03.18
Alarmlar boşa.
Uyku firari.
Yatak dağınık.
Giysiler öte de beri de.
Gece lambası tedirgin.
Titremekte.
Sandalye hasretle beni beklemekte.
Kağıt yalnız.
Kalem, ucuna kadar:
Benim içim dışıma kadar dolu.
Evde ölüm sessizliği.
Odalar canlı cenaze.
Kendi içimde öfke dolu delirmeler.
Kapının kolu kıpırdamamış.
Güzel olan ne varsa, buraya uğramamış.
Geç olacağına, güç olmuş her şey.
Gözlerim buğulu.
Kitaplarla dolu baktığım her yer.
Sağım da solum da dert.
Geleceği görmek adına,
Bana umudunu ödünç ver.
Bu ev, bu oda, bu sandalye, bu kağıt, bu kalem.
Tüm bunlar ve burası unutulmayacak bir yer.
Belki bir gün:
Unutulmayanlar içinde benim de adım geçer.
