Don't mess with her

Κεφαλαιο 8ο

Ειναι Κυριακη πρωι. Ξυπναω ηρεμη μεσα στα χοντρα και βαρια παπλωματα.
- Ελα ελα σηκω υπναρου. Παντα εγω θα σε ξυπναω;
- Ωχ καλα μωρε. Θα σηκωθω. Ασε με να κοιμηθω λιγο ακομα.
Ερχεται με φορα πανω απο το κεφαλι μου και πιανει τουε καρπους μου. Σηκωνει τα χερια μου πανω απο τκ μαξιλαρι μου. Το προσωπο του ειναι σοβαρο και τα γαλανα ματια του κοιτανε μια τα δικα μου και μια συναντανε τα χειλια μου. Δαγκωνει τα χειλη του... Ειναι τοσο ομορφος. Πιστευω πωε ειναι ο καλυτερος τροπος που εχω ξυπνησει ποτε.
- Σηκω γρηγορα... Πριν σε σηκωσω εγω.
- Σηκωσε με εσυ... Αν μπορεις.
- Νομιζεις δεν μπορω να σε σηκωσω. 60 κιλα ανθρωπος.
- Αντε να σε δω. Λεω με νοημα και σηκωνω το φριδι μου ειρωνικα.

Με μιας βαζει τα χερια του γυρο απο την μεση μου μαλακα. Με κοιταει στα ματια. Μετα κουναει νοθελικα το κεφαλι του περα δοθε και γελαει ελαφρα. Εχει υπεροχο χαμογελο. Με σηκωνει αργα απο το κρεβατι. Τα χερια μου αυτοματα αγγαλιαζουν το σωμα του και καταφερνει να με σηκωσει.
- Τελικα τα καταφερες.
- Ναι. Καξ θα μπορουσα να μεινω εγω ολη μερα.
- Δυστιχως πρεπει να ντυθω. Λεω και τον ξεκωβω απο τον μαγικο κοσμο που βρισκοταν. Με αφηνει κατω αποτομα χωρις να το θελει, και προσπαθει να κρυψει το βλεμμα του απο το σωμα μου. Φερεται ανυσιχα και αυτο με κανει να γελασω.
- Ελα μην γελας. Ντυσου και φυγαμε.
- Βαριεμαι.
- Θα φας ξυλο! Τελειωνε.
- Don't mess with me. Του φωναζω απο το δωματιο και μπαινει μεσα κοιτοντας κατω, γελοντας και σιγα σιγα φτανοντας το βλεμμα του στα ματια μου.
- I won't. Μια παυση αναμεσα μας, μας κανει να νιωθουμε καπως αβολα.
Τωρα ετοιμαστου γρηγορα!
- Ενταξη μωρε σε 10 ειναξ ετοιμη.

Βαζω την κολλητη ασπρη μπλουζα μου που κανει το σωμα μου να φενεται γυμνασμενο. Τραβαω γρηγορα το κολαν μου απο την τσαντα μου και το βαζω. Τελος δενω γρηγορα τα αθλητικα μου και κανω μια γρηγορη κοτσιδα. Ο καιρος ειναι επιτελουε καλος. Αρα δεν χριαζεται αναγκαστικα να παρω αμανικο. Βγαινω εξω και τον βλεπω μεσα στο μπανιο. Η πορτα ηταν μιασανοιχτη. Τον βλεπω να βαζει αρωμα και να κοιτιεται ατον ακθρεφτη. Φτιαχνει τα μαλλια του και μετα με κοιταει. Εγω προσπαθω να τα μπαλωσω λεγοντας πως απλα εβγαινα απο το δωματιο. Σιγα μην με πιστεψε. Δεν ειναι δα και τοσο χαζος! Ισως λιγο.

Φτανουμε στο μερος που γινοντε τετιου ειδους σπορ και η καρδια μοθ τρεμει. Αμεσως ενα παλικαρι μας πλησιαζει ρωτοντας μας τα στοιχεια μας και κατοπιν μας λεει τις οδυγειες. Δεν εχω ξνακανει τιποτα τετιο. Ο Χαρηε μονο μια φορα καταφερε να με παει σε ενα μπαρ, και μετα και αυτο μας βγηκε σε κακο επειδη αρχισε να ξερναει μπροστα στον δρομο.