Wonderwall ~ Ziall [Tłumaczenie PL] ✔️

Rozdział 12

Ważna notatka na dole. Proszę przeczytajcie :)

Kiedy Niall przebudził się oczy wciąż miał zamknięte, na jego twarzy automatycznie zagościł szeroki, zadowolony i chytry uśmiech. Obrazki z tego, co działo się zaledwie parę godzin temu, były wciąż świeże dla niego, że nawet nie musiał pracować by jego mózg, wiedział, który z nich jest który. To tak jakby leciał film w środku jego głowy i za każdym razem, kiedy chciał wracać do tamtej pewnej sceny, widział to.

Ten pewien moment, który spędzili razem, był jednym z lepszych, dla Nialla przynajmniej. Nigdy wcześniej nie czuł się tak pożądany. Każdy dotyk Zayna sprawiał, że ten palił się od środka i sposób, w jaki brunet patrzył na niego, jakby miał zniknąć w każdej chwili. Było jasne, że Zayn tęsknił tak samo, jak on.

I Niall nie mógł być bardziej szczęśliwy, kiedy usłyszał, że Zayn był w nim zakochany. Czuł się jak nastoletnia dziewczyna, która wreszcie umówiła się ze swoim crushem. Wciąż mógł odczuwać skutki fajerwerków w środku, wciąż paląc za każdym razem, gdy słyszał głos Zayna odbijający się echem w jego głowie. Niall był nawet zaskoczony, że udało mu się przetrwać ten moment i że był jeszcze w stanie odpowiedzieć; jego myśli były wszędzie, skacząc w każdym kierunku, powtarzając głos Zayna.

Poczuł gładką tkaninę na lewym policzku, kiedy wcisnął swoją twarz w pościel, chichocząc jak idiota i zatrzymał się gwałtownie, kiedy zdał sobie sprawę, że Zayn musi jeszcze spać. W końcu otwarł oczy i pospiesznie rozejrzał się wokół, wyciągając ramiona, gotów, by powitać Zayna, ale dostał jedynie rozczarowanie, widząc tylko puste miejsce. Jego serce zamarło wraz z jego ręką na miejscu gdzie powinien być Zayn. Nie było nawet wystarczająco ciepłe, żeby wziąć pod uwagę, że ktoś tam był.

Niall wziął głęboki oddech i usiadł, starając się nie być zniechęconym do tego tak bardzo, kiedy myśli o Zaynie, który czeka na niego na dole. Spojrzał z powrotem na okno i zauważył, że jest już ciemno; musiał spać cały poranek. Gdy miał zacząć szukać swych ubrań, dostrzegł je starannie ułożone na szczycie pustego stołu.

To było w trakcie, gdy ubierał parę spodni, Niall dostrzegł kartkę pomiędzy ciuchami, które zakładał. Szybko nałożył czerwone polo i dosięgnął kartki:

Coś mi wypadło i musiałem natychmiast wyjść, przepraszam. Obiad jest na dole, George będzie ci towarzyszył. P.S. Nie opuszczaj domu, dopóki nie wrócę. Wyjaśnię ci wszystko. Kocham. -Z

Niall westchnął ciężko, zgniatając papier i delikatnie rzucając go na stół, zanim poprawił kołnierz i wyszedł z pokoju. Schodząc w dół przedpokoju, blondyn myślał o tych tygodniach, kiedy nie widzieli się i ich najbliższą komunikacją była pięciominutowa konwersacja. To nie tak, że się skarżył, ale nie mógł poradzić, kiedy był zazdrosny, gdy widział Harry'ego przy drzwiach, ale bez Zayna. Dlaczego Harry może wyjść i spędzić godzinę czy dwie z Louisem, a Zayn nie? Potem oczywiście, zdał sobie sprawę, że spotyka się z liderem gangu i on musi 'prowadzić' spotkanie czy cokolwiek on tam powinien robić.

Kiedy doszedł do jadalni, jedzenie było już przygotowane i George czekał na niego po drugiej stronie stołu, witając go z uśmiechem.

-Panicz Zayn posyła najgłębsze przeprosiny z powodu braku towarzyszenia ci dzisiaj, ale obiecał wrócić rano - odsunął krzesło, gdzie Niall chciał usiąść, kiedy po raz pierwszy spotkał Zayna, wciąż nie będąc świadomym, że on jest przywódcą gangu, wtedy był jeszcze porządek w jego życiu - Jeśli potrzebujesz czegoś, będę tutaj.

Niall przytaknął, przyciągając krzesło bliżej stołu i pozwalając oczom przesuwać się z jednego posiłku na drugi. Tak jak przepysznie to wyglądało, Niall nie miał zbyt wielkiej ochoty, aby pożreć to wszystko, biorąc talerz za talerzem. Dalej spoglądał w puste miejsce, w którym powinien siedzieć Zayn. Potrząsł głową. Niall, przesadzasz. On po prostu poszedł na jeden dzień. Wróci jutro, prawda? Przestań martwic się, choć na cholerną sekundę.