Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

14

Ik verplaatste me van muur tot muur en probeerde niet naar de dode lijken onder me te kijken. De stank droop er haast van af.
Ik snelde naar de volgende gang en zag tot mijn grote angst en geluk de trap waar ik en Raven eerder ook op gekomen waren.
Nog een knal drong mijn oren binnen waardoor ik enkel nog harder begon met lopen.
Raven bleef voor me lopen met het glanzende geweer in zijn rechterhand. Hij wierp af en toe een blik op me en knikte dan naar me om aan te tonen dat alles goed kwam.
Toen Raven de trap af begon te dalen voelde ik de zenuwen pas komen.

Midden op de trap gleed ik bijna uit door het bloed van een lijk dat slap over de relingen hing.
Ik slikte en trok aan Raven shirt om hem tegen te houden maar hij wilde niet luisteren en ging alleen nog maar harder lopen. Toen we aan het uiteinde kwamen werd er nog een knal door mijn oren heen geboord maar deze keer tien keer zo hard.
Ik volgde Raven zijn voorbeeld door mezelf tegen de muren te drukken van de gang die naar de inkomhal leed.
De schilderijen waren net zoals een verdieping hoger van de muur af gevallen maar dan tien keer zo hard. Bloed lag over de grond verspreid en een groot gat vormde zich in de muur. Stukken hout en afgebrokkelde steen blokken lagen over de vloer verspreid en mensen lagen morsdood op de grond.
Dat kon niets anders zijn dan het Werk van een bom.
Het moesten geen grote bommen geweest zijn want ik had al vaker films gezien waar hele huizen slechts door 1 bom in elkaar zakte.

Raven verplaatste zich soepel en bleef staan aan het einde van de gang. Ik deed het zelfde en keek doodstil de hoek om.
Mijn adem stokte in mijn keel toen ik de vele lijken en mensen zag.
Over was het zelfs beeld te zien.
Afgebladderde verf kapot gemaakte muren brokken van verschillende dingen. Het enige verschil hier was iets waar ik alleen nog maar meer angst door me heen voelde stromen.
Vechtende mensen zaten verscholen achter omgevallen tafels en vechten voor hun leven met geweren, messen, brokken steen, en planken.
Ik had gehoopt nooit zoiets te zien. Zoiets wat leek op de hungergames of iets gelijkaardig. Zelfs in de hungergames zag het er nog niet zó uit.

Raven hapte naar adem net zoals ik en keek me aan.

'Dit is erg.' Mompelde hij.

'Ja.' Ik knikte.

Ik draaide mijn hoofd weer om naar de menigte. Mensen lagen in stukken verscheurd op de grond. En ik wist dat dit niet de schuld van een mes, geweer, of een plank van hout kon zijn. Nee dit was iets veel ergers. Iets waar ik sinds die dag zo bang van was geworden dat ik slapeloze nachten had meegemaakt.

Ik ademde schokkerig en de beelden kwamen meteen weer terug. De pijn in mijn been werd nog erger bij het denken er aan en ik kneep met mijn vingers in het ijzeren handvat van het mes dat ik vast had.
Het waren wolven geweest die deze schade hadden aangericht. Ik wist het nu zeker. Zeer zeker.

Nieuw deel! Niet zolang maar goed Tumtumtum spannend 😂😂 xx