Son Bal Bükücü

3.Bölüm/Hakedilen Acılar

Evet bundan sonra voteler arttıkça yeni bölüm atacağım okunmalar,voteler ve yorumlar için teşekkür ederim öncelikle 2 bölümde kısa ve öz geldi ama artık çok daha uzun yazıcağım iyi okumalar 🐰.

Kaya'dan;

Ne yaptığımı anlayacak saniyelere geldiğimde kafama birşeyler yeni dank etmişti.Gözlerini açtığı an yüzüme tokatı yemiştim."Ordan bakıldığında ne gibi gözüküyorum..."dedi ayağa kalkıp soluk soluğa mavi gözlerinin yerini kırgınlık ve kızgınlık almıştı."Allah belanı versin ya!Hepiniz aynısınız" dedi yüzüme tükürerek.Çantasını alıp uzaklaşmaya başladığında kafamı çevirip kahkahayı basmıştım.Saniyeler içinde hem tokat hem tükürük yemiştim."Annem gibi bir kadın daha..."dedim kendi kendime.Gülüyordum onca azara ve şeye rağmen gülüyordum.Annemin acısına rağmen nasıl bir çelişkiydi.Yanaklarımın ıslandığı hissettiğimde elimi yüzüme götürdüm.Ağlıyordum :d.Kaya Asar ağlıyordu.Nasıl bir b*kluktu bu ya.Aynı dakikada her yeri inletecek derecede hem gülebiliyordum hemde ağlayabiliyordum.Ayağa kalkmaya yeltendim.Bankın ayağına takılıp yere düştüğümde.Yerle bütünlüğümü koruyup gökyüzüne baktım.Aklıma yanıma ilk oturduğunda ilk söylediği şeyler geldi.Elimi şakağıma bastırarak 'gökyüzü ne kadar güzel,biz ne kadar güzeliz' diye mırıldandım.Bu kız beni şair etmişti.O ne güzel şiir ben ne aptal şairdim.Gökyüzüne bakıp aptal bakışlarımı sürdürerek yanaklarımdan akan gözyaşlarının kuruduğunu ve annemin acısının aklıma yine geldiğini hissedince 'onun yanına gitmeliyim o karanlığı sevmezdi' diye mırıldandım tekrar ve tekrar.Ayağa zorda olsa kalabilmiştim.Son kez manzaraya bakarken,omzumda bir el hissettim."Kaya" dedi.Arkamı dönüp Özgüre güldüm."Vaaaaay bee can dostum gelmiş"dedim Özgüre sarılarak bu ben değildim.Çaresiz,ve bıkmış."Beni anneme götür Özgür!" diye bağırdım gelgitlerimin içinde."Gel Kaya senin dinlenmeye ihtiyacın var bu akşamlık bu kadar"dedi.Arabaya bindiğim dakika gözlerim benliğini kaybedip bağımsızlığını ilan etmişti.

7 Ekim 2015 Gecesi
Onu gördüğüm ilk gece ne güzel geceydi.Onca acıyı bana 2 saatliğine unutturan mavi Sedef.O gece yemek odasında oturan kız kardeşim ve babama gecenin selamını anlamsızca vererek,otoparka gittim.Artık kendime eskisi kadar zarar vermemeye çalışıyordum.Etrafıma her ne kadar eskisi kadar neşe saçamasamda saçma sapan cümlelerle gelmiyordum.Annemi kaybedeli 4 ay onu görelide yaklaşık 4 ay olmuştu.Aramadığım delik kalmamıştı.Sadecd konuşmaktı ihtiyacım olan her gece gitmeye çalışıyordum.Aynı yere aynı banka.Ama gelmiyordu.Yoktu.O gece ilk günki umutla tekrar gittim.Arabadan inerken umudum yoktu hatta onu görme olasılığımı en düşük seviyelerde yaşıyordum.Ama ordaydı.Saçları biraz daha uzamıştı.O gözlerini görmek için can atıyordum.Hızlı adımlarla yürüdüm."Sedef!" dedim kalın sesim herzamankinden daha kaba çıkmıştı."Kaya?" dedi.Sesi ve gözleri aynıydı.Aynı buğulu ve büyülü bakışları."Ö-özür dilerim..."dedim boğazımı temizleyip devam ederek "İnan kendimde değildim ve seni çok aradım özür dileyip bir şans için" dedim cümlem biterken gözlerini bana dikmiş merakla dinliyordu "Şans?" dedi gözleri pörtlemiş gibi bakarken."Evet.Sanırım benim sana ihtiyacım var.Bunu ilk yanıma oturduğun zaman anlayamamıştım fakat senin bende bıraktığın etki 4 aydır içimi kavuruyor.Evet belki beni tanımıyorsun belki güvenmiyorsunda.Belki o gece yanıma otururken seninde kafan iyi değildi.Ama ben anladım 4 ay içinde."dedim sözünü kesmemeye çalışarak "Ben Kaya... 19 yaşındayım yani kimlikte öyle en azından ama okula geç başlama gibi bir mevzum var anlarısın ya kreş kreş ve kreş,her neyse 4 ay önce seninle tanışmadan 2 gece önce hayatımdaki en değerli kadını annemi kaybettim belkide senin karşıma çıkacağını bildiği için gitti.Yada bilemiyorum.Sana verebilecek çokça romantik sözüm yok.Ama söyleyeceğim tek şey yokluğunda ve o tek gecelik varlığında şair gibi hissettim kendimi.Ne dersin bilmem belki aşk belki sevgi belkide ihtiyaç doğrultusunda sana karşı birşeyler hissediyorum ama seni tanımak inan herşeyden fazla istiyorum.Elimi şakağına bastırıp;
'Küçük dünyanın büyük kahramanı olmak istiyorum Sedef.' dedim son cümlemi tıslayarak . Söylediklerim karşısında gülünce elimi saçlarına götürdüm.Beni aptallaştırmıştı.Çapkın ve zeki Kaya yerine.Aşık ve aptal Kaya gelmişti.Böyle olmayı sevmemiştim ama iyi hissettiriyordu yani en azından onun yanında olmak mutlu ediyordu."Tamam.Aptal çocuk anlat bakalım." dedi elini şakağıma götürerek
"Aklından neler geçiyor?" dedi ellerini kavuşturmuş beni izlerken.