Ik wilde nog even zeggen voordat ik ging schrijven. Dat dit het laatste hoofdstuk is. Dit is omdat ik gewoon geen inspiratie meer heb voor dit verhaal. Dus na dit hoofdstuk eindigt het. Hopelijk hebben jullie er alsnog van genoten! Het stukje zal kort maar krachtig zijn. Ik weet niet of er een deel 2 komt dat ligt aan mijn inspiratie voor dit boek.
Ik wil speciaal nog een aantal mensen bedanken die me steunen in de verhalen die ik schrijf.
{X}
We zijn nu al een paar dagen in het dorpje van mijn ouders. Ik heb besloten om niet weg te gaan. Dat ik kan ik de mensen niet aan doen.
Ook al zegt mijn gevoel anders. Ik blijf toch.
"Heb je.." Ik wilde wat tegen Tyler zeggen maar een soort gezoem trekt mijn aandacht.
Dan springen ineens de lampen aan. Ik ren de straat op en met open mond kijk ik naar de lampen die aan gaan. Ineens is de straat vol op verlicht en kan ik mijn enthousiasme niet op.
"Tyler, Tyler. Ze heeft het gedaan. Mam en pap hebben het gedaan," zeg ik enthousiast als ik hem op de hals vlieg. De tranen vloeien over mijn wangen van blijdschap en mensen komen hun nu verlichte huizen uit.
In mijn ooghoeken zie ik mijn ouders triomfantelijk lopen. Ik ren naar ze toe en geef ze allebei een knuffel.
"Goed gedaan," zeg ik. "Waarom hebben jullie me er eigenlijk bij gevraagd?"
"Omdat je al genoeg heb gedaan voor ons. Je hebt de sleutel met je leven bewaakt," zegt mijn vader. Ik knik naar ze en loop terug naar mijn groepje.
"Dus wat gaan jullie nu doen?" vraag ik nieuwsgierig aan ze.
"We hebben het er gister al over gehad met de meeste. Tyler moest je even afleiden zodat wij konden praten," zegt Crystell. "Maar we hebben besloten om gewoon met zijn allen hier te blijven. Dat komt doordat wij vinden dat we best een hechte groep zijn en gewoon veel hebben meegemaakt."
Met een lach op mijn gezicht geef ik Crystell een knuffel.
"We kunnen ons leven weer gaan opbouwen en dingen verbouwen," zegt Tyler naast mij.
"Dan moeten we maar eens snel aan de slag gaan vind je niet," zeg ik tegen hem met een knipoog.
Daar begint ons nieuw avontuur. Ons normale leven weer opbouwen. De wereld weer opbouwen. De mensheid weer opbouwen.
Vooral de mensheid. Weer vertrouwen krijgen in het leven. Vertrouwen krijgen in jezelf en in de medemens.
JE LEEST
Nothing - {Voltooid}
MaceraOlivia Westwood een meisje dat getraind is door haar vader. Ze loopt al een jaar rond vechtend om zichzelf in leven te houden. Olivia is een stoer en zelfverzekerd meisje. Ze weet wat ze doet en beschermd iets wat iedereen wilt hebben. Volg haar en...
