14.43 / Cumartesi
Şehrin en işlek sokağında; bir kafenin cam kenarına oturmuş, yapacak bir işim yokmuş gibi seni arıyorum. Biliyorum bu şehirde değilsin. Ama bir umut zerresi bende ki. İnsanlar oradan buraya koşturuyor selamsız, sabahsız. Birbirini tanımayan nice yüzler var baktığım yerde. Bazıları da tanımamış gibi yapıyor. Fark etmedim değil.
Birçok çift geçiyor kafenin önünden.
Bir de şu var ki:
Onlar kafenin önünden geçerken, ansızın sende gözümün önünden geçtin. Bir an bu sokakta elini tutarak yürüdüğümüzü hayal ettim. Yan yana yürüyor oluşumuzdan çok, elinin elime değiyor olmasına dalıp giderdim kesin..
Çayım soğumuş bunları hayal ederken ama bir yandan da içim ısınmış. Dert etmiyorum çayı bu yüzden..
Dışarıyı seyrederken bir şey fark ettim.
Bu şehir senden sonra biraz fazla kalabalık oldu.
Ve lafı geçmişken..
Bu şehrin kadınları sana benzeseydi,
adamları şair olurdu..
