T-teka?
Nasa'an ako?
Nakadress ako? Panaginip ba 'to? Chaurewt. Gown sa hospital, baliw. Alangan namang ikakasal ako? Akala mo siguro nananaginip nanaman ang gaga 'no? -_____- At eto, may matching dextrose pa. Ano naman kaya ang nangyare sa'kin?
Ang OA ko naman kasi. Over acting na over actress. Ay, ano daw? Haha.
At oo, hinimatay ako nung nakaraang chapter sa sobrang takot. Akala niyo ba namatay ako? Aba eh ang engot naman pala nung author kung namatay ako. Duhh. Ako lang naman ang shining star dito sa story papatayin niya? Kapag nangyari 'yun, tatalupan ko siya ng buhay. -_____-
Ay teka, asa'n na si Vin?
( O_-)
(O_- )
(^O^)
Ayun lang pala siya, naka-upo. His head is on the bed and yes, he never really left me. Nakakatuwa ka naman Vin, how you entered my life. Sana, 'wag ka na din umalis.
I tried to hold his hand...
Napatayo siya bigla, nilayo ko na lang 'yung kamay ko. "Krizza! Gising ka na!" Ngiting ngiti naman siya.
Pfft. "Para ka namang nakakita ng palaka na naging tao?" -_________-
"Hindi mo kasi alam.." He giggled.
Anong kababalaghan naman kaya ang ginawa nito? "Hoy mokong, anong ginawa mo?"
"Wala akong ginawa."
Weh? "And you expect me to believe that?"
He roamed around the room for seconds while giggling. Mukha na siyang baliw. Sorry naman kung inakala kong may ginawa siyang kabaliwan 'no? Tulog kaya ako. Psh.
At last, tumigil din. "You want the truth?" He smiled.
"Of course."
"Postive na may dengue ka at isang araw ka ng tulog tapos hinintay kitang magising. Natakot pa nga ako eh, akala ko kasi kung ano na nangyare sa'yo. Tapos sabi nung doctor sobrang takot lang daw kaya binantayan na lang kita. Pero 'wag ka mag-alala maagapan pa daw." Sabi niyang mabilis na parang babaeng nagpaandar ng shotgun.
Wait.
O______________O
"WHAAAATTT?!!"
BINABASA MO ANG
A Thousand Years ♥
JugendliteraturAre you willing to sacrifice for someone? No matter how hard it is? Will you wait? Even though if it takes... forever and a thousand years? Love while you still can. Life is short. [FIN]
