Together we'll make it!

De vierde storm

De volgende dagen lopen we verder, we komen al steeds dichterbij de bergen. Jack loopt stil achteraan. Cat kijkt ons steeds onderzoekend aan, maar ik negeer haar blik en loop stug  verder. We hebben dankzij de vis weer genoeg gegeten voor de komende dagen. Ik kijk naar Jack. Met een verdrietig gezicht kijkt hij naar de grond. Ik voel dat mijn hart sneller begin te kloppen. Hij kijkt op, alsof hij voelt dat ik hem aankijk. Snel draai ik mijn gezicht weg. Ik moet hem uit mijn hoofd zetten. Hij is een vriend, niet meer. Hij heeft zelf aangegeven dat het fout was. Terwijl ik aan het peinzen ben, komt Cat naast me lopen. 'Wat is er met jullie aan de hand? Jullie kijken allebei zo deprissief". Met grote ogen kijkt ze me aan. Kleine, lieve Cat. Ik kijk haar even aan, "het is niks, maar lief dat je het vraagt Catti". CAt kijkt even achterom, en zegt dan: "maar als er iets is, dan kan je er het beste over praten, dat zei mijn moeder altijd tegen me. En het hielp altijd, alleen is het wel moeilijk. Zo te zien zijn jullie allebei te koppig om te praten" zegt ze met een glimlach. Ik kijk haar even verwonderd aan over deze wijze woorden, en neem dan een besluit. "Je hebt gelijk, ik moet erover praten, maar weetje... 

Een harde knal zorgt ervoor dat ik mijn zin niet af kan maken. Na de knal volgt een harde regen. Verbaasd kijk ik omhoog, net was de lucht nog mooi blauw en nu ineens regen? Jack begint harder te lopen. Samen met de regen, komt ineens een vreemde geur. Ik kan het niet plaatsen, het is een geur die ik niet ken. Jack kijkt me aan. Dan voel ik onder me de grond trillen. Naast mij is de grond vloeibaar geworden, en vormt zich nu een draaikolk die groter en groter wordt. Ik geef een gil en ren snel de andere kant op, waar zich ook een draaikolk begint te vormen. Opgejaagd rennen we met zn drieën door het landschap. Om ons heen vormen zich door de regen steeds meer draaikolken. Hijgend komen we bij elkaar, "Wat moeten we doen? Het worden er meer en meer!" zegt Cat huilend. Jack kijkt ons vertwijfeld aan. "Misschien moeten we ons verspreiden, weetje ieder voor zich". "wat?!" Ik kijk hem boos aan, "verspreiden?! Ben je gek, dan hebben we helemaal geen kans meer!" "Hebben we dat nu wel dan?" zegt Jack boos. "Jongens, dit is niet het juiste moment voor ruzie de draaikolken komen steeds dichterbiiaaahhhh... Met dat ze het zegt vormt onder haar een gat in de grond. Alsof de aarde haar mond opend en Cat zo opslokt. 

Net op tijd grijpt Jack haar hand, en zet zich schrap tegen de vaste grond. Maar de draaikolk word groter en groter, en als Cat niet snel eruit komt, zal ze er samen met Jack in verdwijnen. Ik kijk versteend toe, niet in staat iets te doen. "AUBREY" Jack schreeuwt het uit. Zijn voeten glijden langzaam weg van de grond, en Cat zit tot haar middel in de draaikolk. Ik kom in beweging, ik pak Jacks hand, en zet me schrap tegen de grond. Ik voel mijn voeten wegglijden, en wanhopig gooi ik me achterover. Jack valt mee, en trekt daarmee Cat uit de draaikolk. Besmeurd ligt ze op de grond. Nu pas merk ik dat Jack weer bovenop me ligt. "Daar liggen we weer", zegt Jack terwijl hij me aankijkt. Ik kijk hem in de ogen, "laten we hopen dat je deze keer geen fout maakt", en ik sla snel mijn ogen neer. Jack rolt opzij, "het spijt me van dat, weetje, ik .. ik.. vind je leuk... en ik had er rekening mee moeten houden dat..". Ik val hem in de rede, "Jij vindt mij leuk, maar hoe dan..?" Verbaasd staan we tegenover elkaar. Het duurt even voor we begrijpen wat er zojuist gezegd is. Dan komt Jack naar me toe lopen, en geeft me voor de tweede keer een kus. Voor ik mijn ogen sluit, zie ik nog hoe Cat met een glimlach opstaat en me een knipoog vindt. 

Wat later voel ik haar aan mn arm trekken. "Zeg, ik wil jullie geluksmomentje niet verstoren, maar als jullie nog lang en gelukkig willen leven, is het misschien handig om hier niet te blijven staan." Glimlachend kijk ik haar aan, die draaikolken kunnen me niks meer. Ik ben dolgelukkig, het was allemaal een misverstand. Ik zit nog op een wolk als ik door Jack en Cat wordt weggeleid door de draaikolken. Ik maak niet helemaal helder meer mee dat het regenen stopt, en bij de voet van de berg een grot opzoeken waar we kunnen slapen. Het enige wat ik nog weet, is hoe Jack me kustte, en hoe het voelde. Hoe ik me in de grot tegen hem aannestel, en zijn geur opsnuif, en daarna in slaap val. 

hey,

sorry, late update, ik weet het. Ik heb het best wel druk want er zit een toetsweek aan te komen :(. maar hier is weer een stukje! ik hoop dat jullie het leuk vinden, heel erg bedankt voor die positieve comments elke keer! Dat maakt mijn dag echt helemaal goed! Leuk dat @LoveLisanneLiam mijn verhaal aan een vriendin heeft voorgelezen! Ik draag dit verhaal aan @chiaratje op omdat ze een nieuwe lezer is en superpositieve reactie gaf! Kijk ook even op haar profiel naar haar verhalen! 

Love you all,

xxx