Don't mess with her

Κεφαλαιο 26ο

Εδω και ποση ωρα καθομαστε και παιζουμε με την Γεωργια τον Χρηστο και τον Αλεξανδρο ενα παιχνιδι. Οχι οτι εχω καταλαβει πως πεζαιτε αλλα προσπαθω.
Δεν ειχα προσεξει καθολου πως ο μικρος και η Γεβργια ειχαν αλλαξει τοσο πολυ! Απο μικρα παιδακια εγιναν εφηβοι! Η Γεωργια εμφανισε χαραλτιρηστικα γυναικας και το προσωπο της σκληρεναι και ο Χρηστος εκτως οτι ψηλοσε αφανταστα πολυ ( μπορει και ενα κεφαλι πιο κοντος απο εμενα) , εχει γωνιες σαν τον αδερφο του. Αλλος ενας που θα καιει καρδιες. Αυτοι θα καινε καρδιες , και εγω καμια μπριζολα να φαω!!

- Φαιη!!
Λεει ο Αλεξανδρος και με βγαζει απο τις σκεψεις μου. Εγω χωρις να το θελω γελαω με τις σκεψεις μου και το ιδιο κανει και ο Αλεξανδροσ προτου με φιλησει. Μου ψιθιριζει στο αυτι " Εισαι πανεμορφη οταν γελας γαμωτο" και αυτο με κανει να τον κοιταξω στα ματια.
- Ενταξη κοψτε τα μελια!!
Λεεο ο ψηλος ( που τωρα στην κυριολεξια ειναι ψηλος!!) και εγω και ο Αλεξανδροσ γελαμε πολυ δυνατα.
- Ωραια λοιπον, εγω ρωτησα και την Φαιη και την Γεωργια και τον Αλεξανδρο αρα ειναι η σειρα του Αλεξ.
- Χμμ!!!!
Λεει ο Αλεξανδρος και με κοιταει περιεργα. Μην τολισει!! Μικρα παιδια ειναι ακομα οταν θελουν μονο.
- Φιλα την Γεωργια ψηλε!
- ΤΙ;
Λενε και δυο ταυτοχρονα. Βλακας οπως παντα. Μικρα παιδια τωρα θα τα αναγκασει να κανουν κατι που δεν θελουνε... Ελεος!
- Αλεξανδρε τ-τι λες;
- Γιατι ρε ψηλε; Ντρεπεσαι ή φοβασαι;
- ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ!
- Τι;
Ανεσθητοσ οπως παντα!!!
- Α-Αλεξανδρε.. Δεν..
- Δεν χριαζεται ψυχη μου να το κανετε!! Ειστε μικρα ακομα!! Αλεξανδρε νομιζα τα μικρα ηταν πιο ανωριμα απο εσενα αλλα αποδειχθηκε λαθος!
- Με αγαπας ομως μωρο μου, κριμα!
- Ναι που να μην σε αγαπουσα!
Λεω και με φιλαει! Γελαω μεσα απο το φιλι μας και καθως τελειωνουμε γυρναω και βλεπω τον Χρηστο και την Γεωργια να φιλιουντε... Αωω... ΚΑΤΣΕ ΤΙ; ΦΙΛΙΟΥΝΤΕ; Παω αμεσως να τους σταματησω αλλα ο Αλεξανδροσ με κανει πισω και περνει το τηλεφωνο του. Θα τους βγαλει και φοτογραφια τωρα! Ε ρε γλεντια.
- Γκουχου γκουχου!!
Λεω ενοχλημενη και σταματανε. Η Γεωργια ειχε γινει κατακοκκινη και εγω της χαμογελασα.

Αμεσως μου ηρθε το πρωτο φιλι με τον Αλεξανδρο. Το ηθελα τοσο πολυ θεε μου, ηταν τοσο ομορφος και ηταν οι μερες που τον ειχα γνωρισει. Τα θυμαμαι και παω ποσω τουλαχιστον πεντε μηνες. Ολους αυτους τους μηνεσ περασαμε υπεροχα, ακομα και οι τσακωμοι ηταν μαγευτικοι. Μονο αυτο, αν συνεχισει να ειναι διπλα μου θα ειμαι ευτυχισμενη για παντα.
- Φαιη! Επιτελους τι σκεφτεσαι τοση ωρα;
Λεει ο Χρηστος ενω εχει την Γεωργια στα χερια του. Ε βεβαια μετα το πρωτο φιλι ηρθαν πιο κοντα.
- Τον αδερφο σου... Το πρωτο μας φιλι!
Ο Αλεξανδρος γυρησε και με κοιταξε με ενα χαμογελο. Δεν νομιζω να το εχω ξαναδει αυτο το χαμογελο. Το εκρυφε τοσο καιρο μονο για σημερα. Για τωρα! Φενεται να ξαναφερνει στην επιφανεια και ο ιδιος το πρωτο μας φιλι. Τοσο υπεροχο συνεσθημα!