Masum

SADECE LAFTA DEĞİL Kİ

Seni seviyorum. Herkesin söyleyebileceği bir kelime. Ama asıl önemli olan bunu gerçekten söyleyebilmek, hissettirebilmek. Bir insanı ne kadar sevdiğini bir sayı belirlemez. Bir aralık belirlemez. Yada en kolayından kaç kere söylediğin belirlemez.

Bir insanı ne kadar sevdiğini karşında ki insan belirler.

Senden ne kadar aşk görüyorsa o kadar seviyorsundur işte...

Hayatım da gerçekten ilk defa farklı bir duygu tattım ben. Birini sevmek, sevilmek..

O kadar güzel bir şeymiş ki, geçen vaktime üzüldüm. Annesiz büyürken istemediğim hayat, babamdan dayak yerken istemediğim hayat şimdi bana o kadar eşsiz geliyordu ki.

Gerçekten doğruymuş. Sevmek hayatı güzelleştirirmiş.

Bu eve geldiğim ilk günden beri mutlu uyuyorum. Şimdiye kadar yaşamadığım bir şeydi bu. Bugünse en mutlu olduğum gece.

Kalbime dokunan adam beni sevdiğini söyledi.

Gözlerime bakışı, içimi titreten dokunuşu, o güzel kokusu...

Onu anlatmaya benim laflarım yetmezki.

Odanın içinde dönüp duruyordum. Mutluluktan uyuyamıyordum ki! Her ne kadar bende seni seviyorum diyemesem de sonradan olayı toparlamıştım. En azından hareketlerimden bende sevdiğimi belli etmiştim.

Onun yanından ayrılmak istemesem de heyecandan duracak olan kalbimi sakinleştirmem gerekiyordu. Uyumak çözüm olur desem de bu seferde mutluluktan kalbim duracaktı.

Kapım tıklatılınca olduğum yerde sıçradım. Zaten hızlı atan kalbim şimdi yerinden çıkacaktı galiba.

"Gir!" Seslenmemle bütün yakışıklılıyla Buğra içeri girdi. Allahım gerçekten bu çocuk ne yedi ne içti!

"Uyumamıştın değil mi?"

"Hayır. Bir sorun mu var?" Cevabımı duyunca o güzel dişlerini göstererek güldü ve yanıma doğru yaklaştı. Kalbim yine çok zorlanıyordu.

"Bir sorun yok. Sadece uyumadan önce seni görmek istedim." Allahım ben kesin rüyadayım ya. Yok yani böyle bir adam beni böyle sevemez imkansız!

"Ta..tabi gör beni görebilirsin." Böyle bir adam karşımda ve ben konuşamıyorum. Normal bence.

"Benim yanımda rahat olmanı istiyorum Elif. Böyle diken üstünde durma."

Sen gelde bir bana sor diken neremde.

"Tamam."

"Hadi şimdi yat. Yarın bir yere gidicez."

"Nereye?"

"Sürpriz." İşte benim için heyecandan daha ağır basan bir duygu varsa oda meraktır.

"Buğra bana nereye gideceğimizi söylemeden bu odadan çıkabileceğini sanmıyorum." Bu cevabımla muzip bir şekilde gülümsedi.

"Benim için bir sorun yok kalabilirim tabiki."

"Buğra!" Cırlamamla bir kahkaha attı.

"Ne istiyorsun kalayım mı gideyim mi?"

"Söyle öyle git."

"Yani yanımda kal Buğra diyorsun." Gözlerimi devirmeden edemedim. Erkek milleti işte. Ne kadar taş olsa da içinde bir yerlerde illaki bir öküz barındıracak.

"Hayır tabiki! Tamam git hadi bir şey sormadım."

"Emin misin bak kalabilirim." dedi gülerek.