The Unwanted (Completed)

Chapter 9

Smile slowly crept on my lips as I stare on the message. It's just a simple 'good morning' text from Jaycee but I appreciate it so much. Inilagay ko sa mini cabinet sa gilid ng kama ko ang cellphone saka tinignan ang kisame. Smile remain on my lips. Parang ang saya pala kapag may nakaalala sayo sa pag-gising mo palang. I accepted him as my friend. I am afraid to try but I still do. Baka this time, we will be a good and true friends. Wala man siyang mapapala sa'kin. Mayaman siya kaya imposibleng pe-perahan lang niya ako. Totoo naman siguro siya di'ba? Sana...

Pero paano kapag iniwan ka rin niya? Paano kung may iba siyang motibo na makakasakit sa'yo? Paano kung palabas lang ang lahat? I sighed because of my thoughts. I need to be positive. Matagal na rin since nagkaroon ako ng kaibigan. And this time, I'll do my best to be a good friend. Magaan naman ang pakiramdam ko kay Jaycee. Kahit masungit siya at medyo mayabang, pwede na.

Tumayo ako mula sa kama saka nagsimulang mag-asikaso. I blow dry my hair saka hinayaang ilugay lamang ang buhok. Dinampot ko ang phone ko at napakunot noo nang may two messages at tatlong missed call. I opened it and my jaw dropped when I learned that it all came from Jaycee. Oh silly me, bakit pa pala ako nagulat? Siya lang naman ang nasa contact ko.

I opened his messages at napatawa dahil hanggang sa text gano'n pa rin expression niya.

From: Jaycee

Tsk, bakit 'di ka nagreply? -.-

From: Jaycee

=_=

So he's a guy who like emoticons, eh?

To: Jaycee

I'm not a text lover, sarreh. I'm lazy.

Then I press the send button. Puro games lang naman ang laman nang cellphone ko. And I'm not bringing it on the school. Lagi lang nandito sa kwarto ko. My gallery is full of my selfies. Yeah, I love to take pictures of myself but hell! I'm not going to let anyone see my selfies. I excitedly open the message when my phone beep.

From:Jaycee

Tss. Can you please practice yourself to reply? I'll always wait on your reply.

I bit my lower lips as I read his message. I shrugged when I felt that my heart is beating so fast. Geez, brace yourself. It's just a simple text.

To: Jaycee

Yeah, yeah. I'll try.

Hindi nagtagal ay tumunog agad ang cellphone ko meaning he already replied. Ang bilis naman niya mag-reply!

From: Jaycee

Don't try. Do it. Eat your breakfast, wag ka magpagutom.

Napangiti ako ulit dahil do'n. He's really concern.

To: Jaycee

Yeah, I will. Ikaw rin. Brb.

Itinabi ko na ang phone ko saka tumayo at lumabas ng kwarto. Habang nag-lalakad sa hallway ay napangiti ako nang mapait. Walls are full of family picture. Family picture na wala ako. Napa-iling ako saka pilit na inalis ang negatibong mga bagay saka pinagpatuloy ang paglalakad. Napatigil ako nang mapadaan ako sa kwarto ni ate Aliah. Nakarinig ako ng mga pagbasag kaya na-alarma ako.

Tinulak ko ang pinto and thanks it isn't locked. Magulo ang kwarto. Nagkalat ang mga kumot, unan at ilang gamit. May mga basag na gamit. Napatingin ako sa may gawi ng comfort room nang makarinig ng hagulhol kasunod ay ang pagsuka.

Tumakbo ako papunta do'n at nakita si ate Aliah na halos yakapin ang toilet bowl at sumusuka do'n. Naglakad ako palapit sakanya saka inalo siya sa likod. Sandali siyang napatingin sa akin at akmang sisinghalan ako nang muli siyang nagsuka. Makalipas ang ilang sandali ay tinulak niya ako saka siya tumayo.

"What are you doing here!?" Galit na sigaw niya.

"Narinig kasi kita ate, kaya nag-a---"

"Don't call me ate! Because I'm not!" She cut me off. I felt like I was stabbed in my heart. Pero isinawalang bahala ko 'yon saka tumayo.

"Ayos ka lang ba?" I ask her instead.

"You don't care! Now, get out!" Sigaw niya. I heaved a sigh saka tumalikod at nagsimulang maglakad. Napakunot-noo ako saka tumigil nang may matapakan ako. Dahan dahan akong lumuhod saka tinignan kung ano 'yon. It's a small rectangular thing na may linyang pula. Unti-unting nanlaki ang mata ko nang malaman kung ano iyon. Tuluyan akong napaupo nang agawin sa akin 'yon ni Ate.

I can't compose a word and I am looking at her with wide eyes samantalang siya ay tila kinakabahan.

Two red lines.

"A-ate.. you're pregnant?" I asked.

Tuluyan siyang napa-upo saka humagulhol. I can't move a muscle to comfort her. I'm still shock. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. Ate Aliah is really ambitious. Marami siyang pangarap sa buhay, lalo na ang maging super model. But paano na ngayon? She's pregnant!

Alam kong hindi mapipigil ng pag-bubuntis ang pagkamit sa pangarap but still it is a very big responsibility. Lalo na isa siyang model. I was snapped out in my thoughts nang nagsalita si Ate Aliah.

"Go! Isumbong mo ako kila Mom and Dad! Ito siguro ang hinihintay mo para makaganti di'ba!? Siguro ang saya saya mo!" Sigaw niya saka tinulak-tulak ako.

Napa-iling ako saka hinawakan ang dalawa niyang kamay.

"Dapat natin 'tong sabihin kila Mom. M-matutuwa naman siguro sila..." 'yon agad ang naisip ko. I don't know why, pero iyon ang pumasok sa utak ko. Mahal na mahal siya nila Mom kaya hindi no'n magagawang saktan at itakwil si Ate. Tsaka blessing ang bata na 'yan. She/He deserve to be love.

"Tanga ka ba!? They will get furious! I'm a big dissapointment!" She sobbed hard saka itinakip ang palad sa mukha.

Dissapointment. Oo nga, maaaring magagalit sa kaniya sila Mom dahil kabiguan ang pangyayari na ito. Masyado pa namang ipinagmamalaki nila Mom si Ate. Tapos maaga siyang nabuntis?

"I'll help you to hide it hanggat 'di ka pa handa, ate." I sincerely said. Natigil siya sa pag-iyak saka gulat na nakatitig sa'kin.

"May pinaplano ka bang masama Hatey?" Tanong niya.

"Wala ate. Tutulungan kita. Pero kailangan mong maghanda dahil walang lihim na 'di nabubunyag," I stated.

Napatango siya saka muling umiyak. Lumapit ako sa kan'ya saka niyakap nang mahigpit.

I'll be always at their side to help. Because I love them, so much.

****

Supladdict<3