Nuk e kisha kuptuar se si kalonin ditet. Tashme ishte bere plot nje muaj nga dita e pare qe kisha vendosur te vija tek halle Sofia dhe koha po mbaronte.
Po paketoja rrobat, cdo gje ishte gati.
Do te kthehesha ne shtepi, nuk kisha arritur ta perfundoja librin por arrita ne nje marreveshje me babain e Isaac-ut. Do te vazhdoja kapitujt e do ia dergoja online. Ne kete menyre, te gjithe do te ishim te kenaqur.
Eh per sa i perket kenaqesise, nuk kisha arritur te zbuloja asgje gjate ketij udhetimi.
Mund te them qe kisha humbur pjese te vetes; i kisha dhene rendesi te madhe te tjereve, dhe harrova te gjej Devonin e vertete.
Devoni kishte humbur akoma me shume, por sic ka thene dhe Nikka Ursula; e meritojme nje epilog te bute. Jemi njerez te mire,
dhe kemi vuajtur mjaftueshem.
'' Po iken? '' Me pyet i cuditur.
'' Po. S'kam cfare kerkoj me. Kjo s'eshte shtepia ime. '' Fola ftohte, pa e pare ne sy.
'' C'i ndodhi Devonit qe njihja? ''
Une e pashe pa thene asnje fjale.
'' Ajo qe mendonte se shtepia ishte nje person; ajo qe s'kishte frike te besonte dhe ajo qe nuk hiqte dore nese nje faqe libri nuk shkonte mire. ''
'' Epo ajo ndryshoi. '' Iu pergjigja. '' Njerezit e tjere nuk jane me shtepi, jane thjesht dhoma te perkohshme hoteli. Kete me ke bere te besoj. ''
Doja t'i lutesha qe te vinte me mua. Por s'mund ta beja. Jo perseri. Isha lodhur duke i kerkuar njerezve te me shoqeronin, isha lodhur duke iu lutur njerezve te me donin.
'' Jo. '' Qeshi. '' Une jam shtepia. Pse vazhdon ta refuzosh?''
'' Me ler rehat. ''
Vazhdova te hidhja rrobat e crregullta ne valixhe, pa mundur ta shihja ne sy, pa mundur t'i jepja shpjegime.
'' U ndava perfundimisht me te. ''
S'reagova.
Heret a vone do i duhej te ndahej, ai s'e donte.
'' Me fol. ''
Mora fryme thelle dhe e injorova serish.
'' Do te te marre malli. ''
Ketu vendosa te flas.
'' Edhe tani po me merr malli, por e di cfare? Me merr malli edhe kur je ketu, edhe kur s'je. Edhe kur e di qe s'te kaloj ndonjehere ne mendje. Edhe kur e di qe ke nevoje per mua pas ores dy te nates. Me heret nuk me do. ''
Halle Sofia hyri ne dhome papritur dhe me shikon e lenduar. Nuk flet; nuk mendoj se ka nevoje te flasi. Thjesht me shikon dhe me ndihmon t'i mbaroj cantat me shpejt.
'' E sigurt je? ''
Leviz koken ne shenje pohimi, '' Shume. ''
Shumicen e kohes nuk i kuptoj te tjeret, ose edhe veten time. Pretendojme shume, lendohemi shpejt dhe duam serish shume. Gjeja me e keqe qe bejme? I lejojme njerez te tjere te jeni shume te rendesishem per ne. Per ne ata jane bota, per ata? Ne s'jemi asgje.
***
Rruga ishte e qete dhe shume mendime me kalonin ne koke. Tani qe do kthehesha ne shtepi, nuk kisha asgje te planifikuar. Si fillim do shpenzoja shume kohe me mamane time, e kam nenvleresuar. Do takoj shoqet e mia, te cilat i kam harruar gjate ketij muaji, qe ne fakt m'u duk si nje perjetesi.
A/n : kapitull shume i shkurter, sa per t'iu kujtuar qe nuk ka perfunduar akoma edhe pse po ben shume kohe pa shkruar!!! XX
YOU ARE READING
Devon•
Romance" Kur je nje vajze qe karakterizohesh nga mosbesimi dhe ndjeshmeria emocionale, pendohesh shume per zgjedhjet e tua, " Buzeqesha, " Por asnjehere nuk jam penduar ne lidhje me ty. " " E di," M'u pergjigj, " E kam ditur gjithmone."
