Ik knipper met mijn ogen. Waar ben ik nou weer beland? Zit ik in de storm? Mijn hoofd told van al die vragen. Ik probeer op te staan, maar het enige wat ik voel is een vreselijke pijn. Ik kan nog steeds niets zien, overal om me heen is het zwart. Ik hoor gefladder boven mijn hoofd. Ik maak mezelf klein en ga op de grond liggen. Waarom zijn die stormen gekomen? Hadden ze niet gewoon weg kunnen blijven? Ze verpesten mijn leven. Door die stormen lig ik hier, op de grond dood te gaan. Ik probeer weer te bewegen maar dan schreeuw ik het uit van de pijn. De tranen lopen over mijn wangen. Ik geef me over, en ga weer liggen.
Dan hoor ik de stem weer. "Aubrey?". Ik denk eerst dat ik het me verbeeld, maar hoor ik voetstappen mijn kant opkomen. Ze weerkaatsen hol tegen de wand. Bij mijn hoofd stoppen ze. Langzaam kijk ik omhoog. Ik weet dat er iemand staat, maar ik kan niks zien. Ik tast met mijn hand in het donker. Ineens krijg ik een ingeving. Ik zoek om me heen, in de rugzak zat een zaklamp! Ik zucht van verlichting als mijn hand de stof van de rugzak voelt. Al snel heb ik de zaklamp gevonden. Ik haal diep adem, en zet de zaklamp dan aan. Meteen is alles fel verlicht, ik sla mijn handen voor mijn ogen, en hoor 2 andere mensen een gil slaken. Heel even schiet het door mijn hoofd, zijn Jack en Cat..? Maar al snel verban ik dat uit mijn gedachten, Jack en Cat zijn op weg naar het Irisdal. Ze zijn niet hier. Toch?
Mijn hand word weggetrokken, en een klein meisje valt me om de hals, terwijl ze in snikken uitbarst. "Aubrey, eindelijk ik heb je zo gemist.". Ik kan niet beschrijven hoe blij ik me op dit moment voelde. Nu pas besefde ik hoe alleen ik me al die tijd had gevoeld. Nadat ik me uit de omhelzing van Cat heb losgemaakt, komt Jack met tranen in zijn ogen op me af. Hoelang is het geleden dat we elkaar hebben gezien? Dagen? Weken? Ik heb ze zo gemist. Ik stort me in zijn armen, en voel me veilig als ik voel hoe de zijne me vasthouden. Dan tilt hij me op en draait van blijdschap een rondje. Cat komt weer bij ons staan, en een tijdje houden we elkaar vast. Ik begraaf mijn gezicht in Jacks trui. Ik heb nog zo veel vragen, wat de groene lichtjes waren, hoe ze hier zijn gekomen.. maar ik krijg geen tijd om ze te stellen. Onze blijdschap wordt verstord door een hard gerommel, eindigend in een harde klap. Ik kijk om me heen, en ontdek dat ik in een diepe kuil ben gevallen, die eindigt in een grot. Om me heen zie ik allerlei gangen, en uit één van die gangen komt een enorme stofwolk. Jack is meteen weer alert, "de storm" zegt hij zachtjes, en hij wijst naar een andere gang. Hij wenkt dat we hem moeten volgen.
Ik pak de rugzak en de zaklamp, en schijn voor hem zodat hij weet waar hij moet lopen. Het licht werpt enge schaduwen op de muren, en Cat komt dicht tegen me aan lopen. Ik voel hoe haar kleine handje, mijn hand vastpakt, en geef er een kneepje in. De gangen zijn kaal en laag. Af en toe moeten we ons bukken, omdat we anders ons hoofd stoten. Ik denk na over de Derde Storm. Wat zal deze storm brengen? Achter ons horen we het onheilspellende gerommel van de storm. Waar zijn we naar op weg? Weet Jack de weg in deze tunnels? Zo te zien loopt hij maar ergens heen. Steeds verder komen we in het doolhof van gangen.
Ik heb totaal geen richtingsgevoel, en loop maar achter Jack aan. Na een paar uur lopen door de gangen, komen we bij een enorme grot aan. Ik schijn boven ons, maar het licht komt niet hoog genoeg om het dak van de grot te raken. "Hier rustten we een tijdje uit" zegt Jack. Hij kijkt vermoeid. Ik zie een klein riviertje door de grot lopen. We gaan erbij zitten, en laten onze voeten rusten in het koele water. Jack pakt de zaklamp van mij over en zet hem uit, omdat we de batterij moeten sparen. Nu krijg ik eindelijk de tijd om mijn vragen te stellen. "Jack", begin ik aarzelend, "wat is er met jullie gebeurt?".
Heey weer nieuw stukje ;) ik hoop dat jullie het leuk vinden! Dit verhaal draag ik op aan @joohtjeh, zij schrijft een hele goeie fanfic die je echt moet lezen! Vergeet niet te commenten/voten xxxx
p.s.
zoals jullie zien heb ik even een tijdelijke nieuwe cover, ik weet nog niet of ik deze ga houden. De titel is al we definitieff :) ) wat vinden jullie ervaaan?
YOU ARE READING
Together we'll make it!
Novela JuvenilAmerika wordt getroffen door vreselijke stormen, duizenden mensen sterfen aan de meest vreselijke dingen. Ga mee met Aubrey in haar strijd om de stormen te overleven. Zal ze haar bestemming veilig halen? En wie is Jack, en wat voelt ze voor hem? Lee...