Kalplerin Kraliçesi, Demir Leydi, Bir Cadı ve sonunda bir İmparatoriçe.
Bir zamanlar bende saftım ve masumdum. Kalpten bu iki kelimeye inanıyordum ve öyle olduğumu düşünüyordum.
Kyran'ın dediğini yapıp, ikizi ve çocukluk aşkım Adrian'a ihanet ettiğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günüm normaldi. Dündeki yorgunluğu çabuk atmıştım. Nedense dünden beri Kyran'ı göremiyordum. Umurumda değildi elbette ama yine de meraklanmıştım. Kim bilir neler karıştırıyordu. Kraliçe beni yanına çağırmıştı. Onun için hazırlanmıştım. Kyran'ın emriyle Tanith başyardımcım olmuştu. Beyaz elbisesiyle, masum yüzü ile yanı başımdaydı. Ona güvenebilir miydim, bilemiyordum. Sonuçta Kyran'ın adamıydı. Yine de bana yardım etme isteği ile doluydu. Tuhaf, neden böyleydi ki?
Tanith yardımıyla lacivert bir elbise seçmiştim. Sadeydi. Kol kısmı, şeffaftı. Belime gümüş bir kemer takmıştık. Sarı saçlarımı salmıştım. Başıma minik tacım yerleşmişti. Boynuma da, gümüş kolye takmıştım. İşte hazırdım.
Arkamdaki nedime ordusu ve Tanith ile beraber odamdan ayrıldım. Açıkçası kraliçenin beni nasıl karşılayacağını bilmiyordum. Bana kızgın olduğunu biliyordum. Hatta benden nefret ediyor olmalıydı. Sonuçta oğullarından birinin felaketine sebep olmuştum. Diğer oğlu ile evlenerek, ne kadar hırslı birisi olduğumu göstermiştim onun gözünde. Gerçekleri anlatsam, bana inanır mıydı bilemiyordum. İnanmazdı büyük ihtimal.
Kraliçenin odasına gelmiştim. Geldiğim söylendi ve tüm bakışlar bana çevrildi. Kraliçe de bakıyordu. Mavi gözleri ise, beni baştan aşağı inceliyordu. Ona gülümsedim ve reveransımı yaptım. Kraliçe koyu saçlarını örgüyle karışık topuz yaptırmıştı. Başında görkemli tacı, bordo rengi elbisesi ile asaletin anlamı gibiydi. Eli bana gösterdiği yere oturmuştum. Yanındaki kadınlar sessizce konuşuyordu, bir yandan bakışlar bendeydi. Bu bakışlar beni boğuyordu. Neden beni böyle bir ortama sokmuştu bu kadın? Kraliçe olursam kesinlikle bu kadar kalabalık bir çevre ile oturmazdım. Hoş, ben nasıl bir kraliçe olacaktım?
Kraliçe " Evet, Deitra. Nasılsın bakalım? Dün rahatsızlandığını duydum ve çok üzüldüm." Dedi ama sesinde sıcaklık yoktu.
" Ufak bir rahatsızlıktı, efendim. Şimdi gayet iyiyim." dedim gülümseyerek.
" Kyran senin için çok endişelenmiş. Oğlumu ilk defa bir şey için bu kadar endişelendiğini gördüm."
" Kyran, beni düşündüğünüzden daha çok seviyor. Onun için bir şey değilim. Elbette benim için endişelenecek."
" Sende onun için endişelenir misin ?"
" Elbette, ben onun eşiyim. Kalbimle, ruhumla ona bağlığım."
" Umarım bu bağlılık bir ömür sürer. Yalan olmamasını umuyorum."
" Yalan değil. Benim attığım her adım, söylediğim her söz doğrudur."
