JUAN (psychopath)

Paranoia

Και θυμάμαι που μου ψιθύρισες στο αφτί:

«Είμαι δίπλα σου Juan, μην φοβάσαι»

Και εσύ δεν είσαι, γιατί αν ήσουν δεν θα ένιωθα μόνος...

|•••|

Σπασμωδικές κινήσεις, τα χέρια του τρέμανε, η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά και το μυαλό του θολλό.

«Της μοιάζεις και ότι της μοιάζει δεν υπάρχει. Γιατί κ' εκείνη δεν υπάρχει πια»

«Juan τελείωνε γαμώ την πουτάνα μου»

«Τελείωσα, που την πετάμε;»

«Εδώ, στον λάκκο»

«Πιάσε εσύ τα πόδια, εγώ το κεφάλι»

Είπε ο Juan.

Με το ένα,

με το δύο,

με το τρία,

η αντίστροφη μέτρηση έφτασε στο τέλος της και η άγνωστη κοπέλα έπεσε μεσ' τον λάκκο.

«Μπές μέσα στο αυτοκίνητο να φύγουμε ρε»

Του φώναξε ο Koll.

Ο Juan έτρεξε γρήγορα προς το μέρος του.

Και χάθηκαν στο σκοτάδι της νύχτας.

Αγαπούσε την ιδέα του θανάτου.

Είχε γίνει ένα με τον θάνατο.

|•••|

Το πρωί ήρθε.

Μια νέα ημέρα ξεκινά.

Μουντή και άχρωμη, όπως και όλες οι προηγούμενες.

«Juan πάρε, αυτή η ποσότητα θα σε βολέψει για μια εβδομάδα»

Είπε ο Koll δίνοντάς του ένα λευκό σακουλάκι.

«Καλώς»

Μουρμούρησε ο Juan παίρνοντας το σακουλάκι με την κοκαΐνη.

«Να σου πω ρε, πέρα του ότι πήραμε λεφτά από τον Alex, για πιο λόγο ήθελες να την σκοτώσεις μόνο εσύ;»

Ο Juan χαμήλωσε το βλέμμα κουνώντας  απολογητικά το κεφάλι του.

«Της έμοιαζε»

«……»

Εκκωφαντική σιωπή.

«Της έμοιαζε τόσο πολύ, ανάθεμα κι όταν την είδα παρά λίγο να τρέξω και να την αγκαλιάσω... Μα δεν ήταν αυτή, καμία δεν θα είναι σαν αυτή...»

«Juan...»

«Τα μάτια της έμοιαζαν τόσο πολύ με της Yavona, ανοιχτό γαλανό σαν του ουρανού και είναι στον ουρανό μαζί με το αγγελούδι μας..»

«φίλε...»

«Μα το χειρότερο είναι πως είχε εκείνο το γαλήνιο βλέμμα που είχε και εκείνη,
α-ακόμα και όταν την μαχαίρωσα, όταν ξεψύχισε, είχε πάλι εκείνο το γαλήνιο βλέμμα... όπως τότε με τη Yavona που ξεψύχισε στα χέρια μου..
Άχ, μονο να ήξερες πόσο πολύ μου λείπει.. έχω τρελαθεί, σκοτώνω ανθρώπους επειδή νομίζω πως είναι παντού. Ποιός γαμάει τα χρήματα, την πρέζα, την κοκαΐνη και τα ποτά. Το μόνο που θέλω είναι να πάω εκεί πάνω να την βρώ, να τους βρώ, να γνωρίσω το παιδί μου, το αγγελούδι μου..
ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ. ΔΕΝ ΠΡΟ-ΚΕΙ-ΤΑΙ. Είναι το μόνο θέμα που με πονάει όσο τίποτα άλλο...»

Κραυγές και από τους δυό.

Δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ.

Ποτέ...