Meant to be

"JOANNE!! Kom je naar beneden? Het is maandag. Je moet niet te laat komen voor school!"

"Nee weet ik Jace. Dankje voor roepen!"

Jace is mijn broer. Hij is 19 en hij zorgt al voor me sinds onze ouders 6 jaar geleden overleden waren bij een auto ongeluk. Sindsdien wonen we met zijn tweeën.

Ik pak zo snel mogelijk mjn schooltas in en ik ren naar beneden.

"Goedemorgen Jace! Lekker geslapen?"

"Jahoor. En jij?"

"Ik ook hoor. Maar ik zie je op school wel weer want ik moet nog even langs de bibliotheek om een boek voor vanmiddag te halen."

"Okee. Is goed. Tot straks."

Ik ren naar buiten en pak mijn fiets.

Het is vandaag onze eerste schooldag aangezien we net verhuist zijn. We wouden verhuizen omdat ons ouderlijk huis ons nog teveel herrinerde aan onze ouders. We hopen hier in de Ardennen een compleet nieuwe start te maken.

Ik spring op de fiets en race naar de lokale bibliotheek. Als ik naar binnenloop hoor ik gelijk allemaal stemmen. Dat is wel het grootte nadeel van mijn gave. Je hoort alles wat mensen denken. En geloof me, mensen denken heel erg veel. Soms krijg ik er zelfs hoofdpijn van. Maar ik het heeft ook zo zijn voordelen. Ik zoek een boek uit en spring weer op de fiets.

In de verte zie ik de school uit de mist tevoorschijn komen. Bij het fietsenrek aangekomen dump ik mijn fiets.

Ik haal een keer diep adem. Dan loop ik de school in.