Chasing My Heartless Husband (Ongoing)

Section 29

Dahan dahan akong lumakad patungo sa kwarto ko.

"This is your last day, Raine. So please, stop being tanga." I told to myself.

"Wag tanga Raine. Just focus. Focus focus focus." I gently wiped my tears, from this moment. No one will hurt you Raine. No one, not him and everyone. And I heard door open.

"Maam? Ano po ginagawa niyo?" Sena asked but I ignored it. Mabilis kong ibinalik ang mga damit ko sa aking maleta. "Maam?" Dahan dahan siyang lumakad patungo sa akin yun. "Lalayas ka Maam?" Napatigil ako sa ginagawa ko. Lalayas nga ba ako? Saan ako pupunta nito? I am not welcome anymore sa bahay, Mama still mad. My best friends still ignoring me. Where to go? What am I supposed to do?

Napanguso ako sa katangahan naisip ko. Oh ano? Lalayas ka pa ba? Napahawak ako sa tummy ko, konting tiis na lang baby lalabas kana at siguro doon tayo mamahalin ng papa mo.

"Maam?" Agad akong napalingon kay Sena na mukhang naguguluhan sa nangyayari. "Saan ka po pupunta?" Ulit nito. I smiled and continued what I am doing. Umupo ito sa harapan ko at tumulong.

"Sigurado ka po ba dito?" Sigurado nga ba ako? Ni di ko nga alam saan ako pupunta nito.

I nodded. "Eh Maam, parang di ka naman sigurado. Saan ka po nyan pupunta? May matutuluyan ka po ba? Sino mag aalaga sayo? May pera ka po ba? O ano man pwedeng ikabubuhay mo Maam? Eh kasi ako maam, wala ako maibibigay sayo." Mahabang saad nito sa akin. Nakatingin lamang ako sakanya. Meron bang tao pwedeng tumulong sa akin?

"Wala e." Tanging sagot ko lamang, tumayo ako at kinuha ang mga toiletries ko at iba pang gamit sa banyo. "Ikaw? May kilala ka ba?"

"Meron po kaso nga po mahirap lang yun. Kaya di pwede yun atsaka lasenggera yun at nagsusugal baka may mangyari sayo dun kung dun ka tutuloy." Ulit nito. Kumunot noo naman ito sa akin.

"Saan ba siya nakatira?" Mukha naman ito nagulat sa tanong ko at wari'y nagtataka. Ano ba ang mali sa tanong ko? "Bakit?" Tanong ko ulit. Tinupi ko ang aking tuwalya at pilit pinagkasya sa maliit kong bag.

"Sigurado ka Maam? Baka ho mapano ka." Takot nitong sabi. Sinundan niya ako ng tingin at pilit binabasa ang nasa isip ko. I know that she's concern but the fact na pilit kong ipagkasya ang sarili ko sa malaking bahay na to, ikakamatay ko.

Tumango ako at lumabas. Agad napataas ang aking kilay sa nakasalubong ko.

"Oh? Hello mistress? Why you look so betrayed? Anything happen? Did he hit you or what? Or did he fucked you again and again until you can't walk? So? Ano feeling? Masarap ba sa kama ang asawa ko? Kasi sa akin, ang sarap sarap. Sobrang sarap." Ngiting aso niyang sabi. I gritted my teeth and try to calm myself. Relax Raine, this is your last day. Huminga ako ng malalim bago ko masipa itong hayop na nasa harapan ko.

"Ano? Di kana nakapagsalita?" She crossed her arms and show her famous lopsided smile. Lumapit ito sa akin but I didn't move "Well, someone still wants to fuck up my husband e?" Bulong nito. Ramdam ko ang panggigil nito.

"If I say yes, what will you do?" I smiled back at my thought. Kaya mo yan. Just this once. I fiercely looked at her and saw how her eyes wants to kill me.

"Malandi ka talaga no?"

"Kaya nga nabuntis ako diba?" Ako naman ang nakangiting aso sakanya. Paganti lang sa lahat.

"You!" Bago nya ako nasampal, agad lumipad ang palad ko sa hayop niyang mukha.

"Hindi porque ikaw ang pangalawa niyang asawa at sayo siya umuuwi tuwing gabi, I don't give afck pero" lumapit ako lalo sakanya habang nanggigil kong hinawakan ang braso nito "stay out of my sight 'coz my mind tells me to kill you right now right here and I can do that, no. I want to do that." Gigil kong sabi sakanya. Oo buntis ako pero di ako dapat pwedeng magpaapi sa mga hayop.

Marahan niya akong tinulak at nakipagtitigan sa akin. Shoot! Nahuli din kita.

She smirked "Then do it. I won't mind but please not here if you still want to live freely. CCTV were scattered and you know that btch." And she walked out.

"Aren't you that brave to kill someone in my territory, Raine?" Napako ako sa aking kinatatayuan dahil taong nagsalita sa likod ko. I breathe deeply. Inhale exhale. Inhale exhale.

"Did you threatened her? Killing someone who is innocent? Not like you?" Sunod nitong sabi. Naramdaman ko naman ang lamig sa katawan ko. His coldness voice. Parang nasa Antarctica lang kami sa sobrang lamig namamagitan sa amin.

"And please, don't try to face me while you're crying 'coz I hate seeing bitch crying because they don't deserve it especially you. You're not worth it, your tears are not worth it." Unti unti akong lumingon sakanya habang unti unti na rin bumubuhos ulit ang mga luha ko. Ito lang ba ang kaya kong gawin kapag kaharap ko siya? Ang umiiyak? Kailan ba ako titigil? I stared at him.

Mahal ko talaga siya. God, what's your plan? Please give me a chance. At least one chance, I want him to love me back.

"I did not mean it." I lied. Oo, minsan nakakaya mong magsinungaling sa harap ng taong mahal mo sa sobra mo nang desperadang baka mahalin ka din niya pabalik.

"You didn't? Really?" His coldness filled my body. He smirked at me and nodded. "Hmm. You didn't mean it," and he get something in his back.

Nanlalaki ang mga mata ko at parang binuhusan ako ng malamig na tubig. What he is doing?

Itinaas nito ang kanan niyang kamay at itinuon ito sa akin. Nanginig ang buo kong katawan, agad agad bumuhos ang mga luha ko sa takot at kaba. I can't believe him. I can't really believe him!

"What if," he show his death smile and intensely look at me. Kinasa nito at ngising asong bumaling ulit sa akin "I kill you? What will you do?"

I heard some footsteps. Nakatingin lamang ako sakanya, I can't still believe he can do this to me!

"Oh my god!"

"Sirrr!!"

"Holy shit! Put the gun down Rad!"

"What happ- fuck Rad! You! Gun off Rad!"

"Raine!"

"Now choose. I kill you and I will be the father of your child or I won't kill you but leave. What will you choose? Die or live?" Napakurap kurap ako sa sinabi nito.

"I'm waiting." Mariin ko siyang tinitigan, how could him do this to me? Tinitigan ko, mixed emotions written all over his face at isa na dun ang panghihinayang. At bakit?

"You can really do that huh?" Trying my voice not to crack. But my traitor tears still trickle down to my cheeks. I roughly wiped it and shows my bitter smile. His jaw tightened tightly at lumunok ito.

"You two, stop that!"

Mapakla ko siyang nginitian na alam kong di abot sa mata. "Don't worry. I'll leave this house soon." At mas lalo niyang hinigpitan ang paghawak sa baril. He smirk but I can only see sadness from his eyes. He's pain.

"Good to hear that." Seryoso niyang sabi.

Ang sakit pala kapag ang taong minahal mo sa buong buhay mo ay dadating rin ang araw na kailangan mo siyang iwan na