Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

10

Toen raven zich terug trok stonden mijn ogen groot van verbazing. Raven stond zonder nog naar me te kijken op en liep naar de wasbak waar hij zijn gezicht vol spatte met water.
Ik volgde hem met mijn blik toen hij weer terug keerde en zich op het bed naast me liet zakken.
Hij draaide zijn rug naar me om en liet zijn hoofd in de vieze kussens rusten.

'Raven..' Mijn stem was hoog en ik schaamde me er al voor.

'Nee Luna. Niet praten.' Was alles wat hij zei voor het stil was in de kamer.
Ik slikte en liet me achterover vallen op de harde matras.

---

Het doffe licht van de gang scheen door de spleten heen in de vuile en koude kamer. Ik trok mezelf omhoog en liet het gebreide deken van me af zakken. Ik sloot mijn ogen een aantal keer en probeerde gewend te raken aan het donker. Maar dat gebeurde niet. Mijn aandacht viel op de wasbak in de hoek van de kamer en ik slenterde er voorzichtig naar toe. Bang dat ik ergens tegen zou botsen. Ik draaide de kraan open en voelde het koude water over mijn polsen heen stromen. Ik beet langdurig op mijn lip en spatte het water in mijn zwart van het vuile gezicht.

Toen ik opkeek zag ik dat Raven naast me stond en schrok ik me zo rot dat ik een kreetje slaakte en achteruit deinsde.

'Sorry ik wou je niet laten schrikken.' Mompelde hij voor hij zich omdraaide en terug naar het bed toe liep.

Even was ik teleurgesteld voor zijn afwezige reactie maar toen hij het licht van het bijna kapotte lampje aanknipte en terug naar me liep glimlachte ik.

Zijn gezicht bleef  mooi al was hij nog zo vuil. En zijn haar zat door de war van de slaap. De Wallen die om zijn ogen hadden gezeten waren er nog maar ze waren vager geworden alsof er een laagje concealer over heen was gehaald.

'Heb je goed kunnen slapen?' Raven zette een stap in mijn richting en mijn hart ging meteen sneller kloppen. Al had ik niet echt een idee hoe dat kwam.

Ik had het gevoel dat ik Ahren verraadde maar ergens wou ik het ook. Raven. Ergens wou ik hem dicht bij me hebben en hem niet loslaten. Ervoor zorgen dat hij van mij werd.. Alles zou veel gemakkelijker zijn gegaan als Raven mijn mate was geweest.

'Niet echt.' Fluisterde ik. 'Hoe laat zou het zijn?' Ik slikte en keek Raven aan.

'Ik weet het niet.' Fluisterde hij schor.

Hij zette nog een stap dichter in mijn buurt tot we nog maar vijf centimeter van elkaar verwijdert was. Ik zette vanzelf een paar stappen achteruit en voelde meteen te teleurgestelde en gekwetste blik van Raven op me gloeien.

Ik trok mijn mond open om wat te zeggen maar voor dat kon vloog de cel deur open en straalde er een feller licht door de kamer heen.

'Ontbijt.' Zei de bekende stem van het blondharige meisje.

Ik deinsde bij haar weg en slikte langzaam.

'Geen zorgen ik doe jullie niets. Fris jullie op aan die wasbak daar Over een half uur komt er bezoek. En hier heb je nog wat extra licht. Braaf blijven hoor. Niet hysterisch gaan doen.' Het meisje liet de zaklamp in Raven zijn hand glijden en liet de twee bijna lege borden op de grond achter.

Toen de deur weer gesloten was knipte raven het kleine zaklampje aan. Meteen werd de kamer verlicht door een fel licht, en raven zette de lamp neer op het nachtkastje zodat hij hem zelf niet vast hoefde te houden.

Ik bekeek de borden en bukte ervoor.

'Zou het eetbaar zijn.. Of zou er iets in zitten.' Ik keek aarzelend naar Raven maar hij leek het zelf ook niet te weten. 'Misschien is het wel echt,' ik pakte de boterham op die er erg aantrekkelijk uit zag en rook er aan.

'Daar lijkt het wel op.' Mompelde Raven die naast me neer zakte.

'Zouden we het eten.' Ik beet op mijn lip en staarde het broodje aan.

'Ik weet het niet Luna.' Raven stond weer op en liet zich op zijn bed neerzakken.

'Wat is er nou?' Ik keek Raven fronsend aan.

'Niets. Eet.' Hij wees naar het broodje.

'Maar..' Ik negeerde hem stond op en kwam naast hem zitten.

'Wat is er Raven.' Ik trok mijn benen op en liet mijn kin erop rusten.

'Verdomme Luna stop.' Raven zuchtte diep en keek van me weg. 'Het is gewoon. Het is mijn schuld. Ik heb je hier in gehaald, ik heb je weg gehaald bij dat landhuis. Ik heb.. Ik heb je gekust.' Dat laatste zei hij zachter.

'Nee. Zeg dat niet.' Ik fluisterde bijna en duwde mezelf dichter naar Raven. Hij staarde me versuft aan en ik liet me tegen hem aan zakken. 'Zeg dat niet.'

Plots trok hij me helemaal naar zich toe waardoor ik op zijn schoot belande. Zijn lichaam leek warm en ik wreef met beide handen over zijn rug om hem gerust te stellen.

'Het spijt me.' Mompelde hij.

'Waarvoor.' Ik duwde me bij hem weg zodat ik hem aan kon kijken.

'Voor dit.' Toen duwde hij zich tegen me aan en onze lippen raakte elkaar. Hij bewoog ze over de mijne en een vurig gevoel kwam door mijn maag. Het was anders als de eerste keer dat hij me zoende. Beter. Veel beter. Deze zoen was lang durig en intiem. Toen zijn tong tegen mijn lip aan tikte gingen mijn lippen vanzelf uit elkaar. Ze speelden een vurig spel met elkaar en ik lieg mijn handen over de harde spieren op zijn buik gaan. Toen ik mijn handen onder zijn shirt liet glijden voelde ik pas hoe bezweet hij was. Raven grijnsde tegen mijn lippen aan en duwde me op het bed achter hem. Zijn lippen verkende mijn nek en lieten rillingen door mijn hele lichaam gaan. En toen ging de deur van de kamer weer open.

Nieuw nieuw nieuw deel alweer uhuuhuhu.. Eff binnenpretje zo 😂