You Stole my bag| Chanyeol EXO Fanfiction|✓

6

Przez całą drogę w samochodzie było cicho. W sumie, mogłam przemyśleć to czy pakować w to tamtego faceta. A co jak okaże się być jakimś zbirem, znajdzie i zabije?
- Proszę pana, na ile nas zatrzymujecie?- zapytałam, kiedy szliśmy do budynku.
- Najpierw musimy spisać zeznania- odpowiedział chłodno policjant.
Kilka minut później siedziałam na posterunku i czekałam, aż poproszą mnie do środka.
- Proszę za mną- powiedział.
Kiedy byłam już w małym pokoju, zajęłam miejsce przed policjantem i patrzyłam się na ścianę rozmyślając nad tym co im powiem. Najlepiej byłoby, żebym powiedziała prawdę, ale jak to by brzmiało? Facet ukradł mi torebkę, którą ja sobie ukradłam.
- Dobrze. Przed panią przesłuchaliśmy pana Parka, który oczerniał panią w swoich zeznaniach. Proszę powiedzieć swoją wersje wydarzeń.
- Co by tu mówić- powiedziałam i myślałam, że serce zaraz mi wyskoczy- Wie pan jak to jest mieć złamane serce? Z miłości do drugiego człowieka, ludzie popełniają głupstwa. Przyznaję się, że ukradłam torebkę tej pani, ale nie miałam wyboru!
- Co chce pani przez to powiedzieć?
- Byłam zastraszana... przez Parka! Nie wspominałam, że to mój były. To on kazał mi to zrobić, bo jak nie, to on zabije mnie i moją... siostrę- powiedziałam i udałam płacz.
- Czyli on pani groził?
- Tak, groził mi jak cholera, ale najgorsze w tym wszystkim jest to, że ja go nadal kocham!- powiedziałam drżącym głosem.
- Dobrze, niech pani nie płacze. Rozumiem, że jest pani teraz ciężko, ale musimy panią zatrzymać, bo okradła pani kobietę- powiedział policjant.
- Co? Przecież mówię, że to wszystko jego wina!
- Wierzę pani, dlatego jego też zatrzymujemy.

Podczas, gdy przesłuchiwali pana Parka, ja siedziałam na korytarzu, w kajdankach, i czekałam aż się coś wydarzy. Chwile potem z pomieszczenia wyszedł policjant z Parkiem, którego też skuli w kajdanki.
- Zostajecie aresztowani- powiedział policjant.
Z trudem przełknęłam gule w gardle. Aresztowana?!
Szliśmy wzdłuż korytarza, otoczeni policjantami. Czułam się jak jakiś zbrodniarz, a przecież nic złego nie zrobiłam... no prawie. Ja i Park dostaliśmy okropne, pomarańczowe stroje, w których spędzimy cały pobyt we więzieniu.
- Oto pani cela- powiedziała policjantka wpuszczając mnie do pomieszczenia.
- Mam ją sama?- zapytałam zdziwiona.
- Na razie tak.
Ulżyło mi nieco, że będę tutaj sama. Rozejrzałam się po celi... łóżko i umywalka są, więc przeżyję. Usiadłam na, wcześniej wspomnianym, łóżku i po chwili się na nim położyłam. Starałam się myśleć pozytywnie mimo tego, że na betonowej podłodze były ślady, chyba, krwi, a w każdym kącie były butelki. Nagle usłyszałam jakieś krzyki. Wstałam z łóżka i spojrzałam na kraty mojej celi.
- Nie rozumiecie, że ja nic nie zrobiłem?!- krzyknął jeden z więźniów prowadzących przez policje.
Obserwowałam co oni robią i rozpoznałam, że tym więźniem jest Park.
- Tak, zamknijcie go!- krzyknęłam.
- Ja jej nawet nie znam!- krzyknął dalej się szarpiąc.
- Widzicie jak on mnie traktuje?- powiedziałam podchodząc do krat.
Nagle jeden z policjantów otworzył drzwi od mojej celi, po czym popchnął do środka Parka.
- Co? NIE, NIE CHCĘ GO TUTAJ!- krzyknęłam.
- Wypuśćcie mnie!- krzyknął chłopak i zaczął trząść kratami.
Mimo naszych krzyków policjanci odeszli udając, że nas nie słyszą. Pięknie. Po prostu pięknie. Dlaczego oni nas posadzili do jednej celi?! Przecież on mnie kurwa zabije!