Gittim.
"kendini bana bırak." demediğin hâlde,
kendimi sana bırakarak gittim.
Vazgeçerek,
vazgeçmiş olunmadığını öğrenerek gittim.
Gemileri, limanı değil de tüm denizi yakarak gittim.
Sözde seni bırakıp gittim,
özde kendimi.
Neden gittiğimi hiç sordun mu kendine?
Sormadın.
Çünkü hep görünene baktın,
yani gittiğime.
Ben senden,
seni sevdikçe kendimden nefret ettiğim için gittim.
Sen beni kazandıkça,
ben kendimi kaybettiğim için gittim.
Duymak istiyorsan, söyleyeyim.
Evet gittim.
Ama yine de seni sevmeye devam ettim,
sen benden nefret ederken.
Sana aşık bir insan senden vazgeçiyorsa sevmediği için değil, yanma eylemini bitirip artık sönmeye başladığı içindir.
Senden vazgeçişim,
senden nefret edişimi engelleyişimdir.
Senden aslında hiç vazgeçmeyişimdir.
Senin içinde bir hataydı bu.
Fakat ben kül olmayı,
artık kabul ettiremezdim kendime.
Gittim, ama üzülme.
Sevmeye devam ettim ben yine de,
hemde hiç olacağımı bile bile..
