Forever Yours

(Ryuzaki Ouma)

-Tumilapon ako sa sahig sa mismong pamamahay ko ng dahil sa isang suntok na dumapo sa muka ko.

"Pagsisisihan mong ginawa mo yon Ryuzaki"

-Nagngingit ngit na sa galit si Cass pero tinatawanan ko lang sya. Hinigit nya ko sa kwelyo at sinikmuran saka sununtok ulit sa muka. Napaubo nako ng dugo pero pinahid ko lang yon at nag smirk sa kanya.

"Seems like Andrea's a big deal for you. Bakit? Sya ba yung paulit ulit mong minamahal na babae ha? Sya ba  yung tinutukoy mo dati na misyon mo? "

-Hinang hina nako dahil for the pass 20 minutes nya kong ginagawang punching bag ni hindi man lang ako lumalaban. Wala akong paki, gawin nya ang gusto nya. Pakiramdam ko tuloy ang tanga tanga ko kasi ilang taon akong nag aral ng self defence sa field pero hinahayaan ko lang sya.
Nakita kong nag change from black to crystal violet ang mga mata nya at bigla nalang bumuka ang mga pakpak nyang itim na itim. Mukang mamamatay yata ako ng wala sa oras.

"Mas malaki sayo ang pakpak ko at kalahati ng bigat mo ang dala dala ko ngayon sa likod ko gusto mo bang sumukan kung anong kakayanan ng mga to? "

-sumugod na naman sya sakin at kinaladkad palabas. Lumipad kami. Putang ina! Inililipad nya ko. Bigla nya kong binitawan at inihampas ang mga pak pak nya sakin. That hurts! Pakiramdam ko nadurog ang buong katawan ko. Daig ko pang binagsakan ng tren. Nahuhulog ako... Wala na kong maramdaman. Kitang kita ko sya sa langit habang pinapanood nya lang akong mahulog... Mistulan syang ibon na napapalibutan ng mga bituin at ulap.

"Lintek ka Castiel"

-alam kong sasaluhin nya ko dahil isa yun sa mga kahinaan nya, hindi nya kayang pumatay ng tao. Naalimpungatan nalang ako na nasa isang tambak ng basurahan sa gilid ng kalsada.

"Haist... Ang lalaking yon ni hindi man lang pumili ng mabango bangong lugar. Talagang sa basurahan pa? "

-sinubukan kong tumayo pero natumba ako ng dahil sa sobrang sakit ng katawan ko.

"Ah! Haist. Leche"

-may kotseng itim na tumigil sa tapat ko at may bumabang isang babaeng naka lab gown. Kung sinuswerte ka nga namang makita ng isang doctor oh. Naka lab gown eh, edi doctor.

"Sir? Okey lang ba kayo? Dadalhin kopo kayo sa ospital"

-Bakit parang pamilyar ang muka nya. Inalalayan nya ko papasok sa kotse nya.

"Ah! Dahan dahan naman, doctor kaba talaga? "

-nagmadali syang paandarin ang sasakyan. Namimilipit nako sa sakit kaya naman it fells heaven nung nakita kong malapit na kami sa ospital pero bigla syang nag preno ng ubod ng lakas kaya muntikan nakong mauntog.

"Baliw kaba?! Papatayin mo ko! "

-nilingon nya ko.

"John Deron?! Brad?!!!!! "

-ano daw? Brad? Nagisip ako saglit at natauhan naman ako.

"Hydee? Brad?!!! I-ikaw ba talaga yan?"

.
.
.
.
.
.
.
.

(Hydee)

-para kaming tanga ngayon ni deron sa loob ng isang kwarto sa ospital. Nililinis ko ang mga pasa, galos, sugat at kung ano ano pang meron ngayon sa muka nya habang nag kwe kwentuhan kami.

"Grabe, hindi ko akalaing dito kita sa korea makikita at sa ganitong sitwasyon pa"

"Ako nga din eh. Akalain mo yon? Doctor kana"