Tutkuyla Harmanlanmış Bedenler

1.4 : "Kül"

(Bölüm 21 Ekim 2016/ 14.35'te yayımlanmıştır.)

Bölüm Şarkısı:
Drake-Hold on, we're going home

-Bu hafta tekrar bölüm atacağım çünkü gerçekten paylaşmakta sıkıntı yaşadım son 2 bölümdür. Keyifli okumalar canlar😘😘❤️❤️

ACAR DEVRAN'dan

Aradan yarım saat geçmiş hala kameralardan araç tespiti yapmaya çalışıyor, bilgileri arıyordum. Mavi kamyoneti almamışlardı. Büyük ihtimalle yeni bir araba almışlardı ama bulunduğumuz ormanlık alanda da kamera bulunmadığından hangi arabayla gittiğini bulamamıştık.

Kameraya daha dikkatli bakmaya çalışırken Deniz'in çığlığıyla ona döndüm.

-Acar! Acar şu arabaya baksana! " durdurduğumda söylediği kasalı arabaya baktım ama ilgimi çeken hiçbir şey yoktu.

-Neden bahsediyorsun Deniz? Anlamıyorum."

-Arabanın arkasındaki kasaya bak... Acar Elvin'in ev anahtarı bu! Bak civcivli olan! İşaret bırakmış olabilir." Demesiyle içime bir umut kıvılcımı düşmüştü. Olabilir miydi? Olurdu. Elvin akıllıydı.

-Çok dalga geçmiştim o zaman. Neden o anahtarı aldığını bilmiyorum, ama şimdi iyi ki almış diyorum." Dedi Deniz. Boğazım düğümlenmişti dediğiyle.

-Ağabey buradaki butiğin kendi kapısındaki kamerasına da bakalım, belki araba camından kesinleştiririz de durumu. " kafasını aşağı yukarı sallayan ağabeyim gittikten 7-8 dakika sonra geldi.

-Dediğin zamandaki görüntüleri gönderdiler aslanım." Görüntüleri dondurup, yakından izleyince hayatımda hiç bu kadar sevindiğimi hatırlamıyordum.

Arabada Elvin ve Alinin suratı seçiliyordu. Ali önde gözleri ve ağzı bantlı otururken, Elvin'in de arkada gözleri ve ağzı bantlıydı. Bulmuştum.

Takip ederek gittikleri sapağı da bulmuştuk. Ondan sonrası dağılarak da olsa bulmak, kolaydı.

-Ağabey, sen Recep'i aradın mı?" Deniz hala yanımda olduğundan dilimi değiştirdim. "Оружие готово?" (Silahlar Hazır mı?)

-Готов." (Hazır.)

-Güzel. Gidelim o zaman. Onlar da bizimle atacağımız konumda buluşsunlar." Harekete geçtik ve binadan çıkıp Jeep'e bindik. Denizle Asu olası bir çatışmaya girmeyecekti. Arabada duracaklardı.

Arabayla yaklaşık 25 dakika yol kat etmiştik. Hala hareket halindeydik ve gruplara ayrılmıştık. Çok yüksek bir ihtimalle bizim gittiğimiz yol, Elvin'e çıkacaktı. Çünkü diğerlerinden olumlu bir çağrı gelmemişti.

Sorun şuydu ki Elvin'in bulunduğu depo yoktu.

Elvin'in bulunma ihtimalinin olduğu depolar vardı.

Adamları bulunduğumuz bölgeye çağırıp telefonu kapatınca, telefonum çaldı. Gizli numara.

Hemen açtım. Kameranın görüş alanına Elvin'in, Ali'nin tavana bağlı bedenleri girdi. Elvin'im... Yüzü kanlar içindeydi. Saçları yüzüne yapışmış, sağ gözü vurulmaktan olsa gerek şişmişti. Üstleri hala üstündeydi.

Acaba ondan onu almışlar mıydı?

-İncelemen bittiyse sevgili Devran, konuşmama başlamak istiyorum. Ben düşündüm de zaten orospu olan birinin kadınlığını almak...Çok da bir şeyini etkilemez. Sonuçta beraberlik için tek yol kız olmak değil anlamışsındır sanırım?" Arkadan yapmayı kast ediyordu. Bu durumda bile yüzünde güller açıyordu ve deli olduğu kesinleşmişti.