Garip değil mi? İnsanın elleri buz tutarken, içinin ısınması. Ya da hiç yanında olamamış birisinin kursağına kadar gelebilmiş olması.
Anlam veremiyorum. Anlam verince de, içime sığmıyorsun. İnsanlar
"İçim içime sığmıyor." Dediklerinde senden bahsediyorlar sanıyorum.
Önce dönüp onlara bakıyorum, yanıldığımı anlayınca buruk bir tebessümle yoluma bakıyorum.
Tüm bunlar değil de, kağıda anlatırken sana anlatamamak incitiyor.
Beni duyacağını bilsem ilk kez duvara dönerdim sırtımı, sana anlatırdım içimde ki bu rıhtımı.
Ama biliyorsun, çok zor.
Sana içimi açmak istesem de açamam. Çünkü içim hiç, iç açıcı değil.
Ve bundan daha acısı da şu ki:
Durum iç'ler acısı.
