Masum

18 bölüm

Egemenin ağzından

Tam tamına iki gün oldu hastane kenarlarında ablamın uyanmasını bekliyeli . Şu anda gözlerimin önünde solmuş teniyle sanki nefes  almıyormuş gibiydi . Doktorların söylediğine göre de kalbi 2 kez durmuş büyük uğraşlar sonucu geri dönmüştü . Çok güçlü biri olduğunu kan kaybetmesine  rağmen  hayata tutunmaya çalıştığını söylediler . En önemlisi ise kurşunun kalbine çok yakın bi yere geldiğiymiş bir milim farkla kalbinin üstüne hedef almış . Eğer biraz daha aşşağıdan olsaydı şu anda düşünmek dahi istemiyordum olacakları.

  Yeni bulmuşken ablamı tekrardan kaybedemezdim bu zamana kadar beni bırakıp gittiklerini  düşünmüştüm ama meğersem öyle değilmiş . Babam annem beni kaçırmak isteyen kişi tarafından öldürülmüş ablam ise bu yaşına kadar beni bulmak için başkasının emirlerini on yıl boyunca yerine getirmiş . Mecbur kabul etmiş 10 yıl boyunca ne istediyse herşeyi yapmış  ama hala yaptırdıklarından dolayı ondan nefret etmiyo tam tersine menderes baba diyodu  . Önümde duran camdan içeri baktığımda kablolara bağlı bi şekilde kıpırdamadan yatıyordu ne zaman kalkacağına dair hiç bi fikirleri yoktu . Her an olacaklara kendimizi hazır tutmamız gerektiğini söylüyordu doktorlar  ama ben biliyordum yeni birbirimizi bulmuşken bırakmazdı beni . Arkamdan ayak sesleri geldiğinde kimin geldiğine bakmak için o tarafa döndüm .  Gelenin Ateş abim olduğunu gördüğümde yanımda duran Baran abiyi dürtüp

"Kelime -i şehadet  getirsek iyi olucak çünkü şu anda tam yeri ve zamanı bi daha fırsat bulacağımızı zannetmiyorum abi "dediğimde  ne dediğimi ilk anlamasada benim baktığım tarafa baktığında sessiz bi küfür etti ardından Yiğitin yanına gidip kafasına şaplağı geçirip uyanmasını sağladı .

"Napıyon lan pezevenk yattığımı görmüyonmu ?"diyen Yiğit abi Baran abinin gösterdiği tarafa baktığında gözlerinden korkunun geçtiğini gördüm . Birden ayağa kalkıp  kollarını açıp Ateş  abime doğru gitmeye başladı . Tam  Poyraz abi kolundan tutacaktıki son anda aklına ne geldiyse bilinmez ama sinsi bi sırıtışla gitmesine  izin verdi

"Oww abicim uyandınmı sen bizde senin kalkmanı bekliyorduk"diyip tam sarılıcakken Ateş abimin uzattığı kolları es geçip yumruğunu Yiğit abinin suratına geçirmesi bir oldu . Ardından  Ateş abim

"Sizi ibneler beni kaç gündür yatırıyorsunuz lan siz. Hemşireye sorduğumda iki gündür yatırdıklarını daha fazla sakinleştirici verip yatıramayacaklarını söyledi . Ne demek iki gündür yatırılıyorum lan ne demek hadi Yiğit  gerizekalı Baran Poyraz sizdemi  gerizekalı oldunuzda benim haberim yok "dediğinde Baran abi Ateş abime doğru gidip

"Kardeşim valla mecburen yatırdık seni  ne olursa olsun burda durup yaralarını dahi kontrol ettirmeyeceğini bildiğimiz için  sana sakinleştirici verip yatırmalarını istedik  ki hiç çoktan iyi biraz kendini topla dedik iyide yapmışız o yaralarınla dursan bile en fazla iki saat dayanırdın " dediğinde biraz sakinleşti .
Ateş abim camın önüne doğru gidip

"Durumu nasıl "diye sorduğunda yanına gidip  doktorun söylediklerini söyledim ona . Ellerini enseme getirip biraz sıktı sonra

"Ablan kolay kolay pes etmez  koçum merak etme sen  şu doktorun odası nerde bi sen ilk onu bana söyle sonrada git biraz dinlen . " dediği zaman doktorun odasını tarif ettim ve arkasına dönüp kendinden emin bi şekilde gidişini izledim . Yiğit abime baktığımda elini ağzının kenarına götürüp

"Puşt herif sanki canımız istediği için gidip seni bayılttırdık sana daha fazlası müstahak ama neyse "diyip yerden kalktı . Yüzümde hafif bi tebessümle ablamın odasına baktım  uyanıcaktı başka bi yolu yoktu...........

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Ateş Mirzanın ağzından