02.15 / Cuma
Yokluğunun ilk gecesi. Odamın köşesinde oturmaktayım. Duvarlar simsiyah, hiçbir şey görünmüyor. Ama hissediyorum, sanki duvarlar bana bakıyorlarmış gibi. Gece lambası açık. Ama o da eskisi kadar ışık saçmıyor etrafa sanki. Unutmadan, bir de başımın üstünde tik-tak sesleri. Gereğinden fazla yüksek çıkıyor saatin sesi. Sanki bana bir şeyleri anlatma peşinde gibi. Odamın içinde benden habersiz bir şeyler dönüyor. Gözlerim gereğinden fazla siyah görmeye başladı bir şeyleri.
Sende de oluyor mu?
05.32
Az önce, aramız kadar soğuk espirilerle şakalaşıyorduk.
Bir an sana darıldım,
o an bana sarıldın.
Tanrım!
Düşündüm de, ne mükemmel bir anmış.
Çok geçmeden uyandım,
meğer hepsi bir rüyaymış..
