Love Last

Chapter 12-Struggles

Kier's POV

"Your 10 minutes late! Where the hell did you go?!"

Nakakunot noong sambit ni Dad.

The fuck?! For Just 10 minutes? Argh!

I choose to ignore Him, and proceed to my seat.

Everytime we see each, we always argue. Argh! We cant be the same like other do.

Ayoko talaga sa kanya, kahit tatay ko siya. Pero ayaw ko lang naman kapag hinuhusgahan at pinangungunahan niya nako lalo na sa mga personal na bagay.

Mahal ko padin naman si Dad kaso, wala eh. Di na mawawala sa puso ko yung ginawa niya. Lalo na ang paglayuin kami at paghiwalayin ng taong mahal Ko.

Ansakit ka---

"Kier! Are you listening to me?!"

"U-uh? W-what is it dad?"

Di ko namalayan nagsasalita na pala siya. Tsk!

"I said, How are you and your fiance?"

Here we go again. Bat kasi di nalang matanggap ni dad na di ko mahal si Trixie. Kasi ang mahal ko si Jazz. Siya lang.

"Dad I've told you, I dont like her. I dont love here, so please stop that what you so called arranged wedding to us. Because it will just be non-sense!"

Hinampas ni dad ng papers ang lamesa na nasa gitna namin. Dahilan para magulat ako.

"Sabi ko naman sayo Kier, why don't you try. Try to love her. Malay mo in the end magkainlaban kayo."

"It won't happen dad, Because my Heart belong to only one, And that's Jazz."

Tumayo na ko, at akmang aalis na ng magsalita si dad ng mga katagang di ko inaasahan mula sa kanya.

"If you Leave that door and choose Jazz over Trixie and us, I will never gonna help you anymore Kier. Choose, Us or Jazz??"

Napaisip ako, kaya ko bang mawala ang pamilya ko para sa kanya? Kaya ko din bang mawala siya??

Ang hirap sorang hirap pumili. Lalo na kung pareho namang importante sakin,

Masaya ako kapag kasama ko siya, pero kapag pamilya ko Hindi ko magawang maging masaya. Pero alam kung importante sila sakin.

Paano na ngayon?

Sino??

Tulong!!!

Ipaglalaban ko pa ba? O isusuko ko na?

----
Jazz's POV

Almost or sabihin na nating sige everyday, lagi kong nakakasama si X.. I mean si Ex-Boyfie.

Diko alam nangyayari sakin pero hinahayaan ko lang tssk. Napapaisip nga ko eh, baka mamaya nilalamdi lang ako nun eh.

Kaibigan ko pa din naman siya eh kaya hinahayaan ko lang siyang lumapit sakin. Ayoko din namang magmukhang bitter sa harap niya diba. Gusto ko normal lang.

Pero bakit ganon? Everytime nalang na kailangan na naming maghiwalay nalulungkot ako??

Bakit kapag nakikita ko siya kinakabahan at nanlalamig ako?

Bakit ganon? Tsk!

Alam ko namang di ko na siya mahal eh, slight (Weh?)

Ok..

Moving on stage na...(Weh? Talaga?)

Tsk!

Sige na!! Oo na mahal ko pa siya!!!