Different wolf {the alpha 2} = voltooid ✔️

12

'Te poot?' Raven zijn stem klonk zwak.

'Ja.. op een paard.. ezel misschien zelfs kameel je weet het nooit.' De man had een geamuseerd accent in zijn stem gekregen. 'Of.. waar dacht je dan aan?'

'Nergens.' Zei ik snel. Misschien iets te snel.

'Goed dan.' De man keek me recht in de ogen aan. 'Hmm. Goed jongens. Eet jullie bord op. Maak het niet moeilijker dan het al is. Zoek geen problemen met me. Want die heb je behoorlijk gemaakt. Tot vanavond Luna en Raven. En hou het kalm, brave hondjes.' En toen stond de man op en verliet de kamer.

---

De uren sloegen voorbij. Als het al uren waren. Hoe kon je dat weten in een kamer waar niks van ramen of klokken waren? Ik zat een lange tijd tegen de deur van de kamer aangeleund en hoorde af en toe voetstappen. Maar die stierven dan ook weer weg.
Ik koude op mijn lip en keek naar de twee lege borden die ik in de hoek had geschopt door de frustratie die in me gloeide. De scherven lagen overal over de vloer.
Raven had zich weer in bed laten zakken en was in slaap gevallen. Terwijl ik een plan probeerde te bedenken om hier weg te raken. Maar die was er niet.

Ik had mijn gezicht wel tien keer gewassen. En mijn armen. En benen. Maar ik had me nog steeds vuil gevoelt. Ik had mijn haar al dagen in een staart en ik kreeg het tellertje er niet meer uit aangezien de lokken haar erom heen waren gedraaide als een grote knoop. Het kon me dan ook niet eens wat schelen. Ik wou hier weg. En wel nu. Ik miste de buiten lucht. En ik was bang dat het weer zoals vroeger zou worden.. die dichtgetimmerde ramen hadden me zoveel pijn gedaan..

Ik rilde bij de gedachten en stond op van mijn koude natte plek aan de deur.
Ik liet me op het harde bed naast dat van Raven zakken en staarde een lange tijd naar het plafond boven me, waar zich stil aan schimmel begon te vormen.

Ik draaide me om naar raven en slikte. Hij zag er vredig uit. Al wist ik dat hij dat niet was. De adem die hij uitblies werden als wolkjes voor hem vertoond en ik keek er naar. Naar zijn adem. Toen bewoog hij zich en lag hij met zijn rug naar me toe. Hij had zijn shirt uit gedaan merkte ik op en de spieren op zijn rug waren duidelijk te zien Ze bewogen traag op en neer en het zweet droop ervan af. 
Ik sloot mijn ogen en opende ze weer. Ik merkte de nog aanstaande zaklamp op het nachtkastje op en nam hem in een van mijn handen. Het plastic van de handvaten werd doorweekt door mijn zweterige handpalmen.
Ik keek er even naar en wou toen de zaklamp uit zetten. Maar mijn blik viel op Raven zijn rug. Het felle licht van de lamp scheen er nu recht op waardode omtrekkingen van zijn spieren nog beter te zien waren.
Maar er was nog iets. Iets wat ze nog niet eerder had ontdekt. Iets waar ze zo geschokt van was dat ze met een ruk overeind schoot.
Striemen. Over heel zijn rug. Overal waren striemen te zien.

Omfg kei erg enzoo.. wat zou er met Raven zijn.. waarom heeft hij zo een striemen 😱😱