Meant to be

Hospital

Ik hoor heel ver weg stemmen. Ik herken de stem van Jace. De andere stemmen herken ik niet. Ik probeer Jace te roepen maar mijn stem werkt niet mee.

"Hoelang is ze nu al zo?" hoor ik een vreemde stem zeggen.

"Anderhalve dag" hoor ik Jace zeggen.

Ik schrik. Anderhalve dag? Dat kunnen ze niet menen. Het voelt alsof ik een kwartier geleden nog op de fiets zat.

Weer probeer ik Jace te roepen. Het lukt nogsteeds niet. Net als ik denk dat het gaat lukken voel ik weer een duizeligheid opkomen. Dan word alles weer zwart.

Ik knipper verward met mijn ogen. Waar ben ik??

Als mijn zicht weer langzaam terugkeert zie ik dat ik in een witte kamer lig. Jace zit in een stoel vlakbij mijn bed. Hij slaapt. Ik kijk verder. Witte gordijnen, witte stoelen, wit bed. Kortom alles is wit. Ik probeer rechtop te gaan zitten maar dan komt mijn duizeligheid weer terug dus ik blijf maar even liggen. Ik merk nu ook dat ik slangetjes in mijn neus heb en dat er een verband om mijn hoofd zit.

Er komt een dokter binnen die vraagt hoe het met me gaat. Tja wat zal ik zeggen.. "Behalve dat ik heel erg hoofdpijn heb en dat ik zo nu en dan duizelig ben voel ik me wel goed." zeg ik maar.

"Ja dat is begrijpelijk. Je hebt een flinke smak gemaakt. Je hebt een hersenschudding en een wond op je achterhoofd. Dat moet goed herstellen dus je moet de komende dagen rust hebben."

"Hoelang moet Joanne in het ziekenhuis blijven?" vraagt Jace die inmiddels ook wakker is geworden.

"Als alles goed blijft gaan mag ze morgen naar huis. We willen haar vanacht nog ter observatie houden maar volgens mij is alles wel goed. Ze heeft geluk gehad als ze een paar centimeter naar links de wond had gehad was ze waarschijnlijk in coma geraakt."

Ik staar naar de dokter. Meent ie dat nou serieus? Jace en de dokter praten nog even door maar ik ben te geschrokken om te luisteren. Ik had zowat dood kunnen zijn nu.

Als de dokter weg is komt Jace bij me op bed zitten. Hij vertelt dat hij gelijk zodra hij hoorde dat ik in het ziekenhuis lag gekomen is.

"Wie heeft me eigenlijk gevonden?" vraag ik Jace. Want alles wat ik me kan herrineren is dat ik over de kop vloog. Wat er daarna gebeurde weet ik niet.

"Een jongen. Ik weet niet hoe hij heet. Hij woont hier nog korter als ons. Hij wou de paarden binnenhalen die in een weiland verderop stonden toen hij jou zag liggen. Hij heeft de ambulance gebeld. Ook is hij hier gisteravond nog even geweest om te kijken hoe het met je ging maar omdat jij sliep zou hij vandaag wel weer even komen kijken dus hij zal straks wel een keer verschijnen. Hij zei dat hij je kende van school?"

"Owh" antwoord ik, "ik ben hem in ieder geval wel dankbaar."

Het is bijna half 7 als ik wakker word. Ik kijk om me heen. Jace is zoals afgesproken naar huis gegaan. Hij kan hier moeilijk dag en nacht blijven vond ik. Ik had beloofd hem nog wel te bellen voor ik vanavond ging slapen.

Ik hoor voetstappen op de gang. Ze komen mijn kant op. De deur gaat open en ik kan mijn ogen niet geloven. Wat in vredesnaam doet híj hier!?

------------------------------------------------

Dankjewel voor het lezen.

Vote

Comment

Hoe meer vote's en comments ik krijg hoe sneller ik zal schrijven. ;)