Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

22

De kleding bestond uit een rode mannen sweater die tot bijna over mijn knieën viel.
De broek die ik had gekregen was een simpele  jogging. Ik was blij dat deze  paste want ik wist dat broeken erg vervelend konden zijn wanneer ze te klein waren.
Ik nam geen moeite om mijn outfit te bekijken. Het kon me niets schelen dat het me niet stond. Zolang ik het maar warm had.

De touwtjes die door de kap gehaald waren, waren kapot aan de uiteinde door het vele kauwen er aan. Ik vroeg me af van wie de trui zijn kon of van waar hij kwam.
Ik sloot mijn ogen even voor ik de deur van de wc opende en er terug door heen liep. Ik probeerde de ogen van Raven te vinden en was blij ze te zien in het hoekje van de living waar vele mensen op de grond zaten te praten en te eten.

Ik perste mezelf door de menigte heen en probeerde niet op de handen van andere mensen te staan.
De schoenen die Milo me had gegeven waren waarschijnlijk ooit mooie schoenen geweest. Maar nu waren ze kapot en zaten ze vol gaten.
Het leek op iets wat Allstars moesten zijn maar dat kon je al niet meer zien.

Ik Hees mezelf naar de hoek van de kamer en staarde recht in de ogen van Raven aan die me opmerkte en aan keek.

'Raven.' Ik beet op mijn lip. De mensen die om hem zaten leken onbekend te zijn.
De zelfde vrouw met het rode haar zat naast Raven te eten en gaf uitleg aan een meisje met lang blond stijl haar. Ze zat naast Raven. Dicht naast Raven. Heel dicht naast Raven. Te dicht naast Raven.

'Wat?' Hij keek me aan. Maar het was niet de zelfde blik die hij me eerder had gegeven.

'Wil je wat eten?' Vroeg de vrouw naast Raven toen ze zag dat ik gebroken leek.

'Ja..' fluisterde ik zonder mijn blik van Raven af te halen. Maar hij had zijn blik alweer van me af gehaald en begon een druk gesprek met het stijl harige meisje dat Stella bleek te heten.

'Kom maar.' De vrouw stond op. Ze was groot. Groter dan ik mezelf kon herinneren. Ze was slank maar toch gespierd en leek op een erg vorstige vrouw. Ik huiverde toen ze me bij mijn arm mee trok in een smalle gang die leidde naar een nog grotere kamer als die waar Raven zat.

'Het spijt me voor je.' Zei ze medelevend.

'Wat?' Ik keek haar aan.

'Dat hij zo doet. Ik zie hoe je naar hem kijkt. Alsof het verboden liefde is.' Ze glimlachte.

'Dat is het ook.' Fluisterde ik.

'Het is lang geleden dat ik iemand heb gezien die verliefd is geworden op iemand die niet zijn of haar mate is weet je. Ik heb veel over je gehoord luna.' Ze keek alsof ze iets verborg.

'Oh ja?'

'Ja. Niet lang geleden kwam er een man naar me toe. Hij was zo hysterisch en vroeg naar iemand. Hij vroeg naar jou. Hij dreigde me met een mes maar ik wist van niets. Ik wist niet waar je was. Het was wel duidelijk dat hij naar je zocht.' Ik hapte naar adem bij het horen van die woorden.

'Hoe zag hij eruit?' Ik kauwde op mijn lip.

'Hij had donker haar. Donker haar net zoals jou. Jij leek vrij veel op je.'

'Khellam.' Ik perste mijn lippen op elkaar.

'Is het je broer?'

'Ja..'

'Oh. Luna. Raven houd van je. Ziels veel. Hij wilt zijn Alfa gewoon niet nog eens teleurstellen.'

'Maar waarom zou het hem wat moeten schelen! Als je hoort wat hij allemaal heeft gedaan.'

'Ik weet het. Ik weet wat Ace allemaal gedaan heeft.'

'Noem je hem bij zijn bijnaam?' Ik fronste.

De vrouw haalde haar schouders op en keek rond door de bakken met de voorraad eten die op elkaar gestapeld in een hoek stonden.

'Het punt is dat Raven van je houd. En je moet voor hem vechten. Als je hem gaat negeren en gaat doen alsof hij niet bestaat zal hij dat zelfde doen. Dan groeien jullie uit elkaar en is Jou en Ravens hart gebroken.'

'Hoe weet je dat allemaal.' Ik staarde de vrouw versuft aan.

'Ik ben zijn moeder Luna. Ik heb het zelfde voor gehad met hem.'

'Maar jullie lijken niet op elkaar.'

'Dat weet ik. Hij heeft het meeste van zijn vader.. boven dien heb ik mijn haar gekleurd.' De vrouw glimlachte waardoor er enkele rimpels om haar lip ontstonden.

'Dat wist ik niet.' Mijn mond viel open en ik staarde naar de grond. Nu wist ik waarom Raven zich bij hun had aangesloten zonder er over na te denken. En waarom hij zo raar deed over ze vertrouwen terwijl hij zelf nog zei dat je niet zomaar mensen moest vertrouwen.

'Luna. Doe iets. Vecht voor hem.' Ze glimlachte. 'En die trui staat je erg leuk.' Ze knipoogde naar me voor ze een bord ik mijn handen drukte en langs me liep.

Ik at niet van het bord. Ik had geen honger nu toch niet meer. Ik zette het naast me neer en leunde tegen een tafel waarvan de Poot bijna gebroken was. Ik staarde voor me uit. God. God ik moest wat goed maken. En boven dien Raven voor me winnen.

Dat was weer een nieuw deel.
Wat vinden jullie tot nu toe? Laat weten en oh ja! Jullie mogen ook altijd vragen stellen schaam je niet xp misschien kan ik dan eens een Q&A doen ofzo.. allez ja dat lijkt me erg leuk. Goed tot het volgende deel! Ik probeer trouwens zoveel mogelijk delen te posten maar soms cergeet ik het aangezien ik best veel school werk heb. Ik zit nu echt zo in een Restaurant te schrijven.. ach ja ik kan beter stoppen want het lijkt me nog al onbeleefd om dat te doen.. byeee x