Fırtına Çiçeği

İzin Vermeyeceğim!

Y.b. Zamanı! Bir daha ne zaman gelir, bilmiyorum. Bölüm Şarkısı : Fleurie - Sirens. Yorumları bekliyorum.

---

Araba yolculuğum sonunda bitmişti. Kaldığımız yere gelmiştik. Merkeze bağlı bir köyden az bir mesafe ile uzaktık. Arabadan ilk ben inmiştim. Kaldığımız yer küçük bir köşktü. Gayet bakımlı ve temizdi. Saraydan sonra böyle küçük bir köşke gelmek tuhafıma gitmemişti. Bir yerden ok atış sesleri geliyordu. Yavaşça oraya gittim. Kyran, ok tahtasına hedef alıyordu ve ok atıyordu. Tam ortaya atışları olamamıştı. Yanında Valor ve iki muhafız vardı.

Ona bakarken, içimde kelebekler uçuşmuştu. Ait olduğum yerdeydim. Beni zorla kendisine bağlamıştı ama bu hayatımın düğümü olmuştu. Kyran'dan önce açmamış bir fırtına çiçeğiydim. Ondan sonra açmış ve zehrimi yaymıştım. Bir tek ona zehrim dokunmamıştı.

Kyran arkasını dönünce beni gördü ve buz mavisi gözleri açıldı. Burada beni beklemiyordu. Ona gülümsemedim ve koşarak ona sarıldım. Kyran da beni hevesle döndürmüştü. Bu sımsıkı kucaklaşmadan sonra tatlı bir öpücük gelmişti. Birbirimizi yüzyıllardır görmüyor gibiydik. Sessizce sarılıyor ve birbirimizin kokusunu içimize çekiyorduk. Bu an, her şeye bedeldi.

Ardından bahçenin oturma köşesinde oturmuştuk. Kyran kızlarımızı görünce, daha da mutlu olmuştu. Kızlarda mutluydu. Oğullarımızın sarayda kalmasına sinirlenmişti ama yapacak bir şey yoktu. En azından şimdilik yoktu. Belki zaman içinde oğullarımız yanımıza gelirdi.

Kyran " Yüzyıllardır ayrıymışız gibi hissediyordum."dedi ve ellerimi sıkı sıkı tuttu.

" 1 günlük ayrılık, bana da yüzyıllık bir ayrılık gibi geldi. Bak, yanındayım." Dedim gülümseyerek.

" Prenseslerimle beraber yanımdasın."

"Sensiz taht, taç umurumda olmaz. Sen nereye, ben oraya aşkım."

" Bu sevgini hak eden bir adamım. Sana benden başkası yakışmazdı."

" Dediğinde haklısın. Ben, senin eşin olacağım bir başkasının asla!"

Katina " Baba, o adam bizim gerçekten amcamız mı? Bizden nefret etmesi üzücü." dedi sakin bir sesle.

Irena ise hırçın bir şekilde bize bakmıştı. Gri gözlerinde bir öfke patlaması vardı.

Irena " O adam ile kan bağına sahip olmayı ret ediyorum. Sahip olduğumuz her şeye göz dikti. Utanmasa annemi bile kendi kölesi gibi yanında tutacaktı. Şerefsiz herif! Onu öldürmek istiyorum! Bizi parçaladığı için."

" Irena! O adam dediğin Adrian, babanın ikizi ve senin amcan. İstediğin kadar ret et ama akrabasınız. Onun hakkında düzgün konuş." dedim ve sertçe baktım.

Irena babasından destek almak istercesine babasına bakıyordu. Kyran onu haklı bulsa, Adrian hakkında daha da kötü şeyler söyleyecekti.Kyran ise buz gözlerini Irena'ya çevirdi ve kaşları çatıldı.

Kyran " Irena, Adrian ile aramızdaki sorun seni fazlasıyla ilgilendirmiyor. Bu sorun annen, ben ve Adrian arasında. Eğer ben ölürsem, benim yerimi alırsınız" dedi ve Irena dudaklarını büzdü.

Katina " Aslına bakılırsa, ben Adrian'a kızmaktan çok üzülüyorum. O, çok yalnız bir adam ve destek alacağı kimsesi yok. Bu yalnızlık onu yiyip, bitirirse Irena'nın onu öldürmesine gerek kalmaz."

" Neden böyle düşünüyorsun? Destek alacağı çok kişi var." dedim.

" Anne, o kişiler onun yalakaları. Adrian'ı kalbiyle destekleyecek birisi yok. Mesela babamda sen vardın. Babamın sırdaşı, eşi, sevgilisi, yoldaşı, danışmanı gibi çeşitli kimliklere büründün ve bu babamı başarılı kıldı."