Don't mess with her

Κεφαλαιο 36ο

Αλεξανδρος POV ( δεν το περιμενατε εε;;😏)

- Αντε μωρο μου κανε γρηγορα εξω τα παιδια περιμενουν!
- Τωρα τωρα!
Λεει και εγω ανοιγω την πορτα. Σημερα ειπαμε με την Φαιη να βγουμε μιας και τον τελευταιο καιρο δεν παμε πουθενα επειδη ειμαστε απασχολημενοι με το πανεπιστημιο. Συν οτι μας πηραν τηλεφωνο απροσμενα ο Χαρης και η Βυκη τουε οποιους εχουμε να δουμε τοσο πολυ καιρο επειδη ειναι σε αλλο πανεπιστημιο και ετσι ηταν καλη ευκερια!
- ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ!! ΦΑΙΗ!
Λεει η Βυκη και βγαινει απο το αμαξι για να μας αγκαλιασει. Σωστη κυρια εγινε! Καστανα μακρια μαλλια σε μια ψηλη κοτσιδα και ρουχα ακριβα απο οτι φενεται. Και ο Χαρης δεν παει πισω. Μεσα στην χλιδη ζουνε, δεν καταλαβαινω πως!
- Γεια σας παιδια!! Τι κανετε εχουμε να σας δουμε τοσο καιρο!!
Λεω και κανω χειραψια με τον Χαρη ο οποιος μου ελειψε τοσο πολυ! Σαν αδερφο τον ειχα και στο ενδιαμεσο παντα του τηλεφωνουσα να τον ρωταω τι κανει.
- Ειμαστε πολυ καλα! Εσεις πως τα πατε; Ο Χρηστος;
- Εμεις καλα πολυ καλα! Ο Χρηστος τωρα πια μεγαλωσε. Πεταξε το πουλι παιδιααα!!
Λεει η Φαιη και γελαμε ολοι μαζι με τα λεγομενα της.
- Λοιπον, θα παμε με το δικο μας αμαξι μιας και ειναι πιο μεγαλο, θα χωρεσουμε καλυτερα βλεπω εχετε πολλα πραγματα!
- Οκκ μισο λεπτακι να παω να τα φερω.
Λεω και η Φαιη μπαινει μεσα στο αμαξι. Γυρναω την πλατη μου να παω να φερω τα πραγματα και ακουω την Φαιη να τσιριζει και να γελαει. Τι στο καλο τι εγινε;;;
- Φαιη;;;;;;
Λεω ανυσηχος και τρεχω προς το μερος της. Εχει βγει εξω απο το αμαξι και ειναι πλατη σε μενα.
- Φαιη τι εγ-...
Παω να πω αλλα μολις γυρναει τα χανω. Η Φαιη κραταει ενα μικροσκοπικο, γλυκο, ομορφο... Μωρακι!!!! Ειναι ενα μωρο! Που το βρηκε; Ενα μωρο εδω περα; Που το βρηκε το μωρο η Φαιη;
- Εμ δεν καταλαβαινω!
Λεω πιανοντας το σβερκο μου και κανοντας μια παραξενη γκριματσα.
- Χαχαχα σιγα βρε Αλεξανδρε δεν θελει και πολυ μυαλο! Το μωρο ειναι δικο μας!
Λεει η Βυκη και αγκαλιαζει τον Χαρη. Εχω παθει ενα μικρο σοκ και αν γινοταν το σαγονι μου να πεσει στο πατωμα σαν τα καρτουν θα γινοταν πιστεψτε με!!
- Μα... Εσυ... Μωρο;;
Αρχισα να πολυλογω και ολοι αρχισαν να γελανε.

Μετα απο καπια λεπτα συνηλθα απο το σοκ και τελικα δεν πηγαμε βολτα αλλα καθησαμε στο σπιτι για να ειναι και το μωρο πιο ανετο.
- Και δηλαδι τωρα ο μικρος Θανος θα ειναι το ανηψακι μου;
Λεει η Φαιη ενω το κραταει και εγω την κοιταζω που μιλαει. Συζηταει με την Βυκη για το μωρο και για γυναικια θεματα και εγω πια εχω μεινει σαν χανος να την κοιταζω. Ειναι τοσο γαλινια στο πρωσοπο της ενω το κραταει. Αυτο το μικρο πλασματακι εχει κλεισει τα ματια του και φενεται τοσο ηρεμο και προστατευμενο μεσα στα χερια της. Τοσο υπεροχο να το κοιτας, σωστο θεαμα. Αυτη το κραταει σφιχτα, ενω το κοιταζει μεσα στα ματια. Τα δικα της, αυτα τα ματια που ερωτευτικα, τα ματια που με κατεστρεψαν, τωρα λαμπουν τοσο πολυ.
- Εεε Αλεξανδρε!
- Ελα ρε συγνωμη!
- Χαχα... Δες πως την κοιταζεις. Ακομα εκεινο το πραγμα... Απο τοτε!
- Ποιο λες;
- Ε να... Στο λυκειο. Τοτε. Τα ωραια χρονια.
- Σιγα ρε ενα χρονο πριν.
- Και παλι φιλε. Τωτα αρχισαν οι υποχρεωσεις, τα παρατραγουδα και ολα τα αλλα. Αλλα ξες κατι; Ακομα και τα παρατραγουδα, οι υποχρεωσεις και ολα τα ασχημα του να εισαι μεγαλος, μαζι της ειναι σαν παραμυθι! Φιλε ποσο την αγαπαω!
- Το ιδιο θα ελεγα και εγω μαλλον.
- Ναι, το βλεπω! Την κοιτας με τον ιδιο ακριβως τροπο οπως παλια. Σαν ερωτευμενος εφηβος. Σαν εφηβος που ποτε δεν σταματησε να ερωτευεται. Και δεν θα σταματησει!
- Ετσι ειναι Χαρ-...
Πηγα να συφωνησω μαζι του αλλα βλεποντας την Φαιη να τρεχει στην τουαλετα σταματησα αποτομα.