''
Lola nuk e dinte ku ishte. Ajo s'e dinte me se per cfare kerkonte, cili ishte qellimi i saj apo pse nuk po dorezohej dot.
Ajo gjithmone kishte probleme ne te zgjedhur; do ta mendonte shume here se cfare kepucesh do te blinte, cfare do te porosiste per te pire, kujt do t'i besonte. Keto pasiguri e cuan ne kete pike, ku e vetmja gje qe dinte ishte se ; kishte probleme ne te zgjedhur.
Ishte e pasigurte, por asnjehere e pavemendshme. E lodhur, por e bukur. Dhe shkelqente. Gjithmone shkelqente, rralle here arrije ta vije re. Jo se shkelqimi i saj nuk ishte shume i dukshem, thjesht ti ishe shume i verber per ta vene re.
Kur Lola qeshte; ti e dije se cfare doje. Kur ajo te shikonte tere inat; ti kuptoje se me ne fund kishte ardhur koha per ta lene ate idene absurde qe kishe ne koke per t'u larguar larg, larg nga ky qytet.
Ajo s'kerkonte shume. Donte te ishe i saji, por ishte e veshtire per t'u thene.
Ti buzeqeshe dhe ajo e kuptoi menjehere. Nuk zgjidhte dot midis teje dhe atij tjetrit.
Ajo mesoi ta donte veten e saj me shume..
''
Nje kapitull i shkurter nga libri im i lene pas dore mbaroi. Duke shkruar ndjeja lodhjen qe me kishte pushtuar dhe u shtriva, e dorezuar duke psheretire.
'' Devon, a je mire? ''
'' Po, plotesisht mire. '' Buzeqesha.
Halle Sofia kishte biseduar me te atin e Isaac-ut dhe doli qe njerezit po prisnin botime te reja. U kishte pelqyer libri. Sic u shpreh dhe publikuesi ''i kishte mahnitur''.
Mua me trishtonte ky fakt. Me pelqente qe libri u kishte lene pershtypje te mire, por nese u pelqente ky liber do te thoshte vetem dicka;; ata e perjetonin njesoj situaten.
Ata kishin dilema, endrra qe zhduken dalengadale, njerez qe largohen dhe ikin, me zemra te thyera ose me zemra plot me njerez te tjere.
Eshte shume argetuese dhe ka lojera pafund, derisa dikush fillon te kape ndjenja.
'' Me degjo. '' Syte e saj tashme nuk po me buzeqeshnin me. Ishte kthyer shume serioze dhe une po prisja ta degjoja.
'' Asnjehere nuk do te jete momenti i duhur. Asnjehere nuk eshte. Ketu eshte puna; cdo gje mund te behet ne moment. Mund ta kthesh cdo moment ne te duhurin. Hiq dore. Nuk je e vetmja qe ke rene ne dashuri, apo e vetmja qe je lenduar. Do lëndoheni në shpirt, aq sa shpirta keni lënduar, dhe do mërziteni, aq sa keni mërzitur të tjerët. '' Citoi nje nga shprehjet e mia te preferuara dhe heshti per nje cast.
Une vazhdoja ta vezhgoja, e zbehte ne fytyre, e trishtuar dhe me deshiren per t'u zhdukur ne moment.
'' Per te dashur nje njeri duhet me shume sesa thjesht; dashuri. Cameron, mund te te doje vertet por eshte nje rremuje emocionale dhe nje personalitet i shkaterruar. Isaac eshte i paqendrueshem por ti s'e di nese te do.
Nje gje eshte e sigurt.
Ke veten tende dhe duhet te te mjaftoje. Boll e rrenove.''
Rrotullova syte dhe iu ktheva.
'' E di sa here ma kane thene? ''
Pa perfunduar mendimin, dola nga dhoma duke nxituar e reshta per te dhoma e Isaac-ut.
E hapa deren pa trokitur dhe kur hyra brenda e gjeta pa bluze, duke rregulluar floket e tij ne pasqyre.
'' C'po ben ketu? '' Me pyeti.
'' Pusho. '' Thashe me sigurine me te madhe ne vetvete.
'' Te pushoj?'' Pyeti i cuditur.
'' Pusho dhe me puth.''
Ai me dha nje shikim mosbesues, por nuk hezitoi. Me afroi prane dhe beri ate qe i kerkova.
Me puthte fort, sikur asgje nuk kishte ndodhur e sikur te ishim takuar pas nje kohe te gjate. Hapi kembet e mia rreth belit te tij, me ngriti ne krahe pa e shkeputur ne asnje cast puthjen.
Per nje moment, arrita te shijoj konfuzionin e tij, por nuk me interesonte. As atij s'i interesonte.
'' Pse po e bej kete? '' Me pyeti sikur une e kisha pergjigjen.
'' Nese s'do me doje do me kishe refuzuar. Do me kishe thene te dilja nga dhoma. Ti nuk hezitove. '' Ai me nderpriti duke me puthur serish e kete here, pa deshiren qe te ndalonte. Ose ta nderprisja une.
'' Por ti s'me do.'' U shkeputa duke e pare ne sy.
'' Nuk te dua, por kam nevoje per ty. Tani. '' Peshperiti dhe i vuri duart poshte bluzes sime.
Tunda koken e i qesha. '' Jo. ''
Zbrita nga ai vendi imagjinar perfekt qe ai me kishte hipur e u ula prane shtratit te tij, duke i ekzaminuar trupin, fytyren dhe floket qe i ishin kthyer ne nje rremuje te vertete.
'' E pse erdhe? Pse te pelqen te luash e te me shkaterrosh? Sa femije je. ''
'' A je gje i cmendur? '' E pashe drejt e ne sy dhe i hodha nje jastek.
'' Po, i cmendur jam.'' Po afrohej drejt meje. '' Me ke cmendur ti. '' Tashme me kujdes, me shtrin ne krevat e une ngel pa fjale. Thjesht e shikoj dhe qesh.
Po luan me duart e mia teksa eshte siper meje.
'' Sa femije je. Po te rreh zemra shpejt.''
Rrotullova syte. '' Je i rende dhe s'po marr dot fryme. '' U justifikova.
***
'' Kam nevoje per ty. Tani. '' E imitoj me nje ze te holla teksa ai ia plas te qeshures. '' Sa kot qe je. S'mund te thuash ndonje gje tjeter? ''
'' Me eksitove. Cfare dreqin te them ? '' Prape ishte siper meje, por kete rradhe nuk po luante me duart e mia. Duart e tij ishin poshte bluzes dhe po vazhdonin lojen aty.
'' Sonte jemi te perjetshem. Une e ti. '' Donte te tingellonte romantik.
'' Vrit veten. '' Nisa te qesh dhe ai tundi koken.
'' E pabesueshme. '' Murmuriti.
••••
A/N: Short shortttt xx
YOU ARE READING
Devon•
Romance" Kur je nje vajze qe karakterizohesh nga mosbesimi dhe ndjeshmeria emocionale, pendohesh shume per zgjedhjet e tua, " Buzeqesha, " Por asnjehere nuk jam penduar ne lidhje me ty. " " E di," M'u pergjigj, " E kam ditur gjithmone."
