JUAN (psychopath)

Addict 2.

Οι λυγμοί του Juan ηχούσαν σε όλο το σπίτι.

Δύσκολο πράγμα να ζείς μέσα στην παράνοια.

«Ηρέμησε Juan»

O Koll ανησυχούσε πως ο Juan δεν θα γινόταν ποτέ καλά.

«Δεν πίστευα ποτέ πως η ζωή μπορεί να γίνει τόσο μεγάλο μαρτύριο. Δεν ξέρω τον λόγο που γεννήθηκα, δεν ξέρω γιατί συνεχίζω να ζώ ακόμα.. το μόνο που ξέρω είναι πως γεννήθηκα για να πεθάνω»

Είπε με μια ανάσα ο Juan.

Είχε δίκαιο, η ζωή του ήταν άχρωμη.

Όλα γκρίζα.

«Είμαι δίπλα σου»

Είπε ο Koll

Έτσι, ένα ολόκληρο βράδυ πέρασε με λυγμούς.

|•••|

5:00 a.m.

Ο Juan σηκώθηκε από το πάτωμα με τις μύτες των ποδιών του για να μην τον καταλάβει o Koll.

Πήρε μια κουβέρτα και τον σκέπασε.

Θυμήθηκε πως σκέπαζε εκείνη.

«Μωρό μου, σου 'ρχομαι»

Ψιθύρισε ο Juan.

Έβαλε τα παπούτσια του και με αργό βήμα βγήκε έξω.

Ο χειμώνας είχε πιάσει για τα καλά,

το κρύο τσουχτερό και πίσσα σκοτάδι.

Τα βήματα του βαριά και θορυβώδες.

Η αναπνοή του σταθερή.

Τα χέρια του στις τσέπες.

Κρύα, άβουλα.

Έφτασε στην πύλη του νεκροταφείου.

Ένα μείδιαμα φάνηκε στο πρόσωπο του.

Έβαλε το δεξί πόδι στο πρώτο κάγκελο και το αριστερό στο δεύτερο.

Με μία κίνηση βρισκόταν μέσα.

Δεν φοβόταν την νύχτα στο νεκροταφείο.

Ήξερε πως εκεί ήταν θαμμένα δύο άτομα που ήταν η ζωή του.

Έβλεπε τάφους ανθρώπων που θάφτηκαν.

Άλλοι νωρίς, άλλοι αργά.

Σημασία είχε πως όλοι άφησαν άτομα πίσω τους,

άτομα που θα έκαναν τα πάντα για να ξαναγυρνούσαν.

Άσχημο πράγμα.

Να φεύγει κάποιος που αγαπάς.

Και το έχει ζήσει έντονα, γαμώτο.

Έφτασε μπροστά στον τάφο της.

Yavona Stewart, 20 Old.

Τα δάκρυα σαν καταράκτες στο μάγουλο του.

«Ήρθα, ήρθα μωρό μου..»

Ή φωνή του έτρεμε.

Το ίδιο και το σώμα του.

Όχι από το κρύο.

Από τον πόνο.