Don't mess with her

Κεφαλαιο 34ο

- Τελειωσα.
- Μπραβο.
Λεει και κοιταει ξανα την οθονη του κινητου της ανεκφραστη.
- Τι ολη την ωρα ετσι θα εισαι;
- Ε αν θες να μιλησεις παρε τηλεφωνο την Φαιη!
Λεει και το χαμογελο μου δεν μπορει να κρυφτει πια.
- Η Φαιη ειναι η κοπελα του αδερφου μου.
- Τ-τι;
Λεει και με κοιταζει με ενα αποριμενο βλεμμα. Δεν μπορω να σταματησω να γελαω δεν ξερω γιατι αλλα ειναι τοσο γλυκουλα οταν ζυλευει! Δες την!
- Εμ... Εγω... Οχι οτι ζηλεψα δηλαδι απλα να, απο... Απο περιεργια!
- Ναι ναι, σε πιστεψα!
- Μα γιατι να σε ζηλεψω;
Λεει και την κοιταω στα ματια. Πηγαινω με αργα βηματα προς το μερος της και καθομαι στο κρεβατι. Αυτη σηκωνεται αργα αργα και το καταλαβαινω πως νιωθει τοσο αμηχανα οσο νιωθω εγω αλλα θελω τοσο πολυ να δω μεχρι που μπορει να φτασει. Την πλησιαζω και της περνω το κινητο, αφου το αφηνω πανω στο κρεβατι την κοιταζω μεσα στα ματια.
- Και εγω αυτο αναρωτιεμαι.
Λεω και αυτη δαγκωνει τα χειλη της. Ε τωρα δεν το γλιτωνει!

Γωγως POV

Ε μα τωρα τι κανω; Ειναι υπερβολικα κοντα μου, και αυτα τα μπλε ματια με το υπεροχο χαμογελο... Πολλα μαζεμενα. Απλα δεν μπορω, η ατμοσφαιρα ειναι αποπνιχτυκη!
- Που ειναι η ζωγραφια;
Λεω κοιτωντας αλλου γιατι δεν θα κρατηθω αλλο. Η « κολλητοι» ειναι απλα για να τον ξεχασω. Μετα απο εκεινον τον μαλακα δεν θελω να εχω κανεναν στην ζωη μου. Αλλα ηρθε αυτος, και εβαλε φωτιες και φουρτουνεσ στο νερο. Τι πρεπει να κανω τωρα; Του το λεω; Αφου εχει την Γεωργια απο παλια. Εκλαιγε για αυτην. Την αγαπαει πολυ φενεται. Δεν ξερω απλα... Τον αγαπαω νομιζω. Τοσο καιρο. Ειναι πολυ δυσκολο να αγαπας ενα ατομο ενω ξερεις πως δεν μπορεις να το εχεις επειδη ανηκει σε αλλα ματια. Και αυτα τα ματια, τα δικα του σε κοιτανε τωρα.
- Γωγω!!
Λεει και γυρναω αποτομα. Δεν εχω καταλαβει πως ολη αυτη την ωρα ειναι πεσμενος πανω μου και φιλαει τον λαιμο μου. Ο Θεε μου, το κανει να φενεται τοσο δυσκολο, αλλα ειναι παρα πολυ ευκολο να παρασυρθω με ενα αγγιγμα του. Συνεχιζει να με φιλει και καταλαγει λιγο διπλα απο το στομα μου. Με κοιταει στα ματια σαν να θελει να παρει αδεια. Μονο να ηξερε πως την αδεια για το φιλι του, του την ειχα δωσει πριν καν σκεφτει την πιθανοτητα πως εγω και αυτος... Μαζι.
- Χρηστο εγω...
- Εσυ με θες.
Λεει και συνεχιζει να με φιλαει μονο που τωρα τα φιλια του απο τον λαιμο μου ταξιδευουν στο στομα μου. Το αγγιγμα των χειλιων του με ανατριχιαζει και... Παρολο που δεν θελω να το μαθει ειναι το πρωτο μου φιλι. Το πρωτο και πιο ομορφο. Θα το θυμαμαι για παντα νομιζω.
- Σε παρακαλω...
Τον ακουω να λεει. Δεν τελειωνει την προταση του και ακουω βηματα στα σκαλοπατια. Με γρηγορες κινησεις τον σπρωχνω και πεφτει απο την μερια του κρεβατιου που δεν φενεται αν καποιος μπει απο την πορτα.
- Γωγωωω!!!
Φωναζει ο αδερφος μου απο την σκαλα. Ωχοοουυυ τι θελει παλι αυτος;
- Ναι; Εδω ειμαι στο δωματιο, λεω προσπαθωντας να φανω οσο πιο νορμαλ γινεται... Αλλα πριν λιγο εδωσα το λρωτο μου φιλι με το αγορι που ηθελα τοσο καιρο!!!!!!!
- Το φαγητο ειναι ετοιμο κατεβα.
- Δεν πειναω θα κατσω εδω.
- Α οκ και ο μπα-... Ωπα ωπα για κατσε. Αυτο δεν ειναι το δικο σου κινητο.
Λεει κοιτωντας το μεγαλο κινητο του Χρηστου και εγω ειμαι ετοιμη να αυτοπυροβοληθω.
- Εμ ναι. Ειναι... Μιας φιλης που παλ-...
- Δικο μου ειναι. Το ξεχασα.
Λεει ο Χρηστος και πεταγεται απο κατω φτιαχνοντας τα μαλλια του. Ελα Μαι μου να δεις τριφιλι τωραααα....
- Μπα μπα μπα εσενα σε ξερω! Και μαλλον θα σε μαθω καλυτερα εφοσον βγαινεις με την Γωγω!
- Ε οχι ακου ο Χρη-...
- Ναι βγαινουμε... Επιτελους!!!! Εμ εισαι ο πολιτης στο βιβλιοπολειο;
- Ναι εμει δουλευω. Εχεις και μια αδερφη... Νομιζω... Ή κατι τετοιο.
- Ναι... Αλλα εχει αγορι.
- Ναι... Το ξερω αυτο!
- Πως το ξερεις;
- Ε... Κχμ... Τιποτα κατι δικα μου. Ελατε το Σαββατο εδω ολοι για δειπνο με τους δικους σου. Τι λες Γωγω; Η μαμα και ο μπαμπας θα το λατρεψουν.
Εγω τους κοιταω και τους δυο με ανοιχτο στομα, να μιλανε και να γελανε λες και εκναι φυσιολογικο που ενα αγορι βρισκεται βραδιατικα στο δωματιο μου και πριν λιγο με φιλουσε, ή που ξερει τον αδερφο μου και εχουν πιασει συζητηση, ή που κατι λενε για την αδερφη του αλλα δεν καταλαβα πολλα!
- Εμ ναι... Τελειο!
Λεω για καλυψη επειδη δεν εχω τι να πω πραγματικα! Ο αδερφος μου βγαινει απο το δωματιο και κλεινει την πορτα.
- Εσυ και ο αδερφος μου που γνω-...
- Ειχαμε μεινει αλλου!
Λεει και με πιανει απο την μεση ενω φερνει ξανα τα χειλη του στον λαιμο μου. Νιωθω τσιμπιματα και ρουφαει το δερμα μου. Δεν εχω ξανανιωσει ετσι νομιζω. Αφου αφηνει τον λαιμο μου με κοιταζει.
- Γωγω, το ξερω πως με βλεπεις σαν φιλο, αλλα εγω. Δεν ξερω πως να το πω και απο που να αρχισω. Απο την πρωτη στιγμη... Βασικα μαλακια. Αυτα τα λενε οι φλοροι, ολο απο την πρωτη στιγμη και κατι τετοια. Γωγω νομιζω σε θελω περισσοτερο απο ολα τα αλλα και νομιζω  πως εσυ και εγω θα ειμασταν... Απλα υπεροχο μονο και στην εικονα. Οταν σε βλεπω μεσα στο στομαχι μου δεν ξερω τι γινετε αλλα νιωθω εναν κομπο και φιλε... Εισαι παντα τοσο ομορφη και χωρις αυτες τις μαλακιες που βαζουν ολες στο προσωπο τους. Εισαι πανεμορφη ακομα και ετσι, και μεσα, και εξω! Οταν ακουω το ονομα σου πυροτεχνιματα, φωτιες, σαρπαντινες τα παντα μονο με το ονομα σου. Οταν σε βλεπω να γελας... Ο Θεε μου, μαζι σου γελαει και η καρδια μου και το μυαλο μου. Καθε φορα που με κοιτας η καρδια μου αφηνει εναν χτυπο. Και οταν ζηλευεις. Εκει ειναι το καλυτερο. Ειναι τοσο υπεροχο να ξερω πως εσυ, που τα εχεις κανει μπαχαλο ολα μεσα μου ζηλευεις μια κοπελα που θα μπορουσε να με εχει αλλα... Δεν με εχει επειδη ειμαι δικος σου. Και το εννοω. Δηλαδι, πως να σου το εξηγησω. Εισαι τα παντα. Εισαι η βροχη που οταν την ακουω σκεφτομαι την μελοδια της φωνης σου, εισαι ο αερας που οταν με ακουμπαει νιωθω το αγγιγμα σου. Εισαι παντα μεσα στο μυαλο μου, και τις ωρες που δεν εχω να κανω τιποτα αλλα κυριως της ωρες που εχω να κανω χιλια δυο πραγματα μεσα στο μυαλο μου. Οταν με ακουμπας, οταν μου μιλας οταν με κοιτας. Δεν το καταλαβαινεις πως μου εχεις κανει σοβαρη ζημια; Γωγω... Εγω...

... Ομγ... Τι ειπε μολις τωρα; Μολις μου εκανε εξομολογηση; Το αγορι που θελω τοσο καιρο; Ηταν απο τα πιο υπεροχα λογια που εχω ακουσει ποτε στην ζωη μου. Ηταν σαν απο της ταινιες. Ειναι...
- Γωγω, θες να γινεις η κοπελα μου;
- Οχι...