Chasing My Heartless Husband (Ongoing)

Section 25

Sino na nakakabasa ng Chapter 24? Sorry talaga sa epic na BS. Tumatanggap ako ng lait words hubuhu 😭😭

DALAWANG araw akong nagkulong sa kwarto, ginawa ko ang lahat para takpan lahat ng mga galos at ang mga umitim sa balikat ako. Hindi naman nila ito napansin dahil mukhang busy sa labas.

Madaling araw akong lumalabas sa kwarto para kumuha ng makakain sa kusina, pangbreakfast namin ng baby ko at para lunch ko.

I got trauma for past two days, hindi ko halos makilala ang aking mukha sa salamin. May maitim banda sa ilalim ng mata ko, para akong nabugbog sa itsura ko.

Awang awa ako sa sinapit ko, I can't imagined myself. Hindi ko alam kung ano ang gagawin nung isang araw, I cried all night, halos di ko makilala ang kwarto ko sa sobrang gulo.

Nabasag na rin ang glass ng aparador. Hindi ko alam kung papaano ito nabasag I've always asked myself if did those thing, pilit kong inaalaa pero wala ako makuhang tamang sagot. Basag na basag din ang salamin sa banyo pati ang salamin sa kwarto ko.

Ito na ba ang hell na sinasabi nito?

Napaupo ako ng maayos when someone knocking at my door. I stared my door blankly that I don't want to open it, natatakot akong buksan iyon. Baka saktan niya ako ulit.

Humikab ako dahil sa antok. Ito na ang pangatlong araw ng pagkakakulong ko sa sarili ko at gustong gusto kong lumabas para kumuha ng makakain para sa panggabi namin ng little baby ko dahil nagugutom na rin ako.

("Open this fcvking door!") Napamulat ako sa gulat. Rad?

("You fvcking open this damn door Raine!") Sigaw nito sa labas habang pinagsisipa sipa ang pintuan.

("Ma'am Raine?!")

Iika ika akong lumapit sa pintuan para makiramdam. Inilapit ko ang aking tenga sa pintuan para mapakinggan ko sila ng mabuti.

("Eh Sir, pangatlong araw na po siya nagkukulong sa kwarto nito.") Wari ko ay si Loisa ang sumagot kay Rad sa tanong nito.

Mas lalo kong idinikit ang tenga ko sa pader.

("Di po kasi namin siya napapansin lumalabas. Akala po namin, umuwi kay Mrs. Parsons po. Pero mali po pala kami Sir, nagkulong pala ito. Hindi po namin alam kung bakit ito nagkulong") Si Marie ata yun. Hinintay ko ang susunod na magsasalita.

("Also Sir, Ma'am Rin always asked us where did Ma'am Raine go, pero Sir we can't answer her. Wala naman po kaming ideya kung saan po siya.") Mahinahon sagot ni Sasa

("Did she eat?") Rad voice, bumilis ang pintig ng puso ko sa tanong nito sa kanila.

("iyan nga ang pangamba ko 'nak, e hindi ko pa siya nakikitang lumabas simulang umalis ka.") Si Manang Mina ata yun. Pero umalis siya?

("bakit po kasi Sir kailangan niyo pang maghoneymoon sa linta niyong asawa. At kelangan pa sa Paris?!") Kilala ko na ito, it's Sena. Ang lakas pa rin ang loob nito sagut-sagutin si Rad.

("Sina! Ang bibig mo!") suway ni Manang.

Pero ano? Did she say honeymoon? Biglang huminto ang bilis ng pagtibok ng puso ko at nanlumo sa narinig ko.

("Totoo naman-")

Dahan dahan akong napasandal sa pader habang hawak hawak ko ang dibdib ko. Kailan pa ba ito matatapos?

Masakit. Ang sakit sakit malaman, muling isinampal sa akin ang katotohanam ayaw kong tanggapin. Muling nag uunahan tumulo ang luha ko.

I'm in pain, I'm always in pain. Dahan dahan akong napaupo