A Thousand Years ♥

11 THOUSAND: [My laptop!]

** AUTHOR'S NOTE **

Oy! Hi! :D Ayun, dedicated 'to sakanya kasi may nagbabasa pala nito. Lels. Hahaha. Thank you ate! Napangiti naman ako ng bonggang bongga! :D Feelingeruuh talaga ako~ Eh basta salamat! Hihihi. Sadyang mababaw ang kaligayahan ko. Sorry! *u*

O eto na, updated agad. Sana magustuhan niyo! ^______^

-

*rrring! rrring!*

Uwian na. Hay..

Akala niyo papasok pa lang ako 'no? Oh well, gusto ng author uwian na. Fast forward daw. Hahaha! Anyway, wala namang nangyari ngayung araw na 'to. Nothing special. Hinanap lang ako ni Aysha kahapon but of course, I still lied. Wala namang kumalat na news about me and about what happened last night. Buti na lang. -____-"

At eto na naman ako, magco-commute. 

"Manong, sa Ristash Subdivision po. Pwede?"

"Ah osige iha, tara na't ihahatid na kita." ^_________^

Sumakay na 'ko ng trycicle.

Si manong din 'yan na naghahatid sa'kin pauwi. Siguro natatandaan niya pa 'ko. Hm. Pa'no kaya kung siya na sakyan ko araw-araw pauwi kung andito siya lagi? 'Yung tipong parang service ko na siya? Tapos habang tumatagal, magiiging suki niya na 'ko.

Tapos...

Tapos...

Makakuha na 'ko ng malaking discount! Hahaha! Good Krizza! Ang galing ko! *u*

"Andito na tayo!" ^_________^

"Sige po, salamat!" 

Umalis na si manong.

Oha! Oha! Alam na din ni manong ang bahay namin. Kabisado niya agad 'yun? Eh ilang araw pa lang ata simula nung ihatid niya 'ko ah? Wow. O___________________O Ansaveeeeh ng sharp memory niya? 

*tuk, tuk, tuk... tuk, tuk, tuk...*

Ano 'yun?

May naririnig akong foot steps.

Tumingon ako sa likod tapos...

Eh?

"Hanzen? Anong ginagawa mo dito?" O____o

"You'll see. And oh, it's Vin." He left me with a smile and went inside our house.

Seryoso, nauna pa siya sa'kin sa bahay namin? Bahay niya? Bahay niya? Tapos 'You'll see' pa ang sagot sa'kin at may kung anu-anong factor pa siya. Excuse me naman, nakakahiya ata sakanya. Nasa tapat kasi kami ng bahay niya eh.

Take note: ng BAHAY niya. Hindi AMIN. Kaya nga nakakahiya sakanya 'di ba? Pfft. *insert over-flowing sarcasm here* -______-"

Sumunod na lang ako at pumasok na din. Nakita ko si Miyaki sa living room. Gumagawa ng mga homework niya at... Sus. Nanunuod nanaman ng anime.

Asa'n na ba 'yun si Hanzen? Este, Vin pala? >____<

"Miyaki, may nakita kang lalaki dito sa loob? Pumasok?"

Napatingin siya sa'kin. "Oh, your skeleton suitor ate? He went up. I think nasa room mo siya. Hihihi." She giggled.

"Anong tawa naman 'yan Miya? Tsaka anong suitor nanaman? Ha?" Hindi ko gusto 'yung tawa niya. Srsly.

"Basta gusto ko baby girl 'yung pamangkin ko ah! Hihihi!" 

Ay nako talaga 'tong bata na 'to. "Hoy hindi ka na nakakatuwa. Asaan nga 'yung lalaki na 'yun? Akalain mo ba naman nauna pang pumaosk sa'kin..." -________-

"Ayieeee! The more you hate the more you love ate!"

"The more you hate the more you hate." -____________-

"The more you hate the more you love kaya!" She sticked her tongue out.

"Hoy tumigil ka nga." -_______- Hm. Bago ko makalimutan. "Laptop ko nga pala?" Akala niya makakalimutan ko ah. WAHAHAHAHA! *^u^*

"Ah eh..." Napakamot siya ng ulo niya. Ano naman kaya nangyari? Arghh. "Kasi ate..." Napapahawak siya sa batok niya tapos yumuko.

"Ano?" -__________-

"KASI ATE NAHULOG KO 'YUNG LAPTOP TAPOS AYAW NG GUMANA BIGLA TAPOS SINUBUKAN KONG IPAAYOS PERO HINDI NA DAW PWEDENG AYUSIN KASI MALAKI DAW PO 'YUNG DAMAGE!!!!"

"ANOOOOOOOO?!!"

Pumunta sa'kin si Miyaki at niyakap ako.

"HUWAAAAAAHHHH!!! SORYY NA ATE!!! HUWAAAAAAHH! SORRY NA TALAGA!! ATE, SORRY NA KASSSSSIII! I SORRY NAAAAAAA!!!" TT_________TT

Ano pa nga bang magagawa ko 'di ba?

Wala naman.

Hay..

Apple laptop!!

HUWAAAAAAAAAAAAA!!!!

T________T