Kalplerin Kraliçesi, Demir Leydi, Bir Cadı ve sonunda bir İmparatoriçe.
Bir zamanlar bende saftım ve masumdum. Kalpten bu iki kelimeye inanıyordum ve öyle olduğumu düşünüyordum.
Kyran'ın dediğini yapıp, ikizi ve çocukluk aşkım Adrian'a ihanet ettiğ...
Merhaba ! Hızlı bir ikinci bölüm ! ^^ Bölüm şarkısı ile iyi okumalar :) Multide Deitra.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçim huzursuzdu. Hala gördüğüm görüşün etkisi altındaydım ve Adrian'a söyleyememiştim. Sorduğu zaman geçiştirmiştim. Oysa günüm güzel başlamıştı. Sabah, Adrian'ın bana gönderdiği güllerin kokusu ile uyanmıştım. Kahvaltım neşe içinde geçmişti. Sonra Adrian ile beraber pikniğe çıkmıştık. Beraber at sürmüş ve papatyalar toplamıştık. Adrian, o topladığı papatyaları taç yapmıştı ve kafama yerleştirmişti.
Şimdi beraber bir bezin üstüne oturmuştuk. Çevremizde gülen insanlar vardı. Ayrıca renk renk çiçekler de büyüleyiciydi. Adrian'ın elleri, ellerimin üstündeydi. Duyguları karışıktı. Bir yanı karışıktı ve ne olduğunu çözemiyordum. Bir şeyden korkuyor gibiydi.
" Adrian, sabahtan beri huzursuzluğun buram buram yayılıyor. Neyin var ?" dedim merakla.
Adrian ise, hüzünle bana bakmıştı. Mavi gözlerinde derin bir üzüntü vardı. Bu üzüntü, onu boğuyordu. Keşke düşünceleri okuyabilseydim ! O zaman onu bu üzüntüden kurtarabilirdim.
Adrian " Demek fark ettin. " dedi sessizce.
" Fark edilmeyecek gibi değil ki ! "
" Bir şeyler oluyor, Deitra ve ben bunu dün fark ettim. "
" Neler oluyor ?"
" Tam çözemedim ama kötü bir şey. Babamın davranışları bana karşı değişti. "
" Sana öyle geliyordur, canım. Neden değişsin ki ? "
" Veliaht olmadan önce biraz soğuktu ama ilan edildiğimden beri bana karşı tepkili. Dün toplantıda beni küçük düşürdü. İmalı bir şekilde ihanetle suçladı. "
" Böyle diyemez ki. "
" Dedi, Deitra. Kulaklarımla duydum. Bir şeyler oluyor ve ben bunu geç fark ettim." dedi ve korkuyla gökyüzüne baktı.
Adrian'ın babası, Kral Crasto acımasız bir adamdı. Genç iken kendi babasını ve erkek kardeşlerini öldürmüştü. Bu yüzden Adrian'ın babasında korkmasında haklıydı. Babasını ve kardeşlerini öldüren bir adam, kendi evladını da kolayca ölüme gönderebilirdi.
" Adrian belki de sen abartıyorsundur." dedim sakin bir şekilde.
Adrian " Abartmıyorum! Babamı tanıyorsun. Eğer birisinden kuşkulanıyorsa, o kişinin sonu ölüm oluyor."
" Sen onun öz oğlusun. Öz ! Öz oğlunu da öldürecek değil." dedim ve Adrian dalga geçer gibi güldü.
" Öz babasını ölüme gönderen biri, kolayca öz oğlunu da ölüme gönderebilir. Birileri babamı, benim hakkımda dolduruyor ve bunu başarıyor. "
" Sence kim ?"
" Bunu tahmin etmek zor değil, Deitra." dedi ve acı bir şekilde gülümsedi.
