Masum

DUVAR

Multimedya Elif.

Gece küser miydi insana? Bu kadar heybetliyken, bu kadar uçsuz bucaksızken o kadar insanın içinde seni görmezden gelebilir miydi? Bir kaç saatlik şölenden sonra yerini bırakıp gidecekken bile küs ayrılır mıydı? Onca yıldızı sığdırabiliyordu da kalbine, bir benim ona bahşettiğim benliğimimi kabul etmemişti?

O bana yıldızlarla dolu kalbini açmak yerine en karanlık köşesini vermişti. Acı çığlıkların saklandığı, masum bedenlerin son yolculuğuna uğurlandığı, göz yaşlarının ıslattığı sokakları layık görmüştü bana. O bana en acı sessizliğin gürültüsünü bırakmıştı. Şimdi o ses etrafımı sarmalamış, kulaklarımı sağır etmişti. Karanlığın içindeki çığlığa bir de benim sesim eklenmişti. Ama gece.. Ah o gece herşeye rağmen yine de beni affetmemişti..

Gözüme tek damla uyku girmemişti. O adam tekrar gelir diye diken üstünde beklemiştim. Hangi akla hizmet ondan yardım istemiştim ki? Buraya kadınlarla tek gecelik ilişki yaşamaya gelen bir insan neden beni kurtarsın ama.

Tamamen aptallıktı bu yaptığım. Belki bu söylediğimi Sait'e bile anlatabilirdi. O zaman Sait gelir beni bir güzel döverdi. Gerçi o adam baksa bile  yeterdi. Zaten ben o bakışların karanlığından bile ölürdüm. Dünkü adam aslında Sait'den bile daha korkutucuydu. Keskin yüz hatları ne kadar yakışıklı olsa bile insanın içini ürpertiyordu.

İkisini de bir daha görmek istemiyordum. Kaçmayı tekrar deneyecektim. Burda kimseden bana yarar yoktu. Daha da dibe batmadan gidecektim burdan. Bu sefer daha dikkatli hareket edecektim. Çıkışı öğrenmeliydim.

Aksi halde ne kadar şansım yaver gitse ve adamlara görünmeden çıkcam bile çıkışı bulamadan odaya tekrar dönerdim. Kaçmaya çalıştığım o ilk günü hatırlıyorum da, sanırım o merdivenler sadece iki yere çıkıyordu. Biri çatıya biriyse buraya. O yüzden merdivenlerden vazgeçtim. Bu sefer asansörü kullanırsam en azından nerelerde çıkış var görebilirdim. Daha az yorucu ve daha güvenli olurdu bu.

Ben kafamda bir plan oluştururken Nazlı'nın beni izlediğinden bihaberdim. Bana dokunmasıyla bir anda düşüncelerimden sıyrıldım.

"Özür dilerim, korkutmak istememiştim. Ne düşünüyorsun böyle?"

"Önemli değil. Dalmışım sadece." Bir an tereddüt etsem de şimdilik planımdan bahsetmek istememiştim. Nazlı her ne kadar bana iyi davranmaya çalışsada o da yardım edemiyordu.

"Bugün de yemeğe gelmedin. Gerçekten aklından ne geçiyor."

"Midemin alabileceğini sanmıyorum Nazlı."

"Yine de bişeyler yemelisin Elif."

"İstemi.." Bir anda herşey kafama dank etti.

" Tamam bir dahakine gelicem benide çağırır mısın?" Aptal kafama çok ağır bir küfür savurdum. Bu odadan çıkmak bana avantajdı. Çıkıp etrafı kontrol edebilirdim. Böylece daha iyi bir plan oluşturabilirdim.

"Tabii çağırırım. İki gündür ağzına tek lokma koymadın. Nasıl ayakta kalıyorsun şaşırıyorum doğrusu." Nazlı haklıydı. Kaçarken bayılıp kalırsam kendimi bir yerlere gömerdim heralde. Planımı hayata geçirene kadar kendime iyi bakacaktım.

"Haklısın.."

"Ben gideyim artık. Akşam çağırırım seni."

"Tamam." Yine hafif bir tebessüm edip gitti. Bende ne yapacağımı düşündüm. Kendimi o kadar uykusuz hissediyordum ki beynimin yavaş yavaş uykuya çekilmesine engel olamadım...

Sait

Uzun zamandır Buğra'nın bir zaafını arıyordum. Ne ailesinden biri vardı ne de hayatın da bir kadın. Zaten bilerek herkesten uzak dururdu. Bu hayatta çok güçlü bir adamdı Buğra. Ama bir o kadar da düşmanı vardı. Aramızda her ne kadar ortaklık olsa bile ben belki de en büyük düşmanıydım Buğra'nın. Çünkü o benim elimde ki en değerli varlığımı almıştı benden. Hiç bir zaman öfkeme yenilip karşısında hesap sormamıştım. Bu onun için küçük bir hesap olurdu.