz şekilde oturuyorduk.Sabahın erken saatleriydi.Bugün işe gitmeyecektim.
Mezarlığa vardığımızda soğuk bir rüzgar bizi delip geçmişti.Aldırmadan tek tek arabadan indiğimizde üzerime hüzün çökmüştü.Sedef'i asla affetmem zannediyordum halbuki.Oda herzaman vicdan azabıyla yaşayıp duracağını hatırlatıyordu kendine.En başta ben ve kolumda Temmuz mezarına yaklaştık.Yabani otları temizlemeye başladım önce.Ardından kızlar çiçekleri bırakmak yerine mezarın üstüne boşluk kalmayacak şekilde yerleştirdiler.Temmuz dokunsak ağlayacak gibiydi ki.Özgür kızlara uzaklaşalım anlamında bakınca Temmuz'da arkalarından ilerlemişti.Bacaklarımın üstüne çöküp mezar taşındaki toz toprağı temizledim.Ve öksürdüm.Temmuzlar uzak bir mesafeden bizi izliyordu.
"Merhaba" dedim buruk sesimle.
"Bugün ölüm yıl dönümün olduğunu sanıyorlar.Halbuki sen intihar ettiğin gün küllerinden yeniden doğdun güzelim.Umarım seni burda kimse rahatsız etmiyordur.Ve cennetten beni izliyorsundur." derin bir nefes aldım ve devam ettim.
"Sanırım öğreniyorum.Allah seni en sevdiklerinle sınarmış.Onsuz yaşayamam dediğin herkesi tek tek yanına alırmış.Temmuz hala vicdan azabı çekiyor.Ona hergün onun hatası olmadığını her türlü boku sizin başınıza benim sardığımı söyleyip duruyorum.Biliyor musun?Seni çoktan affettim.Kendime yediremeyip affetim.Ve şuan hayatta olman için herşeyi verebilirdim.Temmuz'la çok iyi anlaşırdınız.Herneyse iyi uykular deniz gözlüm." diye fısıldadım.
Gözlerimi kapatıp toprağından bir avuç aldıktan sonra onu burda hissetmeye çalışıyordum.O anda omuzumda bir el hissetim.Gözlerimi açıp kafamı kaldırdığımda Egemen'le karşılaştım.Kan çanağına dönmüş gözleriyle gülümsemeye çalışıyordu.Olduğum yerden doğruldum.Temmuz ve diğerleri şaşırmış gibi gözükmüyordu.Kaşlarımı çatarak baktığım sırada Egemen atak yapıp sarıldı.

Temmuz'dan
Egemen saatler önce geleceğini haber vermişti.Ancak mezarlığa geleceğini söylememişti.Kaya fısıltıyla konuşuyor arada tebessüm edip arada gözleri doluyordu.Egemen ona dokunduğu sırada irkilmişti.Ancak Egemen'i görünce önce ona sonra bize bakmıştı.Ardından Egemen Sedef'in mezarı başında Kaya'ya sarıldı.Egemen yıpranmış gözüküyordu.Saçları olduğundan daha dağınık olanildiğince bol siyah bir tshirt ve altında siyah kotu vardı.Onu incelemeyi kesip Egemen ve Kaya'nın yanımıza gelişini izledik.Egemen kim miydi?

Egemen,benim daha sonradan tanıdığım ancak diğer herkesin tanıdığı Kaya'nın çocukluk arkadaşıydı.Kaya,Sedef'ten intikam almayı hedeflerken Egemen engel olduğu için Kaya ilişkisini kesmişti.Başlarda ikisininde umrunda olmadığını sanıştık.Ama öyle olmamıştı.Şu karede şu anda öyle olmadığını görebiliyorduk.
Egemen,yanımıza yaklaştıkça kan çanağına dönmüş gözleriyle bize tebessüm etmeye çalıştı.Herkes teker teker arabaya binerken Özgür'e birkaç dakika bekleyip beklemeyeceğini sordum.Ardından Sedef'in mezarına ilerledim.
Yanına tıpkı Kaya gibi çöküp kafamı göğe kaldırdım.
"Bizi izliyorsundur dimi?"
"Belki senin sayende bilmiyoruz,Kaya eskisinden daha mutlu senin gitmenin burukluğunu yaşasada seni affetti.Ve ben kendimi affedemiyorum.Her gece Allah'a seni cennetine alabilmesi için dua ediyorum." göz yaşlarımı silip bi zamanlar Sedef'ten nefret ettiğim zamanları gözümün önüne getirmeye çalıştım.Aklıma sadece uzun kumral saçları ve mavi gözleri geliyordu.Sesi yavaş yavaş siliniyordu.Tabi görüntüsüde.Belkide cılız vücudu toprağa karıştımıştı bile.Ayağa kalkıp son kez gülümsedim.Ardından hızlı adımlarla kendimi mezarlığın dışında beni bekleyen çocukların yanına attım.Mezarlıklardan hoşlanmazdım.Babam öldüğünden beri.Ya da üvey babam.Annemi ise ziyaret etmeye daha cesaret edememiştim.Nasıl söylenir bilmiyorum,korkuyordum.