Don't mess with her

Κεφαλαιο 28

- Τι του πηρες;
- Του πηρα... Ενα δαχτυλιδι.
- Πας καλα;;; Τι δαχτυλιδι και μαλακιες; Πηρες στον Αλεξανδρο δαχτυλιδι για την επετιο εναν χρονο; Εχεις προβληματα στον εγκεφαλο;
- Σιγα ρε Βυκη, κατσε να σου εξηγησω! Το δαχτυλιδι μεσα γραφει Αλεξανδρα, που ηταν η θεια του και την αγαπουσε πολυ, δεν εχει τιποτα απο αυτη, και νομιζω θα το εκτιμισει πολυ. Ειμαι σιγουρη δηλαδι!
Παλι χτυπησε το κουδουνι. Πεεε γαμωτο καθε φοραα!!
Μπηκα μεσα στην ταξη και καθησα στο τελευταιο θρανιο με το κουτακι στα χερια μου. Εχω ιδρωσει παρα πολυ και τα χερια μου τρεμουν. Τι και αν δεν του αρεσει; Τι και αν νομιζει πως το εκανα για να τον στεναχωρησω; Τι κανω τοτε;
Τον βλεπω να μπαινει. Εχει την τσαντα στον ενα ωμο μονο. Η Βυκη καθεται απο διπλα μου και μολις τον βλεπει χαμογελαει. Αυτος μπαινει μεσα και φτιαχνει τα μαλλια του οσο μας πλισιαζει. Ερχεται και καθεται απο μπροστα μου ακριβως και μου χαμογελαει πριν κατσει. Μα βεβαια... Οπως την πρωτη φορα που υον γνωρησα. Νιωθω τοσο ενθουσιασμενη που τον βλεπω ξανα οπως τοτε. Καθεται κατω αφηνει την τσαντα του και γυρναει. Με κοιταει με εκεινα τα μπλε ματια, που τοσο μου ρλειψαν παρολο που τα ειδα πριν λιγες ωρες.
- Σε αγαπαω.
Λεει χωρις να πει τιποτα αλλο και κουναει το κεφαλι του περα δοθε. Ειναι τοσο ομορφος θεε μου.
- Και εγω Αλεξανδρε.
- Τι θα γινει εκει πισω παιδια; Τελευταια μερα στο λυκειο τελευταια μερα που με βλεπετε και εσεις με αγνωητε; Πληγωνομαι!
Λεει ο Θεοδωσης και ολοι γρλαμε δυνατα. Και ναι! Οπως ολοι καταλαβατε εχουμε φτασει στο τελος της σχολικης χρονιας. Τελευταια μερα σχολειου για παντα. Νιωθω διαφορα. Πολλα.
Νιωθω χαρα, φοβο, ικανοποιηση. Ειναι διαφορα συνεσθηματα μπλεγμενα σαν ενα κουβαρι. Οπως παντα μου ελεγε η Θεια μου, οτι και αν νιωθεις ολα θα πανε καλα. Πιστευε στον εαυτο σου, κανε οτι νομιζεις πως ειναι σωστο και οσο μεγαλες δυσκολιες και αν εχεις θα περασει. Ετσι ειναι λοιπον! Σοφα λογια τα οποια θυμαμαι. Ολοι εχουν μεγαλωσει. Ολοι εχουν γινει μεγαλοιτεροι απο τοτε που τους γνωρησα. Ο Χαρης επιτελους ξεφωρτοθηκε εκεινα τα κακογουστα σκουλαρικια σε ολο του το πρωσοπο και εγινε κυριος!! Η Βυκη εγινε μια αξιοπρεπη γυναικα( λιγο τρελη βεβαια αλλα υγεια!). Ο Χρηστος και η Γεωργια ειναι ακομα μαζι και οσο εγω και ο Χρηστος περναμε περισσοτερο χρονο μαζι τοσο πιο πολυ τον νιωθω σαν παιδι μου. Τελος... Ο Αλεξανδρος. Παραμενει μυστιριος, ντροπαλος και ομορφος. Τα μπλε του ματια δεν ξεθοριασαν. Δεν εφυγε η λαμψη ουτε η αγαπη για ολους. Αυτος ο ανθρωπος εχει τοσο αγαπη που θα μπορουσε να την δωσει σε ολους. Και ειμαι ευγνωμων που εστω και λιγη απο αυτη, δινεται σε εμενα!

...

-Λοιπον...
- Εσυ πρωτη!
- ενταξη.
Λεω και βγαζω το κουτακι. Τα χερια μου τρεμουν τοσο πολυ που νομιζω θα πεσει κατω.
Ο Αλεξανδρος μου κραταει τα χερια και εγω καταπινω μια τελευταια φορα πριβ αρχισω να μιλαω.
- Λοιπον... Σκεφτηκα πως θα σου αρεσε. Δεν ξερω αν αυτο που σου πηρα ειναι ιδιοφυες ή βλακεια. Απλα παρ'το και οτι ειναι να γινει, ας γινει.
Το περνει απο τα χερια μου. Κοιταω αλλου , δεν αντεχω να τον βλεπω να το κοιταζει. Το βγαζει εξω απο το κουτακι και το κοιταει χωρις να κουνιεται. Γυρναω το κεφαλι μου και με κοιταει με δακρυα στα ματια. Γιατι το εκανα αυτο; Τι παθαινω; Τον στεναχωρεσα την ημερα που επρεπε να τον κανω ευτυχισμενο.
- Αλεξανδρε... Εγω δεν ηθε...
- Ευχαριστω!Ευχαριστω Φαιη! Σε αγαπαω λιγο πιο πολυ τωρα. Δεν εχω λογια.
Λεει με δακρυα στα ματια και μενω καγκελο ενω μια ανακουφιση κατακλυει το κορμι μου.
Προσπαθω να τον ηρεμησω και βαζει το δαχτυλιδι στο κουτακι.
- Λοιπον η σειρα σου.
- Ε; Α ναι!
Λεει και βαζει το χερι του μεσα απο το δερματινο του. Βγαζει ενα χαρτι, βασικα πολλα χαρτια.
- Ωραιααα... Φαιη σημερα περασα απο το σχολειο στον διευθηντη και για καλη μου τυχη ειχε το δωρο μου ετοιμο και παλι καλα ολα πηγαν οπως ηθελα. Λοιπον, εδω, αυτο το χαρτι λεει... Που περασες... Σε πιο πανεπιστημιο.
- ΝΑΙ ΚΑΛΑ!
Λεω και παω να του υο αρπαξω αλλα αυτος τραβιεται πισω. Εχω παρα πολυ περιεργεια να δω που μπηκα!!
- Και εδω απο οτι βλεπω περασες στο πανεπιστημιο Θεσσαλονικης! Μπραβο!!! Παντα ηθελες να γινεις καθηγητρια! Φαιη ειμαι περιφανος για εσενα!
Λεει και μενω με ανοιχτο το στομα. Αρχιζω και χοροπιδαω παντου περα δοθε πανω κατω ειμαι τοσο χαρουμενη αλλα... Ο Αλεξ-...
- Ναι αλλα δεν τελειωσε το δωρο μου χαζουλα!
Λεει και με βαζει να κατσω στα ποδια του. Αυτο θα εχει πλακα! Τι αλλο μπορει να θελει να μου πει; Ποσο πιο υπεροχο δωρο;
- Λοιπον... Εδω εχω κιαλα χαρτια!!
- Βλακα το ηξερα οτι μου κανεις πλακα...... Σε μισω!
- Θα με μισεις και στο σπιτι μας; Οταν θα διαβαζουμε μαζι; Δεν το νομιζω αυτο γλυκουλα!
- ΤΙ;
Ειναι το μονο που καταφερα να πω. Πως γινετε αυτο; ο Αλεξανδρος δεν ηξερε που πανε τα τρια τωρα πως περασε μαζι μου; Πλακα θα μου κανει παλι.
- Δες και μονη σου!
Λεει και μου δινει τα χαρτια. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ!! ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ! Ενα χαμογελο υπαρχει και στους δυο μας και εγω νομιζω εχω συγγινιθει τοσο πολυ αρχισα να κλαιω... Χωρις να το θελω... Αυτος μου σκουπιζει τα δακρυα και με κοιταει μεσα στα ματια.
- Καλη αρχη αγαπη μου!
- Μαζι σου πιστευω θα ειναι! Λεω και με φιλαει. Οτι καλυτερο μπορουσε να μου συμβει ποτε!