Awful life 2.

317 67 1
                                    

Ο Juan καθόταν στην ροτόντα.

Απέναντι ο Koll.

Ένα τσιγάρο αναμμένο στο τασάκι.

Παίζανε με την τράπουλα.

Το τσιγάρο βρέθηκε ανάμεσα στα χείλη του Juan.

«Να σου γυρίσω;»

Ρώτησε.

«Κάνε κι άλλες τζούρες, δεν τρέχει κάτι»

Απάντησε ο Koll.

Του κλείσε το μάτι ο Juan και ευθύς πέταξε φύλλο.

«Ασσόδυο»

Χαμογέλασε.

«Τρείς βαλέδες»

Το άηχο γέλιο του Koll, προκαλούσε στο Juan μια νευρικότητα.

«Σκατά, παντού χάνω»

Φώναξε.

Αμ, δεν σε πείραξε που έχασες στα χαρτιά.

Σε πείραξε που έχασες τους ανθρώπους σου.

«Όποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη»

Είπε συμπονετικά ο Koll.

«Με δουλεύεις ρε; παίζεις με τον πόνο μου; ποιά αγάπη; που διάολο θα ξαναβρώ αγάπη; την θέση της Yavona δεν την αντικαταστά καμιά»

Φώναξε, ενώ δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του.

«Δεν έχεις ιδέα πόσο πονάω, πόσο μου λείπουν, όλοι, εκτός από...»

Οι λυγμοί έκοψαν την πρότασή του.

Ο Koll πήγε προς το μέρος του για να τον παρηγορήσει.

Πως να παρηγορήσεις έναν άνθρωπο που έχει περάσει τόσα πολλά;

Είναι αδύνατον.

Έχεις δει δικό σου άνθρωπο να χτυπιέται στα πατώματα και όσο περνά η μέρα και η ώρα να χειροτερεύει; έχεις νιώσει εκείνο το συναίσθημα της ανικανότητας να βλέπεις ανθρώπους να χάνονται και εσύ να μένεις με σταυρωμένα τα χέρια; έχεις κατανοήσει ότι κάποιοι άνθρωποι παλεύουν και δεν το δείχνουν;

Μια σωτηρία μόνο.

JUAN (psychopath) Where stories live. Discover now