Meant to be

H16

"Wowie. Wat was dat een enge film zeg." zeg ik.

"Ja inderdaad. Ik heb het kippenvel nu nog op mijn armen staan."  beaamt Ramon

"Ik ga hier zo  nachtmerries van krijgen he. " zegt marije ook nog even. 

"Jullie mogen wel blijven slapen hoor. Dan hoeven jullie niet die hele enge kilometers naar huis te fietsen. Want ja, misschien worden jullie wel aangevallen door geesten enzo." zeg ik lachend.

"Hahaha ja dat zou wel veiliger zijn misschien ja. Maar helaas hebben we morgen gewoon school en mijn moeder verwacht me thuis. Dus ik zal helaas alle geesten tegemoet moeten treden.." zegt Marije.

"En ik laat mijn vrienden natuurlijk niet alleen het gevaar in gaan. En ook mijn moeder verwacht ons thuis. Dus moeten we maar gaan nu." zegt Nao. 

"Ik breng jullie wel naar huis, de fietsen kunnen wel achter in." zegt Jace. 

Wij hebben een busje en Jace heeft zijn rijbewijs dus kan het nu mooi even. Echt handig zo'n broer. 

En zo gingen we dus met zijn zessen in ons kleine busje. De fietsen pasten net achterin de achterbak. We reden eerst langs Marije's huis. Dat was vanaf ons huis het dichtst bij.

"Doeghhh Marijtje! Slaap lekker straks en tot morgen." roept Nao. 

"Doeghh mensjes" antwoord Marije

Nadat iedereen afscheid had genomen van Marije gingen we door naar het huis van Nao en Micheal. Het is een groot huis met een grote garage erbij. 

"Nou tot morgen dan." 

"Tot morgen!"

Als laatste gaan we naar Ramon's huis. Hij woont helemaal aan de andere kant van het dorp. Als we voor Ramon's huis staan stappen Ramon en ik uit. We pakken net zijn fiets uit de achterbak als we gegil horen. Het komt uit Ramon's huis. We kijken elkaar verschrikt aan. Op het moment dat Jace uitstapte om te kijken waar ik bleef werden Ramon, Jace en ik met een enorme kracht tegen het busje gesmeten.

"What the hell?" zegt Ramon

We krabbelen weer overeind en het enige wat nog over is van het huis van Ramon is een hoop as. Overal om ons heen liggen brokstukken. 

"H-Het huis is gewoon helemaal weg. Wat ter wereld is er net gebeurt?"

Jace komt ook weer overeind. Hij was net bij ons toen het gebeurde. Met zijn drieen kijken we verbijsterd rond. Ramon staat doodstil. Sinds hij de chaos gezien heeft reageert ie nergens meer op. Hij lijkt wel in shock ofzo. Ik begin naar het huis toe te lopen. Ramon komt ook weer in beweging. Hij pakt zijn mobiel.

"Wie ga je bellen?" vraag ik. 

"Mijn ouders. Ze waren weg. Ik hoop dat ze net ook nog niet thuis waren." zegt Ramon.

Ramon is helemaal wit geworden. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel.

"Ze waren vast nog niet thuis. Het komt goed." fluister ik. Maar heel overtuigend klinkt het volgens mijn niet. 

Ramon drukt op de groene knop en de telefoon gaat over.... en nog een keer...... en nog een keer....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heyy lieve lezers,

Hierbij toch nog even snel een hoofdstukje. Ik zit midden in de tentamenweek inmiddels maar het gaat goed dus ik dacht dat ik dan maar even een hoofdstukje moest gaan schrijven. 

Ik had ook nog een paar vraagjes aan jullie:

- Hoe vinden jullie het boek tot nu toe?

- Wat vinden jullie van dit hoofdstuk? Is het leuk dat er wat spanning in komt? Of moet het blijven zoals het was? 

Ook wou ik nog vragen of er misschien mensen zijn die een mooie cover kunnen maken voor dit boek. Ik ben daar namelijk niet zo handig mee. Aan degene die de mooiste cover maakt draag ik het volgende hoofdstuk op. :) 

Ook komen er binnenkort nieuwe personages in dit boek en ik vroeg me af of jullie een idee hebben over hoe die persoon moet zijn? Hoe hij/zij eruit ziet maar ook wat voor innerlijk ze hebben zegmaar. 

Heel graag hoor ik jullie reacties:)

Vote

Comment 

Follow(=follow back)

-xx- Wietske